Athens Voices 472

«Ρε συ, πώς ντύθηκες Δαλματίας;»

(Φοιτήτριες στα σκαλάκια του Χημείου, Πέμπτη πρωί)

-Μα κυρία μου, σταματήστε λίγο, πρωί-πρωί…

-Άκου να σου πω, το λεωφορείο είναι για να μιλάμε και να διαμαρτυρόμαστε. Αν δεν σου αρέσει να πας με το αυτοκίνητο».

(Ηλικιωμένη γυναίκα που μιλάει ασταμάτητα, απαντάει σε συνεπιβάτιδα. Γραμμή 224 Καισαριανή- Ελ.Βενιζέλος)

«Με πήρε και μου είπε: ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΗ. ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΕΙΝΑ».

(Γνωστή τραγουδίστρια συζητώντας με την παρέα της, στο κοινό. Συναυλία Νένας Βενετσάνου, αίθουσα συναυλιών Παρνασσός, Δευτέρα βράδυ)

«Τόσο καιρό πίστευα ότι έχεις κακό γούστο μόνο στους άντρες».

(Νεαρός σε νεαρή, μπροστά σε βιτρίνα παπουτσιών. Σύνταγμα, Τρίτη βράδυ)

«Πεινάω πολύ, τι να κάνω. Έχω άγχος και το ’χω ρίξει στο φαΐ».

(Πολύ λεπτός κύριος σε άλλον, κανονικό. Ακαδημίας, Τετάρτη βράδυ)

«Βρίσκει το καπέλο;»

(Η Κατερίνα του Mohnblumchen, καθισμένη στο μπαρ του μαγαζιού, με μαύρη κελεμπία και κόκκινο καπέλο Βραζιλιάνας με στρας και φτερά που φτάνουν μέχρι επάνω στη μπάρα με τα φώτα. Κυριακή Αποκριάς, απόγευμα, Κολωνάκι)

«Είσαι μαϊμού».

(Κύριος μιλώντας στο κινητό του, διασχίζοντας τις διαβάσεις. Κολωνάκι, Πέμπτη πρωί)

panikoval500@gmail.com