Γεια σου Μυρτώ μου, θα σου πω το θέμα μου γρήγορα. Πήγα σήμερα να κάνω μια ακτινογραφία και από τότε που έφυγα από το διαγνωστικό κέντρο σκέφτομαι τη γραμματέα. Τι να κάνω; Δεν έχω λόγο να ξαναπάω, αφού την πήρα αμέσως την απάντηση και δεν ξέρω καν το όνομά της. Χαρίλαος.
Όπως είστε, κοπανήστε μία το κεφάλι σας στον τοίχο και θα αποκτήσετε αμέσως έναν ωραιότατο λόγο να ξαναπάτε στο διαγνωστικό.
7 χρόνια τώρα – από φοιτητές εν Αγγλία. Βιντεοκόλινγκ πολύ, συναντήσεις λίγες, σχέσεις με άλλους κατά καιρούς. Και η επικοινωνία να συνεχίζεται πλέον διαδικτυακά και μη, όταν δεν υπάρχουν οι σχέσεις. Τώρα όμως είναι σε σχέση, εγώ μόνη. Αυτός λέει θα χωρίσει – δεν θα κρατήσει για πολύ. Εγώ γουστάρω τρελά. Αφήνομαι ή ξαφανίζομαι; Βασικά ήθελα να πω… γίνεται να ξαναρχίσουν τα Υπέροχα Πλάσματα; Έμαθα όλες τις ατάκες απέξω.
Πού ακριβώς να αφεθείτε – αφημένη δεν είσαστε; Και όταν λέτε «επικοινωνία» εννοείτε ότι εδώ και 7 χρόνια βρισκόσαστε και κάνετε σεξ; Και τότε γιατί να αλλάξει αυτό το σενάριο όταν χωρίσει; Και αν χωρίσει, θα χωρίσει για να είσαστε μαζί; Και γιατί το προαναγγέλλει, για να βρίσκεστε σε ετοιμότητα μη χάσετε τις ημερομηνίες; Και γιατί να ξαναρχίσουν τα Υπέροχα Πλάσματα, για να ψηφίσουν «Ποτάμι»;
Υ.Γ. Εννοείται πως θα ξαναρχίσουν. Με τεχνητές οδοντοστοιχίες, λουλακί μαλλιά και γυαλί πρεσβυωπίας κρεμαστό, με αλυσιδάκι. Θα τσακώνονται όλη μέρα για την μπιρίμπα και θα παίζουν ξιφομαχία με τα Πι, ενώ όλη η ιστορία θα διαδραματίζεται στο Λουτράκι, δίπλα στις γάργαρες ιαματικές πηγές.
Μυρτώ, έχω μια σχέση από απόσταση αλλά και με διαφορά ηλικίας. Όπως καταλαβαίνεις, είναι δύσκολα. Τι μπορώ να κάνω; Εγώ Αθήνα, εκείνος Θεσσαλονίκη, εγώ 22 εκείνος 40. Από λεφτά, μηδέν. Τι λύση βλέπεις; Τον αγαπώ όμως και είμαστε σχεδόν 2 χρόνια μαζί.
Όλα δύσκολα είναι σ’ αυτή τη ζωή. Το θέμα ήταν να μη γεννηθούμε. Αφού γεννηθήκαμε, οφείλουμε να περάσουμε καλά.
Υ.Γ. Εκτός από το μπάτζετ για τα πήγαιν’ έλα, δεν βλέπω κανένα άλλο πρόβλημα. Σχέση από απόσταση ίσον παραμορφωτικός καθρέφτης: όλα απεικονίζονται μεγεθυμένα, ζουπηγμένα, μακρουλά, ζουμπουρλούδικα, στρογγυλεμένα και πάντως αλλιώτικα από την πραγματική τους ζωή. Και αυτό ίσως να μην είναι κακό, αν το έχεις ανάγκη. Για όσο το έχεις ανάγκη.
Αχ Μυρτώ μου, καλησπέρα. Δεν ξέρω πού να τα πω, έπρηξα φίλους και γνωστούς, φτάνει! Βγαίναμε δυο μήνες, εκείνος το προκάλεσε, εγώ έπαθα έρωτα, αυτός έπαθε αδιαφορία, εγώ στέλνω μηνύματα, εκείνος απαντά, αν δεν στείλω δεν στέλνει! Να βγούμε, λέει, και πια δεν βγαίνουμε, γιατί ποτέ δεν λέει τάδε μέρος τάδε ώρα. Με θέλει, λέει, αλλά δεν κάνει προσπάθεια καμία! Δεν θέλω πια να στέλνω μηνύματα, όχι γιατί δεν θα απαντήσει αλλά γιατί πλέον βλέπω ότι δεν καίγεται. Τι να κάνω, Μυρτώ; Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια τα δοκίμασα αλλά δεν βοήθησαν... είναι ακόμα εκεί όταν ξυπνάω. Και τον θέλω και εγωισμό δεν έχω... Και είναι και οι σάπιες που κάνει like στο Facebook που με τρελαίνουν! Και είναι και αυτά τα μέτρια που με σκοτώνουν. Φιλικά, Γ.
Άμα του ρίξετε μια διαγραφή από το Facebook και δεν παριστάνετε πια την ξετρελαμένη μαζορέτα, μπορεί κι αυτός να πάψει να χασμουριέται όταν θυμάται ότι υπάρχετε.
Πες μου τι ισχύει: Ότι «ο υπομένων-επιμένων-τολμών νικά» και «άμα θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί κ.λπ. κ.λπ.» ή όλα αυτά περί απωθημένων και ανεκπλήρωτων ερώτων; 4 χρόνια θέλω τον ίδιο άνθρωπο, χωρίς ουσιαστική ανταπόκριση αλλά χωρίς να χάνω και την ελπίδα μου. Κάτι μέσα μου συνεχίζει να νιώθει, δεν κουράζεται, δεν πτοείται και με πείσμα μπορώ να πω... μένει κι επιμένει. Όμως γιατί; Από ξεροκεφαλιά; Από έρωτα; Κανένας δεν έχει καταφέρει να με μαγέψει όπως αυτός. Ή μήπως εγώ δεν καταφέρνω να μαγέψω κανένα; Απάντα μου, σε παρακαλώ. Γιατί εξαιτίας του (όχι μόνο γι’ αυτόν, όμως είναι ένας από τους λίγους και σοβαρούς λόγους) ετοιμάζομαι να ξενιτευτώ. Νιώθω εγκλωβισμένη εδώ. Αφού δεν έχει αλλάξει τίποτα τόσα χρόνια, γιατί να αλλάξει τώρα; Οπότε θα φύγω, να προκαλέσω μία αλλαγή και οι άλλες θα έρθουν... ελπίζω. Όμως η «πόλις» μήπως θα μ’ ακολουθεί; Λάμδα.
Μη στεναχωριέστε, συμβαίνει σε όλους τους εμμονικούς ανθρώπους που κατά βάθος δεν έχουν όρεξη να συνδεθούν με κανένα. Εξάλλου υπάρχει πιο μαγικό από αυτό που δεν έχουμε; Ξεγελάστε λοιπόν τη νεύρωση με το εξής δοκιμασμένο κόλπο: πείτε μέσα σας ότι θα συνεχίσετε να θέλετε αυτόν τον τύπο σερί για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά ότι στο μεταξύ θα πνίγετε τον πόνο σας σε άσχετους. Έτσι, θα κάνετε σχέση χωρίς να το καταλάβετε. Ε, και μετά θα χωρίσετε και θα έχετε φρέσκια εμμονή. Υ.Γ. Η «πόλις» δεν είναι ποτέ οι άλλοι, μικρό μου Λάμδα.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
12°
