Διαβάζουμε την Athens Voice σχεδόν κάθε εβδομάδα.Ανοίγοντας το τεύχος 302, έπεσα στο κομμάτι για την κουζίνα των Γερουλάνων. Συγκινήθηκα πολύ με το άρθρο μια και είμαι εγγονή της Δέσποινας Γερουλάνου και κόρη του Γεώργου, που έγραψε «Το κουταλάκι όμως δεν έσπασε». Διαβάζοντας προσεχτικά το άρθρο της Ελεάννας Βλαστού μου ήρθαν στο μυαλό χρώματα και μυρωδιές αξέχαστες από το μεγάλο κτήμα των Τραχώνων. Κάθε Κυριακή οι γονείς μου, ο αδελφός μου και ’γω τις περνούσαμε σε αυτό το κτήμα. Η κουζίνα ήταν ΠΑΝΤΑ γεμάτη και το σπίτι μοσχομύριζε πότε κανέλα, πότε ψωμί, πότε κρέας ψητό….
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω να με συντροφεύουν τόσο όμορφες αναμνήσεις. Σας ευχαριστώ που με γυρίσατε 30 χρόνια πίσω. Με ιδιαίτερη εκτίμηση
-Ελένη Γερουλάνου, Διευθύντρια του Νηπιαγωγείου της Σχολής Μωραΐτη
Συγχαρητήρια για το τεύχος 301, που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 13/5. Ήταν ίσως το καλύτερό σας. Όλα τα άρθρα παρέθεταν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και ήταν πολύ περιεκτικά και εύστοχα. Συγχαρητήρια σε όλους.
-Α. Μουτσάτσου
Το όπλο παρά πόδα
Κύριοι, με αφορμή τη σοβαρή οικονομική κρίση, αναθάρρησαν οι κουκουέδες και φαντασιώνονται κατάρρευση του συστήματος και βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Προ ημερών κατέβασαν τον κομματικό στρατό στο κέντρο της Αθήνας και παρέλασαν με εντυπωσιακή πειθαρχία τύπου Βόρειας Κορέας, ανεμίζοντας τα σφυροδρέπανά τους. Οι διαχωριστικές γραμμές «αριστεράς»-«δεξιάς», όπως τις ξέραμε, δεν υφίστανται πλέον στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Η συζήτηση για το τι σύστημα θέλουμε έχει ξεφύγει προ πολλού από το «μυστρί το πηλοφόρι» και από το «τρέξε, Στράτο, να γραφτείς στο συνδικάτο». Κομμουνιστές μουσειακού τύπου έχουν απομείνει μόνο σε κάποιους θύλακες του Τρίτου Κόσμου. Με αυτή την έννοια, τα αναπεπταμένα σφυροδρέπανα στο κέντρο της Αθήνας είναι μια ακόμη ένδειξη καθυστέρησης της ελληνικής κοινωνίας. -Βάιος Δελαγραμάτικας εργάτης-αγρότης-φοιτητής
Βγαίνω απ’ τα ρούχα μου όταν διαβάζω στους πηχυαίους τίτλους πρωινών εφημερίδων, όπως σήμερα, ότι «Παραλύει η χώρα από την απεργία», «Σε απεργιακό κλοιό σήμερα όλη η χώρα» κ.λπ. Έκαναν οι δημοσιογράφοι τους τον κόπο να γυρίσουν όλη τη χώρα, για να δουν ιδίοις όμμασι ότι πράγματι αυτά συμβαίνουν; Δεν πρόσεξαν ποτέ οι «προφήτες» αυτοί ότι απεργούν κυρίως οι βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, που οι ιδιωτικοί συνάδελφοί τους δεν έχουν ούτε κατά διάνοια τα κεκτημένα τους; Επίσης, τι είναι αυτά που γράφουν για «λαοθάλασσες» 150.000 διαμαρτυρομένων στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας; Υπολόγισε κανείς τα εκατομμύρια των πολιτών που δουλεύουν εκείνη την ημέρα ή κάθονται στο σπίτι τους, μη συμμεριζόμενοι το πνεύμα των διαδηλωτών και την αναστάτωση που προκαλούν αυτοί στον κοσμάκη που δεν τους φταίει σε τίποτε; Δεν έχει όρια η άσχετη δημοσιογραφία μας;
-Ευάγγελος Μουστάκας, ΗΠΑ
Λιβελογραφήματα
Η κριτική της πολιτικής τοποθέτησης ενός ευρύτερου πολιτικού χώρου (Αριστερά) και ενός μειοψηφικού πολιτικού κόμματος (ΚΚΕ) προϋποθέτει στοιχειώδη πολιτική επιχειρηματολογία, τεκμηρίωση αλλά και παιδεία. Ιδιαίτερα όταν ο παραπάνω χώρος εγκαλείται για «συναισθηματική έκρηξη» και «βασανισμό του ορθού λόγου», η κριτική, όταν αυτοπροτείνεται ως σοβαρή, οφείλει να αντιπαραθέτει τη συγκρότησή της και όχι ασύλληπτης ελαφρότητας ρητορείες και σοφιστείες, οι οποίες σε τελική ανάλυση αναπαράγουν τα ελαττώματα του κρινόμενου, αν δεν αποτελούν την αντίστροφη όψη τους.
Περιορίζομαι σε αυτά διότι το όριο που έχει τεθεί στην έκταση των επιστολών δεν επαρκεί για μία τεκμηριωμένη κριτική, αλλά μόνο για μία απάντηση αναλόγου ύφους με το εκτεταμένο άρθρο του κ. Μπρουτζάκη, το οποίο ύφος δεν υιοθετώ. Συμφωνώ μαζί του ότι υπάρχει έλλειμμα ποιοτικής στάθμης και τεκμηρίωσης στη δημόσια συζήτηση, πλην όμως αυτή δεν περιορίζεται στην αριστερά αλλά επεκτείνεται στο σύνολο του πολιτικού φάσματος και της αρθρογραφίας, όπως άλλωστε προκύπτει και από συγκεκριμένο άρθρο.
12°
