Το post της ημέρας: Νικόλαος Ζήσιμος

«Μεγάλο μέρος των μουσικών σιωπά για τον πόλεμο. Σε αντίθεση με την ανυποληψία όσων έσπευσαν να ξεπλύνουν τη βαρβαρότητα του πουτινικού φασισμού με ανόητους και απάνθρωπους συμψηφισμούς, η σιωπή είναι σεβαστή στάση, παρότι υπάρχει μια δόση υποκρισίας στην επιφυλακτικότητα αυτών που μας είχαν συνηθίσει να διαλαλούν την ευαισθησία τους με κάθε ευκαιρία. Οι μουσικοί ως επαγγελματίες έχουν υποστεί μια τεράστια προλεταριοποίηση τα τελευταία χρόνια λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων αλλά και πιο πρόσφατα λόγω της πανδημίας. Ως αποτελέσμα αυτού, στη σημερινή συνθήκη, μια δημόσια τοποθέτηση που ξεφεύγει από βαρετές κοινοτοπίες, έχει υψηλό ρίσκο για έναν μουσικό που πασχίζει να διατηρήσει ένα κοινό για να βγάλει τα προς το ζην. Από την άλλη, δε θεωρώ ότι όλοι μπορούν ή πρέπει να μιλούν για τα πάντα. Η σιωπή είναι λοιπόν αξιοπρεπής στάση, ιδίως όταν η εναλλακτική είναι να πετάς βατράχια.

Ωστόσο, υπάρχουν και σε αυτόν το χώρο οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν. Προσωπικά, εκτιμώ ιδιαίτερα τη στάση του Manos Epitropakis, αλλά και του Stathis Drogosis και χαίρομαι πολύ που μπορώ να τους θεωρώ συναδέλφους (αν και εγώ είμαι ετεροαπασχολούμενος εδώ και πολλά χρόνια)».