»Και πάνω που έχω γυρίσει από δουλειά, έχω λίγο τα νεύρα μου και ετοιμάζομαι να διαβάσω A.V., πέφτω πάνω στον happy Emilio και αναρωτιέμαι πόσοι μαλάκες χωράνε σ’ αυτή την πόλη; Ηappy Εmilio, κόψε τις πολλές τσόντες. Όχι τίποτα άλλο, γιατί τα πιστεύεις και νομίζεις ότι έχεις σχέση με την ταλαίπωρη ιερόδουλη Ρωσίδα απ’ τη Λιοσίων (την οποία κατά τα άλλα σέβομαι), ενώ η γυναίκα σου έχει να σου κάτσει χρόνια επειδή σε βαρέθηκε, η Ειρήνη είναι η κοπέλα που δουλεύει στο διπλανό γραφείο και απλά δεν σε γουστάρει (όχι επειδή είσαι παντρεμένος, αλλά επειδή δεν την παλεύεις) και οι άλλες που αναφέρεις απλά δεν υπάρχουν, γιατί αν υπήρχαν δεν θα λέγονταν ούτε Μίκη ούτε Νταίζη! Παρ’ εκτός και μιλάμε για τη Λιμνούπολη. -Μάτζικα ντε Σπελ
Υ.Γ. Γαμάτε γιατί χανόμαστε.
Χανόμαστε έτσι κι αλλιώς. Αλλά αν εσείς μου λέτε με τρόπο ότι όποιος γαμεί έχει μια ελπίδα, τι να πω, ας πάει και το παλιάμπελο.
Υ.Γ. 1 Ευτυχώς που αυτή η στήλη είναι γεμάτη με έξυπνα, αστεία και τσαμπουκαλίδικα κορίτσια, γιατί δεν την παλεύω απόψε μ’ αυτό το γαμοπάρτι στην Πάντειο.
Υ.Γ. 2 Ρε παιδιά έλεος, λυσσάξατε. Σα να έχω τον Μύρωνα Στρατή στο σαλόνι μου 2.30 το πρωί!
»Μy beloved Myrto, σου ξαναγράφω μετά απο 8 μήνες για να σε ευχαριστήσω. Να σε ευχαριστήσω για τη συμβουλή σου όταν χώρισα. Έβαλα λοιπόν τα γούρικα μου ρούχα, όπως τότε είπες, και βγήκα στα αντρολίβαδα των Αθηνών και όντως κατάλαβα ότι δεν υπάρχουν μόνο κομπλεξικοί, καταπιεσμένοι και ανώριμοι 40 κάτι άντρες, αλλά και μια χαρά νορμάλ παιδιά που ούτε παντρεμένοι είναι ούτε προβλήματα έχουν πολλά, ούτε τόσα κόμπλεξ όσα εμείς οι γυναίκες τους καταλογίζουμε –όχι άδικα, βέβαια– και είναι διαθέσιμοι και να τσιτσινίσουν και να ερωτευτούν και να αγαπήσουν. Τέλος λοιπόν στους προβληματικούς! Εnough! Κάπου εκεί έξω υπάρχουν και μια χαρά παιδιά που απλά θέλουν να τους προσέξουμε. Τhank you from the bottom of my heart. -clouditsa
Σας παρακαλώ, μη με παίρνετε τόσο στα σοβαρά. Οχτώ μήνες μετά από εκείνη τη συμβουλή και ακούγοντας δυο τρεις hardcore ιστορίες, έχω αλλάξει τελείως γνώμη για το τι σημαίνει νορμάλ άντρας σ’ αυτή την πόλη.
»Δεν άντεξα άλλο. Τη γνώρισα μόλις γύρισα από το κωλόνησο που ήμουν φαντάρος. Εντάξει, με είχε φάει η αγαμία, αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Βγαίνουμε ένα βράδυ και πάμε για ποτό. Με ταράζει στην πολυλογία και μου μίλαγε για τον πρώην της. Ένα άλλο βράδυ, μετά από κάτι μέρες, καθόμαστε σπίτι της και χαζεύουμε επεισόδια από το «Ρετιρέ», τους «Μικρομεσαίους» και τη «Φρουτοπία», που είχε κατεβάσει στο pc της. Εκείνο το βράδυ το κάναμε κουτσά-στραβά και εγώ, άυπνος, πήγα μετά για δουλειά …στην οικοδομή. Μείναμε μαζί κάπου εννιά μήνες. Μου άρεσε η τρέλα που κουβαλούσε και περνάγαμε καλά. Με έπαιρνε τις καλύτερες αγκαλίτσες (δεν θέλω σχόλιο) και γενικά ένιωθα όμορφα μαζί της. Πέρα των άλλων, μου μαγείρευε, μου έπλενε και αυτό μου άρεσε. Άσε που με έβαλε και σε μία σειρά όσον αφορά το θέμα «στόχοι». Έπιασα δουλειά σε ένα μπαρ και φλέρταρα με άλλες, ενώ ήμουν μαζί της. Έκανα σεξ με άλλες. Με μία τουρίστρια από την Αμερική, με μία φοιτήτρια που κούτσαινε και με μία παλιά μου συμμαθήτρια. Χωρίσαμε μετά και της έλειπα. Τα ξαναβρήκαμε και της είπα το θεϊκό πως δεν τη βλέπω σεξουαλικά (καλή η βλακεία μου για την ηλικία μου…). Μη φλυαρώ, κρατήσαμε επαφή χωρίς σεξ. Μία δυο φορές έγινε και το θέλαμε και οι δύο. Έφυγε και τώρα παντρεύεται τον Απρίλιο. Τον γνώρισα και είναι και γαμώ τα παιδιά. Μου είπαν να γίνω και κουμπάρος, διότι εγώ ο μαλάκας της είπα ότι θα τη στηρίξω. Το πρόβλημα είναι πως τη θέλω ακόμα. Το χειρότερο είναι πως βγήκαμε ένα βράδυ εγώ, αυτός και αυτή, και πήγαμε ακριβώς εκεί που πήγαμε την πρώτη φορά που την είδα. Πολύ Ευρώπη, ρε αδελφέ… πολύ Σουηδία... Τη θέλω ακόμα, ρε γαμώτο…
Τώρα έχω μία καλή δουλειά, μόνιμη, που μου αρέσει και με γεμίζει, αλλά κάτι λείπει. Αυτή. Τι κάνω;
Υ.Γ. Μη μου πεις περί πορτοκαλιών και λεμονιών. Το έκανα και με άλλες, αλλά αυτή θέλω! Και αυτή παντρεύεται και δείχνει να είναι καλά! Πήραν δάνειο και σπίτι!
Μην ανησυχείτε καθόλου. Αφού πήραν δάνειο και σπίτι, έκαναν ήδη το πρώτο βήμα προς το χωρισμό. Σε λίγο καιρό, οι απλήρωτες δόσεις θα μπουν ανάμεσά τους και θα τους τινάξουν στον αέρα το γάμο. Και τότε θα εμφανιστείτε εσείς –το ανεκπλήρωτο όνειρο μιας άλλης ζωής– και θα πάρετε το παιχνίδι στα χέρια σας. Και μετά, θα τα κάνετε σκατά γιατί ο άνθρωπος δεν αλλάζει και, απ’ αυτά που μου λέτε, μάλλον το συναισθηματικό σας ΙQ είναι στο κακό του το χάλι.
