Αλκίνοος Μπούκουρας: Η ψυχή των Τελεταί Μπούκουρα τοποθετείται περί του μαύρου χιούμορ, του θανάτου και άλλων δαιμονίων

Του τηλεφωνώ και απαντά στο 6980253423, τον αριθμό που δίνει και η σελίδα τους στον ζουκεμβέργιο κόσμο. Ο Αλκίνοος Μπούκουρας, χειριστής του φεϊσμπουκικού και τουιτερικού λογαριασμού Τελεταί Μπούκουρας, πρότυπο Γραφείο Τελετών πανευρωπαϊκώς, από την άλλη άκρη της γραμμής δηλώνει κατασυγκινημένος που η Άθενς Βόις του ζητά συνέντευξη, «γιατί κάποτε θα έπρεπε η πιο αγαπημένη μου εφημερίδα πόλης να αποκαταστήσει την αλήθεια».

Τον ευχαριστώ για το κομπλιμέντο και τον ρωτώ τι ακριβώς εννοεί, οπότε πιάνει να μου διηγείται το παράπονό του: «Κάπου στο 2016 γράψατε πως ένα ζαχαροπλαστείο λανσάρει ειδικά για το καλοκαίρι το παγωτό με γεύση κόλλυβα, κάτι που ήταν εντελώς και απόλυτο φέικ νιουζ. Επρόκειτο, αγαπητή Άθενς Βόις, για μια ολότελα δική μας ιδέα, του Οίκου Τελετών Μπούκουρας, που εδρεύει στη Δραπετσώνα, και που κάποιοι ανέλαβαν να εκτελέσουν την παραγγελία μας αναλαμβάνοντας την υπερεργολαβία για λογαριασμό μας. Κατόπιν όμως, οικειοποιούμενοι την πατέντα μας, που δεν προλάβαμε να την κατοχυρώσουμε στο υπουργείο, προέβησαν σε μαζική παραγωγή του συγκεκριμένου παγωτού με γεύση κόλλυβα, με αποτέλεσμα η Άθενς Βόις να εξυμνήσει και να αποθεώσει μεν την ιδέα, στερώντας όμως από τον Οίκο μας άλλη μια πρωτιά».

Μένω άναυδος αλλά και ορκίζομαι στον Αλκίνοο Μπούκουρα πως αυτή η δημοσιογραφική αστοχία μας θα αποκατασταθεί. Τον ρωτώ όμως γιατί δεν αντέδρασε ή δεν επικοινώνησε με την εφημερίδα προκειμένου η αλήθεια του πνευματικού δικαιώματός του να νικήσει το σκοτάδι των φέικ νιουζ. Μου απαντά: «Παρενέβην απλώς στο φέισμπουκ της εφημερίδας σας, αφήνοντας ένα διακριτικό κόμεντ κάτω από το άρθρο σας -ως γραφείο είμαστε μεγαλόθυμοι, χορτασμένοι από πρωτιές. Αλλά επίσης γνωρίζω πάρα πολύ καλά πόσο εύκολο είναι, με αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς που λειτουργεί το επάγγελμά σας, το ρεπορτάζ σας να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από τους φέικ μέικερς ή μη ενδελεχή πιστοποίηση πηγών. Όμως τι τα θες; Κάλιο αργά παρά ποτέ, ευκαιρία να αποκατασταθεί η αλήθεια. Και επειδή είπατε πως είστε και φίλος με τον Θεσσαλονικιό συνάδελφο Φάνη Μπαμπούλα, κάτι που με «Χάρο-ποιεί» απόλυτα, μιας και με αυτά τα διαπιστευτήρια που έχετε φαίνεται πως μιλώ με έναν ειδήμονα, μύστη του κλάδου μας, ορίστε και που θα σας δώσω μια αποκλειστική είδηση: ο Οίκος Τελετών Μπούκουρα εντός του Αυγούστου θα μετακομίσει από τη Δραπετσώνα κάπου προς το κέντρο της Αθήνας - ο χώρος έχει ήδη βρεθεί, ναι, η επιχείρησή μας ανηφορίζει προς το αττικό νταουντάουν».

Του εύχομαι καλές δουλειές και ήδη από τις πρώτες μας κουβέντες αντιλαμβάνομαι πως απέναντί μου βρίσκεται ένας απίστευτα ευγενικός αλλά και χιουμορίστας άνθρωπος. Οπότε δεν χάνω την ευκαιρία να τον ρωτήσω αν το πάθημα με το παγωτό με γεύση κόλλυβα του έγινε και μάθημα, ώστε οι δυο άλλες πατέντες που λανσάρει το Τελεταί Μπούκουρας, η φερετροπετσέτα θαλάσσης και το ψυγείο- κάσα ΕΜΠΑ, που παραπέμπει στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς μας για ατελείωτες δροσιές, να μη γίνουν αντικείμενο αντιγραφής από τον ανταγωνισμό.

Γιατί αυτό συμβαίνει με τον Αλκίνοο Μπούκουρα: το business funeral and cemetery service του παρακολουθείται ως πρότυπη μετά θάνατον μονάδα και ο φεϊσμπουκικός λογαριασμός του σκοράρει ανηλεή βάιραλ. Και από τον επαγγελματικό ανταγωνισμό αλλά και από τον λαό των σόσιαλ μίντια. Και δεν μιλώ μόνο για την «αθάνατη» φερετροπετσέτα που ο Οίκος του εγγυάται πως θα σας συντροφεύει άπειρα καλοκαίρια εκεί στις πλαζ του πάνω ή του κάτω κόσμου (διαλέγετε και παίρνετε), αλλά και για κάθε ανάρτησή τους, που παρακολουθείται και ριτουιτάρεται από τους φαν της σελίδας του. Δηλώνω φόλοουερ, αν και κακά τα ψέματα: όλοι κάποτε, ακόμα και αυτοί που κάνουν μπρρρρρ, από εκεί θα περάσουμε κάποτε, κι αν όχι από αυτόν σίγουρα από κάποιον συνάδελφό του. Τι τα θες! Ο Αλκίνοος Μπούκουρας κάνει μια δουλειά που θέλει κότσια να την κάνεις, αλλά το θέμα μας δεν είναι τα μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού. Προχθές αναρτήθηκαν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων και γνωρίζω το άγχος παιδιών και γονέων για μια θέση στις σχολές που εγγυώνται άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Φευ! Ο Αλκίνοος Μπούκουρας δεν ξεμένει από δουλειά, όπως και το ρεπορτάζ-συνέντευξη που ακολουθεί δεν είναι διαφημιστικό. Σοβαρολογώντας: οι Τελεταί Μπούκουρα είναι ένα case study για το πώς μπορεί όλη η Ελλάδα να διαβάζει καθημερινά νέα και ειδήσεις που αφορούν τον κάτω κόσμο από ένα εξειδικευμένο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης, πρωτότυπο content που κανένας ανταγωνιστής δεν τολμά ούτε να το αντιγράψει αλλά και ούτε να το ανταγωνιστεί. Ο Αλκίνοος Μπούκουρας είναι ασυναγώνιστος. Αχρείαστος να είναι -αν και το είπαμε: we're all gonna die-, αλλά οι καθημερινές σχεδόν σοσιαλμιντιακές περγαμηνές του μας έκαναν να τον ψάξουμε για να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Μαζί μας κι εσείς, φίλοι αναγνώστες, «ορίστε που ήρθεν η ώρα σας», όπως θα έλεγε κι ο Κύπριος ξενοδόχος του ανέκδοτου με το πρωινή wake up call.

Μικρό, όταν σε ρωτούσαν τι δουλειά θέλεις να κάνεις, τι απαντούσες; 
Κηπουρός και ασθρονάφτης. Εν τέλει κάπως τα μαγείρεψα και βγήκε αυτό το μπλενδ που βλέπετε.

Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τον κλάδο; Ανέλαβες δηλαδή μια οικογενειακή επιχείρηση μετεξελίσσοντάς την και στο διαδίκτυο ή μιλάμε για μια start up -αν και το σωστό θα ήταν end & up- υπό την έννοια πως ξεκίνησες τις Τελεταί Μπούκουρα στο πλαίσιο μιας νέας κοινωνικής επιχειρηματικότητας; 
Δεν ανέλαβα κάποια επιχείρηση, όχι. Η απόφασή μου χαρακτηρίζεται κυρίως από τα ανθρωπισθικά μου αισθήματα και ήθη, μα μου δίνετε πάσα ακριβείας για να διαχωρίσω το Έργο του Γραφείου και τη διαδικτυακή μου δράση. Ήταν, είναι και θα είναι δυο ενδελώς διαφορετικά πράγματα.

Πότε τουιτάρεις; Στον ελεύθερο χρόνο σου ή ακόμα και «λάιβ νιουζ» κατά τη διάρκεια της ταφής; Και πώς νιώθεις για τους χιλιάδες ακόλουθούς σου που… πεθαίνουμε -δεν σου κρύβω- με τις αναρτήσεις σου;
Γενικά δεν ξοδεύω πολύ χρόνο στα σόσιαλ και δη στο τουΐτερ του οποίου οι «ταχύτητες» είναι ασθραπιαίες. Παρόλαυθά, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα περισσότερα τουΐτς είναι αποτέλεσμα ελεύθερου χρόνου. Οι «λάιβ» μεταδόσεις τελετών, για όποιον πελάτη σαφώς ενδιαφέρεται, γίνονται μέσω σκάιπ και μόνο. Τώρα... αν «πεθαίνετε», μη φοβάσθε. Είσθε σε καλές, απαλές και καθαρές χείρες.

Όταν στις παρέες σε ρωτούν τι δουλειά κάνεις, τι απαντάς; 
Ό,τι μου έρθει. Ενίοτε αποκαλύπτω το επάγγελμά μου κι ενίοτε λέω κηπουρός, κανδηλανάφθης, μελισσοκόμος, ψαράς, ραδιοφωνικός παραγωγός (που σθέκει κιόλας) και άλλα.

Υπάρχει μια προκατάληψη στον κόσμο σχετικά με το επάγγελμά σου, πολλά «φτου στον κόρφο μας», «αχρείαστος να ‘ναι», «κόραξ» και τα συναφή. Πώς το διαχειρίζεσαι; 
Με ψυχραιμία. Προς το παρόν δεν έχω τοποθετηθεί επάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα το οποίο σας πληροφορώ ότι είναι μεγίσθης σημασίας και εκτενές. Εν ολίγοις υφίσθαται ως φαινόμενο και είναι πολύ λυπηρό εν έτει 1965 που ζούμε.

Τι πιστεύεις για τη μετά θάνατον ζωή; Υπάρχει; Μπορείς να διαβάσεις τυχόν σινιάλα ύπαρξης εκεί στα επέκεινα; 
Στο αν υπάρχει ποσθ μόρτεμ ζωή θα μου επιτρέψετε να μην απανδήσω. Μόνο και μόνο να μην σας κάμω σπόιλ. Εξάλλου οι εκπλήξεις είναι στη φύση -και στη χημεία- μας. Όσο για τα σινιάλα, αυτά και πολλά άλλα είναι για τους ζωνδανούς.

Φοβάσαι τον θάνατο; 
Όχι τον δικό μου.

Τι σου έχει διδάξει η ενασχόληση με το «σπορ», καθώς κρατάς τον ρόλο του προέδρου της ομάδας, βλέποντας τους «παίκτες» και τους «οπαδούς» να αγωνίζονται στο «χλωρό» 2 επί 2; 
Βαρύς ο τίτλος, μα δεν μπορώ να μην τον δεχθώ. Αν δεν τον δεχόμουν, θα ήταν σαν να προσβάλλω και να προδίδω την αγάπη όλων αυτών των ανθρώπων. Επίσης είμαι από αυτούς τους που τους τιμά η μίμηση κυρίως από συναδέλφους. Από τον τρόπο και την προθυμία μέχρι τα viral memes μας. Τέλος, αν κάτι έχω διδαχθεί, είναι η σημαντικότητα της ενσυναίσθησης. Αυτό μου δίδει τη δυνατότητα να σκέφθομαι σαν πελάτης.

Γράφετε ότι κάνετε ταριχεύσεις και μουμιοποιήσεις. Έχει διαλέξει κάποιος για τον άνθρωπό του στην Ελλάδα κάτι τέτοιο; Ή έστω αν έλαβες τέτοια δουλειά στην Αίγυπτο, που παλιά είχε και πολλούς Φαραώ...
Η διαδικασία της ταρίχευσης ενίοτε δεν αποτελεί επιλογή, μα αναγκαιότητα. Παρόλαυθά έχει προκύψει και σαν επιλογή, ναι.

Πώς πάει η καύση; Κι εσύ προσωπικά τι μας συνιστάς; Καύση ή ταφή; Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου; 
Η Ριτσώνα κλείνει τώρα το 1ο «Κ» (καίει/χιλιάρικο) πελατών. Θα μου επιτρέψετε να μην τοποθετηθώ, μα σίγουρα μπορώ να σας πω, ως υποσθηρικτής των επιλογών που οφείλουμε να δίδουμε σε ΟΛΟΥΣ, ότι χαίρομαι πολύ που πλέον υφίσθαται και αυτή η επιλογή στη χώρα. Ωραία τα ταξιδάκια στη Βουλγαρία μα και κοσθίζουν και ταλαιπωρούν, τους οικείους του θανόνδος. Γενικά υποσθηρίζουμε κάθε επιλογή που θα ήθελε κάποιος.

Ποιος ανεβάζει τα ποστ σας στο φέισμπουκ; Ασχολείσαι προσωπικά ή έδωσες τη δουλειά «εργολαβία» σε ειδικούς; Και ως προς τα γκάτζετς του γραφείου σας, μιλώ για τη φερετροπετσέτα, το Ψοφωτάκι και άλλα μάρκετινγκ μεμοραμπίλια, ποιος συλλαμβάνει αυτές τις προτάσεις-«είδη δώρων»; 
Ασχολούμαι προσωπικώς με τις δημοσιεύσεις. Βέβαια υφίσθαται team, μα δεν έχει να κάμει με την άμεση διαδικτυακή δράση των σόσιάλ μας. Όσο για τα γκάτζετς, και αυτά προέρχονδαι από κάποια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου. Είναι λίγα και καλά και έτσι διατηρούμε τον μη εμπορικό χαρακτήρα του brand μα και τη συλλεκτικότητά τους. Η φερετροπετσέτα είναι από το 2016 το πιο viral τέτοιο προϊόν, το οποίο πραγματικά έχει τιμηθεί δεόνδως και διεθνώς. Στη συλλεκτικότητά της συμβάλλει και το διαφορετικό ανά σεζόν χρώμα της. Φέτος για παράδειγμα θα έχουμε το μωβ Μπουκουρί, το βαθύ. Πάλι δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε στην ψάθα. Τέλος, πολύς κόσμος αναμένει το νέο μπλουζάκι -θεσμός κάθε χρονιάς- I SURVIVED 2020, το οποίο θα κυκλοφορήσει στα τέλη του τρέχονδος έτους. Κάθε χρονιά δίνουμε την ευκαιρία στους εν δυνάμει πελάτες μας να χαρούν και να δηλώσουν περήφανα πως «ναι, τη γλίτωσα και να ‘μαι, δείτε τι γράφει εδώ!».

Είσαι ο μαύρος Ζούκενμπεργκ του φέισμπουκ, υπό την έννοια πως κανένας από τους ανταγωνιστές σου στα μέσα της ψηφιακής δικτύωσης δεν μπορεί να σε συναγωνιστεί - ανταγωνιστεί. Μονοπωλείς. Το ίδιο και στο ραδιόφωνο: ακούω την εκπομπή Ράδιο Μπούκουρας φανατικά κάθε Κυριακή. Τι άλλα σχέδια περιλαμβάνει η μιντιακή σου αυτοκρατορία; 
Αρχικά νιώθω κορακευμένος με αυτά σας τα λόγια και σας μερσώ βαθύτατα. Δεν είναι εύκολο αυτό που κάνω και κάνουμε. Απαιτεί πολλά εκ των οποίων τα σημαντικότερα είναι η προαναφερθείσα ενσυναίσθηση, ο σεβασμός, η αυθενδιότητα μα και το timing. Μάλλον το γεγονός ότι δεν υφίσθαται ανταγωνισμός οφείλεται στο ότι δεν τον αναγνωρίζω. Έτσι θα έχανα τουλάχισθον στην αυθενδικότητα. Αναγνωρίζω μόνο συναγωνισμό γι'αυτό και χαίρομαι όταν συνάδελφοι «βγαίνουν από το καβούκι τους» και εκφράζονδαι. Ίσως σε καμιά εκατοσθή χρόνια να ξεκινήσει να υπάρχει πιθανότητα μήπως και ενδεχομένως να αχνοφανεί μια ελπίς πως θα μπορούσε να αρχίσει σιγά σιγά να ξεθωριάζει το φαινόμενο του ταμπού. Το ράδιο Μπούκουρας είναι απάγκιο πολλών μα και δικό μου. Συμπληρώνει τον πίνακα της εκφρασθικότητας και ενισχύει την επικοινωνία μέσω του θαύματος της μουσικής. Το ζω και το ζούμε κάθε Κυριακή από το 2012 στο RadioMpoukouras.gr. Τέλος θα τολμήσω να πω ότι τα μίδια δεν μας χωρούν. Σας δίνω έτσι ένα χινδ για τις μεγάλες εκπλήξεις που και πάλι θα ταράξουν τα -δυσθυχώς- σκοτεινά νερά του κλάδου. Απλώς βάλτε μας στα «αγαπημένα» και το κινητό μας στο speed dieall.

Λογικά πρέπει να ακούς μόνο Γκοθ και Ντεθ μέταλ. Μίλησέ μου όμως για τη μουσική που αγαπάς.
Κι όμως πέσατε έξω! Συμπαθώ τα είδη που αναφέρατε, μα το αγαπημένο μου που αφειδώς μοιράζομαι με τους φίλους και τις φίλες ακροατάς και ακροάτριες είναι τα 80s. Είναι και εύκολο όταν κάποιος το σκεθεί ως εξής: ο ακροατής που θα συνδονισθεί την Κυριακή στις 22:00 στο RadioMpoukouras.gr υπάρχουν 80% πεθανότητες να ακούσει… 80s! Διαφόρων ειδών 80s, από -την αγαπημένη μου- Italo Disco μέχρι ποζερομπαλάνδες και άνδεργκραουντ ποσθπάνκ. Όμορφα είναι και τα ταξίδια που κάνουμε με κάποια αφιερώματα στην Psybient μουσική.

Γιατί χρησιμοποιείς το «σθ» και όχι το «στ», όταν γράφεις; Τι είδους θανατογραμματική κρύβεται πίσω του; 
Να και κάτι που δεν ρωτά συχνά ο κόσμος! Επίσης μου άρεσε το «θανατογραμματική». Τα Μπουκουρίσθικα λοιπόν βασίζονδαι στην -όπως την αποκαλώ- Ακουσθική Γραφή. Ο εκάσθοτε γράφων -σαν ομιλών- δύναται να δώσει στη γραφή του όποιον χαρακτήρα επιθυμεί. Προσωπικά πισθεύω πως συμβάλλει στην αμεσότητα της επικοινωνίας, αν και ενίοτε ξενίζει. Μέρος της φιλοσοφίας μου είναι η σημανδικότητα του να χειρίζεται κάποιος τα μέσα που του δίδονδαι και όχι να τον χρησιμοποιούν αυτά. Η γλώσσα είναι ένα μέσο. Το τηλέφωνο. Το αυτοκίνητο. Τα σόσιαλ... Γενικότερα... «μέσα».