Εγώ νικάω, εσύ κερδίζεις

Έβαλαν το σκάκι ανάμεσά τους και κάθισαν αντικριστά. Πώς αλλιώς;

-Απόψε θα σε πάρω en passant

-Και κάθε νύχτα αν μπορείς.

Του χαμογέλασε και κατάπιε το ποτό της. Έβγαλε απ' την τσέπη του το ζάρι και άρχισε να το παίζει στα δάχτυλά του αργά ενώ αυτή σκεφτόταν τις στρατηγικές της.

-Αμάν μ' αυτό το ζάρι. Με υπνωτίζει αυτό που κάνεις. Κόφτο, σκάκι παίζουμε.

Της πέταξε ένα φιστίκι στο κεφάλι. Ήξερε ότι αυτό μπορούσε στα ξαφνικά να την κάνει αγρίμι.

-Θέλω να σε υιοθετήσω! Να σε κάνω δικό μου για πάντα.

-Εσύ; Εγώ θα σε υιοθετήσω. Εσύ έχεις τη ζωή μπροστά σου.

-Γιατί εσύ πού την έχεις;

-Εγώ την έχω δίπλα μου. Συχνά απέναντί μου να λέει χαζά πράγματα για ν' αποφύγει μια ακόμη χαμένη παρτίδα σκάκι.

-Θα σε τελειώσω απόψε.

Ήξερε ότι δεν μπορούσε να τον πάρει στο σκάκι. Ωστόσο ο τρόπος που του δήλωσε την ήττα του ήταν έτσι που εκείνος έκατσε να χάσει. Αυτή πρέπει να πανηγύριζε τη νίκη της χοροπηδώντας όρθια, ξυπόλυτη, πάνω στον καναπέ μισάωρο και βάλε. Και όσο εκείνος την κοίταζε σαν να 'ταν ο φορτιστής του, τόσο εκείνη χωνόταν πιο βαθειά στην πρίζα. Όταν λαχάνιασε, έπεσε στην αγκαλιά του πετώντας στην άλλη άκρη του δωματίου, το μακό του που της είχε δανείσει. Τον κοίταξε στα πολύ σοβαρά και με όλη τη γελοιότητα που κουβαλούσε η υπόστασή της εκείνη τη στιγμή, του είπε αργά, καθαρά μα πάνω απ' όλα σοβαρά: «Εγώ νικάω, εσύ κερδίζεις.».

«Αυτό είναι το κορίτσι μου», ψιθύρισε αυτός και κατέβασε το εσώρουχό του.