Εσείς είδατε φωτογραφίες του Σάσα στο time line σας; / Σκρολάροντας στα social media

Η σκέψη είναι: Δεν χρειάζεται πολύ για να αρρωστήσεις με αυτό τον Πόλεμο. Απλά να παρακολουθείς τα εγκλήματα που διαπράττονται.

Ο Πόλεμος αυτός δημιουργεί μια άλλης τάξης επικαιρότητα. Πέραν του ότι καλούμαστε να καταλάβουμε ότι μας γυρίζει σε ένα κομμάτι της Ιστορίας που νομίζαμε ότι έχουμε αφήσει πίσω οριστικά, του ΒΠΠ και των ναζιστικών πρακτικών... Την ίδια στιγμή μας ζητάει να μη μείνουμε αδιάφοροι απέναντι ίσως στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική τραγωδία του 21ου αιώνα. Κάθε λεπτό που περνάει διαπράττονται φρικτά εγκλήματα πολέμου, βιασμοί παιδιών και γυναικών, βασανισμοί και δολοφονίες αμάχων, λεηλασίες. Οι Ρώσοι στρατιώτες αντιμετωπίζουν τον ουκρανικό λαό ως υπανθρώπους. Και αν αποσύρουμε την προσοχή μας, αν πάθουμε κόπωση συμπόνοιας, εμείς, η κοινή γνώμη του δυτικού κόσμου, είναι σαν να εγκαταλείπουμε τα θύματα αυτού του καταστροφικού πολέμου στο πιο βαθύ σκοτάδι.

Η στήλη φτιάχνει μία σοσιαλμιντιακή φούσκα των προηγούμενων ημερών για το τι σημαίνει αυτός ο πόλεμος και γιατί μας αφορά. Το time line μας μάς κρατά συνδεδεμένους.

Μια μέρα δεν μπήκα καθόλου στο Facebook μου, παρά μόνο αργά το βράδυ. 5 λεπτά ήταν αρκετά. Οι φίλοι μου είχαν αναρτήσει φωτογραφίες από τα εγκλήματα των Ρώσων στρατιωτών στην πόλη Μπούτσα που είχαν αποκαλυφθεί τις προηγούμενες μέρες και μαθαίναμε συνεχώς για νεότερα. Όπως, για το χέρι της σκοτωμένης κοπέλας με τα κόκκινα νύχια. Πολλοί, όταν είδαμε αυτή τη φωτογραφία είχαμε απορήσει σιωπηλά με αυτά τα κόκκινα νύχια.... Τόσο περιποιημένα σε μια πόλη υπό κατοχή, μέσα στον τρόμο, κρυμμένοι μέρες σε σπίτια και υπόγεια; Η απάντηση:

 

Εκείνο το βράδυ, είδα στο time line μου και τον Σάσα. Την ημέρα αυτή, όπως και τις επόμενες, ο τοίχος μου γέμιζε με φωτογραφίες του. Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη: Heart breaking.

Κάποιος το έγραψε ψυχρά: Η αποναζιστικοποίηση πέρασε από πάνω του.

Εδώ ένα βίντεο με αυτό το παιδάκι. 

Η ιστορία του: Ο μικρός Sasha Zdanovych ήταν 4 χρονών και έμενε με την 60χρονη γιαγιά του Zoya σε ένα χωριό έξω από το Κίεβο. Στα μέσα Μαρτίου, όταν οι Ρώσοι βομβάρδισαν την περιοχή τους, προσπάθησαν οι δυο τους να ξεφύγουν από τις ρωσικές επιθέσεις με μία βάρκα στον ποταμό Ντνίπρο. Η βάρκα αναποδογύρισε εξαιτίας ρωσικών βομβαρδισμών. Την επόμενη μέρα η σωρός της γιαγιάς βρέθηκε, αλλά όχι του μικρού, ο οποίος φορούσε σωσίβιο. Για πολλές μέρες η μητέρα του Anna Yakhno τον έψαχνε παντού. Τον βρήκε 5 Απριλίου σκοτωμένο. Τον Σάσα πυροβόλησαν οι Ρώσοι. 

Εδώ με τη μαμά του.

Αν βλέπεις ξανά και ξανά τον Σάσα στο τάιμ λάιν σου, δεν μπορείς να ξεχαστείς για το τι είναι αυτός ο πόλεμος. Οι εικόνες που έρχονται στη «φούσκα σου» δεν σε αφήνουν να πάθεις κόπωση συμπόνοιας. Αν βλέπεις τα εγκλήματα πολέμου στα πρόσωπα των παιδιών που σκοτώνονται, και αυτών που διασώζονται, δεν λες τι να κάνουμε τώρα πόλεμος είναι... ναι, αλλά το ΝΑΤΟ...

Αυτό το παιδάκι επέζησε. Κλαίει πάνω από τον τάφο της μαμάς του στην αυλή του σπιτιού τους στην Μπούτσα.

Ίδιος τάφος, άλλος φωτογράφος.
Ο μικρός αφήνει χυμούς και κονσέρβες στον τάφο της πεθαμένης μαμάς του.

Είναι ένα ερώτημα: Το νa βλέπουμε αυτές τις εικόνες μας κάνει πιο απαθείς, να συνηθίζουμε τους νεκρούς, τις θηριωδίες, να χρειαζόμαστε όλο και πιο σκληρές εικόνες για να ευαισθητοποιούμαστε; 

Ή μήπως αυτές οι εικόνες δεν συνηθίζονται; 

Μια μαρτυρία του Giammarco Sicuro: Ο Misha είναι πέντε και ορφανός.
Πριν από μέρες προσπαθούσε να ξεφύγει από τον πόλεμο, αλλά το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας του χτυπήθηκε από τους Ρώσους. Ο πατέρας, η μητέρα και η γιαγιά του πέθαναν μπροστά στα μάτια του, ενώ ο ίδιος τραυματίστηκε στο κεφάλι και έπεσε σε κώμα.
«Σήκωσαν τη λευκή σημαία, αλλά οι Ρώσοι τους πυροβόλησαν», λέει μια γυναίκα που τον φροντίζει. Ο Misha υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι, στο νοσοκομείο του Mykolaiv και ενώ νοσηλευόταν, αναγκάστηκε να τρέξει για να σωθεί ξανά όταν και το νοσοκομείο βομβαρδίστηκε.

Αυτές οι εικόνες δεν συνηθίζονται. Αρκεί να τις βλέπουμε.
Αν δεν τις βλέπουμε, πολύ απλά δεν υπάρχουν.

Εδώ ένα κοριτσάκι με το σκύλο της φτάνουν σε ένα κάντρο εσωτερικά εκτοπισμένων στη Ζαπορίζια, 200 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μαριούπολης.

Εκεί που είναι και αυτός ο παππούς, με ένα μωρό στην αγκαλιά του. Υποθέτουμε, το εγγονάκι του. Δείτε πώς το κοιτάει, το βλέμμα του. 

Δεν συνηθίζονται αυτές οι εικόνες.

Εδώ ο Βάνα και ο γιος του. Τους σκότωσαν οι Ρώσοι στρατιώτες.

 

Δεν είναι μόνο ότι όλα αυτά τα παιδιά, οι γονείς, οι παππούδες, θα είχαν μέχρι πριν 60 μέρες μια ζωή σαν τη δική μας. Πληροφορίες λένε ότι οι Ρώσοι εκτοπίζουν γυναίκες και παιδιά στο εσωτερικό της Ρωσίας.

Κάτι που κάνουν οι μαμάδες στην Ουκρανία. Για να προστατεύσουν τα παιδιά τους.
Πώς είναι τα trend στο Twitter...; Ένα από τα trend, λοιπόν, στις κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές είναι να γράφεις στην πλάτη του παιδιού σου τα στοιχεία του, τηλέφωνα κλπ., ώστε σε περίπτωση που σε σκοτώσουν οι δυνάμεις κατοχής να βρεθεί κάποιος συγγενής να το περιμαζέψει.

Δεν υπάρχει μαμά που να μην έχει δει αυτό το όνειρο.

(από τουίτ Ουκρανής μητέρας)

Είδα ένα όνειρο χθες το βράδυ, από κείνα τα ζωντανά, που είναι όλο χρώματα και ήχους, σαν την πραγματικότητα. Ήμουν, λέει, με την κόρη μου, και κάναμε έναν νυχτερινό περίπατο σε ένα λιβάδι, κάτω από τον αστροσκέπαστο καλοκαιρινό ουρανό. Ένα απαλό αεράκι μάς φυσούσε στο πρόσωπο, και το χώμα εξέπεμπε ακόμη ζέστη από τον ήλιο της ημέρας. Και κάποια στιγμή η κόρη μου είπε φωναχτά δείχνοντας με το χεράκι της, «Μαμά, μαμά, κοίτα, ένα πεφταστέρι!» Και πράγματι, ήταν ένα πεφταστέρι. Και μετά κι άλλο, κι άλλο. Πολλά πεφταστέρια μαζί. Άρχισα να σκέφτομαι τι ευχή να έκανα τάχα, όταν άκουσα τον ήχο του αεροσκάφους να σκίζει στα δύο τον ουρανό, και είδα εκείνα τα πεφταστέρια να πετούν καταπάνω μας. Κι αρχίσαμε να τρέχουμε για να βρούμε ένα μέρος να κρυφτούμε, γιατί δεν ήταν αστέρια, όχι, δεν ήταν -- ήταν βόμβες διασποράς.

Ξύπνησα ουρλιάζοντας.

Kαι δύο μεγαλύτερα παιδιά. Έφηβοι.
Αλήθεια πώς αντιμετωπίζει ένας/μία έφηβος/η το να μένει σε ένα βομβαρδισμένο σπίτι σε μία υπό πολιορκία πόλη; 

Να πώς. Το κορίτσι αυτό τραβάει με το κινητό του βίντεο φτιάχνοντας ένα ημερολόγιο από την πολιορκημένη Μαριούπολη. Δύο εβδομάδες μετά καταφέρνουν να φτάσουν στη Ζαπορίζια με την οικογένειά της. 

Κι αυτός είναι ο Ρομάν.

 

Μέχρι χθες 12/4, μόνο τα καταγεγραμμένα:

---

2) Ο Ζελένσκι φωτογραφίζεται

Αν δεν βλέπουμε τις χιλιάδες εικόνες στα επίσημα ΜΜΕ και τα social media, τότε είναι εύκολο να κάνουμε συναυλίες για την ειρήνη, να λέμε δεν υποστηρίζουμε ούτε την Ουκρανία ούτε τη Ρωσία, να καταγγέλουμε τους ναζί Ουκρανούς και τον πρόεδρο Ζελένσκι.

Το να διαδίδουμε ψέματα σε αυτή τη συγκυρία όμως είναι ανηθικότητα και απανθρωπιά. Όπως σε αυτή την ανάρτηση, που παρουσιάζει, σκοπίμως, τον πρόεδρο Ζελένσκι να στήνεται για φωτογραφία, «όλα στημένα». 

→ Η χώρα του καταστρέφεται κι αυτός βάζει μέικ απ, το χέρι στο πιγούνι και ποζάρει με φόντο μια εθνική τραγωδία. Ντροπή!  Σχολιάζει μάλιστα κάτω από την ανάρτηση, η οποία προκάλεσε κατακραυγή. Λοιπόν: 

Η φωτογράφιση αυτή δεν είναι από το Vanity Fair, αλλά από το Associated Press, ένα από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου. Και ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι εκεί για να τον φωτογραφίσουν, αλλά για να του πάρουν ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ που καταγράφεται σε κάμερα και θα κάνει τον γύρο του κόσμου το μήνυμά του: «αντιστεκόμαστε-βοηθήστε μας». Διαλέγουμε δύο αναρτήσεις. Διαβάστε:

Ας μην πούμε τα αυτονόητα. Ότι είναι ένας αρχηγός κράτους που προσπαθεί με κάθε μέσο να εμψυχώσει τον λαό του και να ζητήσει βοήθεια από τους ξένους λαούς και ηγέτες. Δεν το υποψιάζονται αυτοί που τον χλευάζουν και προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις εις βάρος του;

Εντωμεταξύ, δύο μήνες πολέμου χαραγμένοι στο πρόσωπό του.
Εδώ μια φωτογραφία από τον Ιούλιο του 2021, και μια φωτογραφία του όταν επισκέφθηκε την Μπούτσα.

Πάμε πάλι για τα αυτονόητα. Ο Έλληνας πρόξενος που έμεινε όσο περισσότερο γινόταν στη μαρτυρική Μαριούπολη, ελαφραίνει λίγο το κλίμα. 

Υ.Γ. Στη φωτό, το λεγόμενο «Ζελέ style». Φοριέται περί τα τέλη του χειμώνα - αρχές άνοιξης. Επιφυλασσόμεθα για καλοκαιρινή κολεξιόν ( ; ) 🙂

 

3) Και οι επίσημοι προσκλεκλημένοι του στο Κίεβο.

Madame president, είπε στην πρόεδρο της ΕΕ όταν υποδέχθηκε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την προηγούμενη εβδομάδα στο προεδρικό-αρχηγείο του ο Ουκρανός πρόεδρος.

Το βλέμμα της, όταν είδε τα εγκλήματα πολέμου στην Μπούτσα.

Αν δεν βλέπεις τα εγκλήματα πολέμου είναι σαν να μην υπάρχουν.
Φωτογραφία με ντρόουν, Μπούτσα.

Ο Μπόρις Τζόνσον ήταν ο πρώτος ηγέτης που όχι μόνο επισκέφθηκε το Κίεβο, ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο, ελικόπτερο, στρατιωτικό αεροπλάνο και τρένο, αλλά περπάτησε μαζί με τον πρόεδρο Ζελένσκι στους δρόμους του.
Αψηφώντας τον κίνδυνο, χαιρετώντας και μιλώντας με πολίτες της πόλης. Εύγε!

 

 

---

4) Εντωμεταξύ τι βλέπουν οι Ρώσοι στην τηλεόραση.

Είναι φοβερά αυτά που δείχνει η τηλεόραση της Ρωσίας. 
 

Είναι όλοι ηθοποιοί.

 

---

5) Μια απίστευτη φωτογραφία.
Σε πρώτο φόντο φωτογραφίζουν ένα γατάκι που επέζησε.
Σε δεύτερο φόντο, το χάος.

Αυτό το χάος οι Ουκρανοί «ναζί» με το που απελευθερώνονται τα μέρη τους πιάνουν να το καθαρίζουν.

Εκτός των βιασμών, στους οποίους πρέπει να αναφερθούμε αναλυτικά...

...των βασανισμών και των φόνων...

οι Ρώσοι, φεύγοντας από τις πόλεις που ήταν υπό κατοχή, ναρκοθέτησαν τα τσουβάλια με τις πατάτες και το στάρι για να μην μπορούν να σπείρουν και να τραφούν. Είναι αυτό έγκλημα πολέμου;

Και γενικώς γέμισαν παντού νάρκες.

Και μια αισιόδοξη εικόνα, από την ειρηνική ζωή. Δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι οι αγροτικές εργασίες σε σημεία της χώρας συνεχίζονται. Κι όμως.

 

6) Επίσης στις υπό κατοχή πόλεις οι Ρώσοι επιδίδονται σε λεηλασίες και πλιάτσικο. Είναι πάρα πολλές οι καταγγελίες ότι κλέβουν από τα σπίτια των Ουκρανών ό,τι βρουν και τα στέλνουν στα σπίτια τους στη Ρωσία.

Εδώ, μια διαμαρτυρία στο Λονδίνο έξω από τη Ρωσική Πρεσβεία.

 

7) Χάρτες και πειστήρια

Εντωμεταξύ, παρότι υπάρχουν πληροφορίες ότι οι Ρώσοι, αφού καταλάβουν το Ντομπάς θα ξαναεπιτεθούν ξανά στο Κίεβο, κάτι που ακούσαμε και τον Τσετσένο Καντάροφ να λέει on camera, οι κάτοικοι του Κίεβου που είχαν καταφύγει δυτικά, επιστρέφουν.

Εδώ ένας χάρτης με τα καταστήματα που ξανάνοιξαν στο Κίεβο.

Ενδεικτικά: 900 παντοπωλεία, 460 καφέ, 535 συνεργεία αυτοκινήτων, 35 λαϊκές αγορές, 55 φούρνοι, 75 καταστήματα ένδυσης και υπόδησης. Βέβαια, μιλάμε για μία πόλη 2,8 εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι ελάχιστα όλα αυτά, αλλά η πόλη αρχίζει να λειτουργεί.

 

Και ένας ακόμα. Θα χρειαστεί κατά τη διερεύνηση των εγκλημάτων πολέμου από το Διεθνές Δικαστήριο.

 

Αυτό το ματωμένο αλογάκι σίγουρα θα το έχετε δει.
Κάτι σαν σύμβολο της σφαγής στο σηδιροδρομικό σταθμό του Κραματόρσκ, συλλέγεται ανάμεσα σε άλλα ως τεκμήριο για τα εγκλήματα πολέμου.

Θυμίζουμε:
 

 

Το ίδιο και στην Μπούτσα και σε κάθε ουκρανική πόλη που απελευθερώνεται.

Οι νεκροί ξεθάβονται, συλλέγονται, καταχωρούνται και, αν είναι εφικτό, ταυτοποιούνται. Μετά, οι φάκελλοι προωθούνται ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία των κατηγοριών για Εγκλήματα Πολέμου.

 

---

7) Το ερώτημα λοιπόν είναι διαβάζεις άρθρα και αναρτήσεις για αυτά;

 

Ή άρθρα και αναρτήσεις για τους Αζόφ;

Εντωμεταξύ το να καταγγέλεις τον ναζισμό συγκρίνοντας έναν άνθρωπο με έναν πίθηκο, εσύ που ανήκεις στην άρια φυλή, το λες και ναζιστικό.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε με αναρτήσεις σαν αυτές, μόνο που ο κύριος αυτός είναι Ομότιμος Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Πρωτοσέλιδα ξένων εφημερίδων

8) Και μια που μιλάμε για τους Αζόφ... Την προηγούμενη εβδομάδα λέγαμε ότι το σύνταγμα Αζόφ, μαζί με την 36η Ταξιαρχία Πεζοναυτών και την 56η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού, είναι οι μόνες ουκρανικές δυνάμεις που έχουν μείνει στην άμυνα της πόλης. Χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού, χωρίς νερο και φαγητό, για όσο αντέξουν. 

Χθες οι υπερασπιστές της Μαριούπολης απηύθυναν ύστατο χαιρετισμό.
Ελευθερία ή Θάνατος!

Αγαπητέ ουκρανικέ λαέ.
Είμαστε η 36η Ταξιαρχία, που πήρε το όνομά της από τον αντιναύαρχο Μιχαήλ Μπιλίνσκι, που έφυγε από την Κριμαία χωρίς να προδώσει τους όρκους του 2014 και συνέχισε να εκτελεί το καθήκον της για την Ουκρανία. Από την αρχή υπερασπιζόμαστε τη Μαριούπολη για 47 ημέρες. Μας βομβάρδιζαν από αεροπλάνα, μας έριχναν από πυροβολικό, τανκς και άλλα. Κρατήσαμε την άμυνα αντάξια. Αλλά οι πόροι εξαντλούνται...ο αντίπαλος μας έσπρωξε σταδιακά στο εργοστάσιο Azovmash, μας περικύκλωσε και τώρα προσπαθεί να μας καταστρέψει."
Σήμερα η τελευταία μάχη. Τα πυρομαχικά τελειώνουν. Αυτό σημαίνει θάνατος.
Για περισσότερο από ένα μήνα, οι πεζοναύτες πολεμούν χωρίς νέες παραλαβές πυρομαχικών, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό.
Αγαπητέ ουκρανικέ λαέ. Δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει, αλλά πραγματικά σας ζητάμε να θυμάστε τους Πεζοναύτες με μια καλή λέξη και ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, μην μιλάτε άσχημα για τους Πεζοναύτες. Έκαναν ό,τι ήταν δυνατό και αδύνατο. 

Γιατί είμαστε ΠΙΣΤΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Και μια που προχθές ήταν η επέτειος από την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου... Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός που πλημμύρισε συγκίνηση σε όλη την Ευρώπη και γέννησε το φιλλεληνικό κίνημα.
Φανταστείτε τότε να έλεγαν κάποιοι: Ψέματα είναι, μην ασχολείστε... Θα έπρεπε να παραδοθούν στον Σουλτάνο... Με την ειρήνη!

Ας έχουμε υπόψη μας και αυτό.

Ο ουκρανικός νόμος που απαγορεύει κάθε ναζιστικό σύμβολο, έμβλημα, προπαγάνδα, ρητορική και σύνθημα, όπως επίσης και κηρύσσει εγκληματικό τον ναζισμό και ασύμβατο με τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ενός ατόμου και πολίτη, θεσπίστηκε στις 9 Απριλίου του 2015. 

 

 

9) Η ειρηνική Μαριούπολη 6 μήνες πριν.

Μαριούπολη, το τέλος μιας πόλης.

 

 

 

10) Να τελειώσουμε με μουσική.

Αλλά πριν... με ένα φιλικό ματς ανάμεσα στον Ολυμπιακό με την ουκρανική Σαχτάρ Ντόνετσκ για τη στήριξη του ουκρανικού λαού και των προσφύγων. Συγκινητική η κίνηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός να τοποθετήσει 176 κουκλάκια στις εξέδρες του σταδίου, για να τιμήσει τη μνήμη των παιδιών που σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς  και η πρωτοβουλία των ποδοσφαιριστών της Σαχτάρ να φορέσουν φανέλες με τα ονόματα των ουκρανικών πόλεων που έχουν δεχτεί πλήγματα από ρωσικά πυρά.

​Αύριο Πέμπτη είναι η συναυλία που διοργανώνει ο Λεωνίδας Καβάκος στο Μέγαρο Μουσικής για να συγκεντρωθούν χρήματα για την ανοικοδόμηση του μαιευτήριου της Μαριούπολης. Είχε προηγηθεί η άρνηση της συμφωνικής της ΕΡΤ και της ΚΟΑ να συμμετέχουν. Ο Λεωνίδας Καβάκος, εντέλει, υπήρξε ενωτικός και υποστηρικτικός προς την ΚΟΑ.

Υπάρχουν ακόμα κάποια αδιάθετα εισιτήρια στις διακεκριμένες θέσεις για όποιον θέλει να συνεισφέρει.

 

Αλλά! Όσοι δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν εισιτήρια μπορούν να παρακολουθήσουν τη συναυλία την ίδια ώρα σε streaming με αντίτιμο 10 ευρώ. Θυμίζουμε, τα έσοδα της συναυλίας και του streaming θα διατεθούν υπέρ της ανοικοδόμησης του μαιευτηρίου της Μαριούπολης. Για να δείτε τη συναυλία πατήστε εδώ.

Πάντως, όσοι δυσκολεύονται να πουν τη λέξη Ουκρανία και να καταδικάσουν τη ρωσική εισβολή, ας σκεφτούν, και εμείς μαζί τους, πως οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της ηρωικής Μαριούπολης δίνουν την ύστατη μάχη. Θα είναι μια συγκινητική συναυλία.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όλες οι μεγάλες ορχήστρες ξεκινούν τις συναυλίες τους με τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας. Εδώ ο εθνικός ύμνος από τη Lithuanian National Opera and Ballet Theatre. Τη διαλέξαμε για το το πώς τελειώνει. Δείτε τη.