Για να εξηγούμαστε: Μίλα μου βρώμικα σημαίνει πες τα όλα χωρίς φόβο και πάθος, άνοιξε καρδιές και στόματα, όχι άρχισε να μπινελικώνεις. Είναι μεταφορικής σημασίας ο τίτλος, γαμώ την επιφάνειά μου.
»Α, ρε Μυρτώ... Μπορώ να ξυπνήσω αύριο το πρωί, να χτυπήσει το τηλέφωνό μου, να είναι αυτός, να μου πει αμήχανα να πάμε για καφέ, εκεί να μιλάμε για ώρες για άσχετα, στο τέλος της μέρας να με φιλήσει και να ξεκινήσει η ομορφότερη περίοδος της ζωής μου; Να απαντήσω εγώ; Όχι, δεν μπορεί. Αντ’ αυτού, θα μου στείλει ένα τυπικό μέιλ, όταν με δει θα με χαιρετίσει τυπικά, θα περνάνε τα χρόνια και θα απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από την εικόνα που είχα πλάσει στο μυαλό μου για αυτόν κι εγώ θα απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ από τον εαυτό που τον αγάπησε όσο δεν έχει αγαπήσει κανένας στον κόσμο αυτό. Και θα ανεβαίνω κι αυτός θα με θαυμάζει. Θα νομίζουν όλοι ότι πραγματοποιώ τα όνειρά μου και δεν θα ξέρει κανείς ότι τη μοναδική φορά που ήθελα κάτι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου δεν πάλεψα καν για να το αποκτήσω. Έτσι θα γίνουν τα πράγματα, Μυρτώ. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Δεν θα του πω ποτέ πόσο πολύ τον αγαπούσα. Δεν θα του πω ποτέ ότι τα μπράβο του είναι το τελευταίο πράγμα που έχω ανάγκη να ακούσω. Ότι το μόνο που ήθελα ήταν να μ’ αγαπούσε. Είναι κρίμα να είσαι μόνο 25 και να ξέρεις ότι δεν έχεις τα κότσια να ’σαι ευτυχισμένος. - Ε., 25
Αφήστε τις μαλακίες για τη ζωή και τα κότσια. Η ζωή δεν είναι ούτε έτσι ούτε αλλιώς.
Υ.Γ.1 Αν το θέλετε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας, παλέψτε το. Πηγαίντε αύριο το πρωί και πείτε του: «βρε κουτό, το μπράβο σου είναι το τελευταίο πράγμα που έχω ανάγκη ν’ ακούσω. Το μόνο που θέλω είναι να μ’ αγαπάς».
Υ.Γ.2 Τώρα που το ξανασκέφτομαι, το «βρε κουτό» μην το πείτε.
»Μυρτούλι, help! Είμαι 4 χρόνια τρελά ερωτευμένη μαζί της και δεν της το λέω, γιατί φοβάμαι σαν τρελή ότι θα εξαφανιστεί (την ξέρω κάμποσα χρόνια). Το παίζει straight και γενικά δεν είναι καθόλου ανοιχτός και συναισθηματικά προσβάσιμος χαρακτήρας, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι είναι λεσβία. Νομίζω ότι κάτι έχει καταλάβει, γιατί μου συμπεριφέρεται λίγο περίεργα: σαν να θέλει να κάνουμε παρέα, αλλά κάτι να τη φοβίζει. Αν της μιλήσω, το πιο πιθανό είναι να νιώσει προδομένη και να κλειστεί στο καβούκι της, γιατί είναι λίγο περίεργη και κυκλοθυμική. Θέλω να την κρατήσω ως φίλη, γιατί είναι υπέροχο πλάσμα και όταν είμαι μαζί της περνάω υπέροχα, αλλά πονάω πολύ που δεν γίνεται να την έχω αλλιώς. Τι να κάνω;- DoubleTrouble
Να πάρετε απόφαση ότι πέρασε πολύς καιρός από τότε που ήμασταν παιδιά και κλαίγαμε γιατί το φεγγάρι είναι μακριά κι ας μοιάζει να είναι κοντά μας.
Υ.Γ. Ή να ρισκάρετε. Ποιος πόνος είναι μεγαλύτερος άραγε;
»Dear Μυρτώ, γιατί η αγάπη βρίσκεται πάντα εκεί που δεν είμαστε εμείς; Και αν ο έρωτας δρα καταλυτικά, πρέπει να τον κυνηγάς πολύ ή κάποτε κουράζεσαι και αρχίζει εκείνος το κυνήγι; Και αν όλα υπάρχουν στιγμές που μοιάζουν μαύρα και εσύ ακόμα δεν βλέπεις παρά μόνο κάποια γκρι σημαδάκια, πώς γυρνούν όλα στο λευκό τους; Σε έναν κόσμο που αλλάζει, ακροβατεί, ταλαντώνεται, ουρλιάζει, ποια θέση έχουν τα όνειρα; Θέλω να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν, να αγαπηθώ και να αγαπήσω, να δώσω όλα εκείνα που κάποιοι δεν άντεξαν να ζήσουν, να ονειρεύομαι και να αφήνω και τους άλλους να ελπίζουν μέσα από τον κόσμο μου... έτσι απλά... Και όχι από συνήθεια, αλλά γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά! Θέλω ανθρώπους χωρίς ανασφάλειες. Θέλω να μπορώ να πιστεύω τον άλλον και να μη βυθίζομαι στα σύννεφά του λίγες στιγμές μετά! Θέλω να λέω «σ’ αγαπώ» χωρίς να φοβάμαι... Θέλω να μου λένε «είμαι εγώ για σένα» και να μην εξαφανίζονται... Θέλω να ξέρω πως είμαι εγώ το κομμάτι που λείπει και να είναι αλήθεια! Βαρέθηκα τις αδικίες, την εκμετάλλευση, τα ψέματα, τα τηλεφωνήματα που πάντα περιμένεις και πάντα δεν θα βρίσκονται εκεί, τις εξομολογήσεις μετά τους χωρισμούς, τις ελπίδες που γκρεμίζονται! Δεν με ενδιαφέρει «πως σκέφτονται οι άντρες» και «τι περιμένουν οι γυναίκες» γιατί το θεωρώ ανόητο, ανούσιο και φτηνό, αφού ο καθένας ως ατομική οντότητα διαγράφει τη δική του ξεχωριστή πορεία.... Μπορείτε όλοι εσείς εκεί έξω να γίνετε πιο κατανοητοί και να εννοείτε όσα λέτε; Μπορώ να ερωτευτώ; Μπορώ να ζω σε λευκά, ροζ, γαλάζια και πράσινα όνειρα, εεεεεεεεεεεε; Μ’ ακούει κανείς;
Υ.Γ.1 Συγνώμη που δεν είχα κανένα μα κανένα σκοπό να σου μιλήσω βρώμικα παρά το βαρύγδουπο τίτλο της αγαπητής στήλης σου... Άλλωστε κάτι τέτοιο αντιβαίνει στην ονειρώδη φύση μου!
Υ.Γ.2 Καληνύχτα (πάντα νύχτα σε διαβάζω)!!!
Δεν έχω τι να σας απαντήσω, αλλά νομίζω ότι έχουμε κάποια συγγένεια. Να το ψάξουμε. Για να εξηγούμαστε: Μίλα μου βρώμικα σημαίνει πες τα όλα χωρίς φόβο και πάθος, άνοιξε καρδιές και στόματα, όχι άρχισε να μπινελικώνεις. Είναι μεταφορικής σημασίας ο τίτλος, γαμώ την επιφάνειά μου.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
18°
