»Μυρτώ, τα ’χω πάρει και βγάζω καπνούς. Πριν 2 μήνες τον γνωρίζω στην Αθήνα από καλό φίλο. Ο τύπος κάπως μεγάλος, αλλά μου κάνει γουάου. Ζούμε αλλού, αλλά εγώ έρχομαι τακτικά, αυτός ταξιδεύει πολύ. Αυτός κάνει την κίνηση. Τα ψήνουμε. Τηλέφωνα καθημερινά, αλλά δεν έρχεται να με βρει. Ξανάρχομαι. Ξαναματαγουάου. Απαιτεί σχεδόν όλο το χρόνο μου. Ανοίγουμε ατζέντες, έχει άαααπειρα ραντεβού μέχρι εγώ να ξανάρθω και δεν μπορεί να έρθει να με βρει, ούτε γίνεται εγώ να πάω να τον βρω εκεί που θα είναι (προσφέρομαι). Θα ’ρθει σε εμένα τον άλλο μήνα για επαγγελματικό λόγο, αλλά από εκεί που μου έλεγε για 10 μέρες, γίνονται 5. Αυτή τη βδομάδα που λείπει ταξίδι και τρέχει, και μιλάμε πολύ συνοπτικά στο τηλέφωνο, ξαφνικά: 1) Μαθαίνω ότι τις τελευταίες 3 μέρες του ταξιδιού θα είναι χαλαρός, αλλά καμία κίνηση είτε να με βρει είτε να μου πει να πάω. 2) Μου λέει ότι τον καλούνε κάπου όταν θα είμαι εγώ Αθήνα σε 3 βδομάδες και δεν τον χαλάει να φύγει την τελευταία μέρα από τις 4 που θα είμαι εκεί· τελικά αποφασίζει να μην το κάνει όχι για να με δει παραπάνω, αλλά γιατί φορτώνεται πολύ έτσι το πρόγραμμά του. Είμαι μια (μαλάκας) Αιγόκερως, που ξεκαθάρισα τα θέματά μου με τον πιτσιρικά εραστή και άλλους επίδοξους με το που αυτός εμφανίστηκε. Αυτός είναι Σκορπιός – I rest my case. Δεν είναι καθόλου στη φύση μου να το παίξω καημένη, πιστή Πηνελόπη. Τον γουστάρω γι’ αυτό που είναι και όχι για το glam της ζωής του, και τον θέλω για εραστή, συνοδοιπόρο και συνένοχο. Επίσης θέλω να είμαι στο κέντρο της ζωής του (όπως αυτός για μένα), και όχι στο παρεμπιπτόντως. Έκλεισα λοιπόν τα τηλέφωνα, και περιμένω να ηρεμήσω για να του μιλήσω. Άμα αυτός δεν, τι να κάνουμε, η ζωή είναι πικρή και μικρή, κι εγώ μια (μαλάκας) κυρία. Αχ! Τελειώνει και το «Μίλα μου βρώμικα», πίκρα αυτό το καλοκαίρι. Πες μου κάτι, Μυρτούδι, please pretty please with sugar on top?
Σιγά μην είστε στο κέντρο της ζωής του αφού πρόλαβε εκείνος και μπήκε στο δικό σας. Έτσι είναι αυτά. Όταν δεν συμβεί ταυτόχρονα, το πιθανότερο είναι να μη συμβεί ποτέ. Αφήστε λοιπόν τις βλακείες και γυρίστε αμέσως στον πιτσιρικά εραστή. Αν θέλετε σώνει και καλά να ραγίσετε την καρδιά σας, τουλάχιστον ραγίστε την πίνοντας μερικά λίτρα φρέσκο αίμα.
Υ.Γ. Παρ’ όλα αυτά σας καταλαβαίνω, διότι γνωρίζω πολύ καλά τη χημική ένωση που δημιουργείται αν ενωθούν μία Αιγόκερως κι ένας Σκορπιός. Σα να λέμε, τρελό Σαββατοκύριακο στου Μπέρνι.
»Αγαπητή Μυρτώ, είμαι 17,5 χρονών. Έχω ένα αγόρι και τον λένε Αντώνη. Ο Αντώνης λοιπόν σήμερα, εκεί που είχαμε κανονίσει να βγούμε, με παράτησε και έφυγε. Αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει πάει στην πρώην του. Τον παίρνω τηλέφωνο και δεν μου απαντάει. Έχω εκνευριστεί. Δεν ξέρω πώς να φερθώ. Και αν μου απαντήσει, θα μου πει ότι δουλεύει και πνίγεται και δεν προλαβαίνει να μιλάμε. Και τότε εγώ πάλι θα μείνω σαν ηλίθια. Νευριάζω τόσο πολύ που ώρες ώρες με φέρνει στα όριά μου και δεν ελέγχω πλέον τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι αυτό με την πρώην του γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το έχω καταλάβει και είμαι σίγουρη ότι είναι αυτό, αλλά τον έχω ρωτήσει και μου έχει πει ότι απλώς είναι κολλητοί και να μη φέρομαι σαν υστερικιά γιατί όλα αυτά είναι στο μυαλό μου. Μου σύστησε μια μέρα την πρώην του σαν φίλη και εκείνη με κοιτούσε λες και δεν τρέχει τίποτα, άσε που έκανε σαν να ήθελε να γίνουμε φίλες. Αλλά εγώ νιώθω στην ατμόσφαιρα ότι κάτι παίζει. Τι να κάνω; - Ντ.
Ξεκαθαρίστε πρώτα μέσα σας και πάρτε τα πράγματα από την αρχή. Αφήστε το χρόνο και τον εαυτό σας να δείξουν αυτό που πραγματικά πρέπει και θέλετε να γίνει.
Υ.Γ. Οk, αρκετά έκανα τη Ροζίτα Σώκου. Εγώ στη θέση σας θα φόραγα μια ροζ περούκα, ένα ζευγάρι τεράστια κόκκινα γυαλιά ηλίου και ό,τι άλλο θα με βοηθούσε να περάσω απαρατήρητη και μετά θα παρακολουθούσα μαζί με τις άλλες κατίνες φίλες μου τον ύποπτο. Αν τελικά τον πετύχαινα να τσιλιμπουρδίζει με την πρώην του, θα όρμαγα καταπάνω τους και θα τα έκανα μπουρδέλο. Αμέσως μετά θα έβρισκα άλλον, θα πήγαινα διακοπές και θα περνούσα γαμώ τα καλοκαίρια. Όλα αυτά αν ήμουν δεκαεφτάμισι χρονών.
»Μυρτώ, το γράμμα μου δεν είναι για δημοσίευση, αλλά αν θέλεις κιόλας δημοσίευσέ το. Επειδή ξέρω ότι αγαπάς τα ζώα θέλω να σου χαρίσω ένα σκύλο. Τον έχω από μικρό, είναι πολύ καλός αν και δεν είναι ράτσας, δεν λερώνει μέσα και είναι πολύ τρυφερός. Δεν θέλω να τον κρατήσω άλλο και δεν θέλω να τον αφήσω στο δρόμο. Αν δεν μπορείς και έχεις κανένα φίλο που να τον θέλει, σε παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μου.
Άσε μας, ρε Κατερίνα, νυχτιάτικο που ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι. Έχω σκύλο. Και μάλιστα αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι με το κεφάλι μέσα σε ένα χωνί, κουτουλάει στους τοίχους, τρέχουν αίματα παντού, γίνεται της τρελής κι εγώ δεν πάω σε συναυλία για να του κάνω παρέα και να μην αισθάνεται φτωχός, μόνος και με χειρουργημένο αυτί. Επίσης όλοι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι είναι ακατάλληλοι να υιοθετήσουν όχι σκυλί, ούτε γεράνι, γι’ αυτό ψάξε αλλού να φορτώσεις το σκυλάκο σου.
Υ.Γ. Εννοείται πως δεν θέλεις να τον αφήσεις στο δρόμο. Και ούτε θα το ’κανες ποτέ, έτσι; A
10°
