Μίλα μου βρώμικα 301

Γεια σου, Μυρτώ! Θα σου πω μια ιστορία: Είσαι με κάποιον και περνάτε καλά, αλλά κάποτε αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχουν διάφορα που σ’ ενοχλούν όσο «χαλαρή» κι αν είναι η σχέση σας. Τότε τα καβγαδάκια αρχίζουν να πυκνώνουν και... επέρχεται η ΡΗΞΗ! Αυτός σου ζητά να ξαναπροσπαθήσετε και υπόσχεται πως θα ’ναι ειλικρινής (ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ), δεν θα κάνει μακακίες και εσύ βέβαια πρέπει να είσαι οk (γιατί όσο να ’ναι, φταις και συ). Και μετά από αρκετές συζητήσεις αποφασίζεις να τον διώξεις γιατί 1) καταλαβαίνεις πως δεν θ’ αλλάξει, απλά θα είναι καλύτερος υποκριτής και θα προσέχει σε ποιους τρίτους θα μιλάει για σας, 2) ελπίζεις πως θα γυρίσει ανανεωμένος και αποφασισμένος για μια καλή αρχή (γιατί όσο χαλαρό κι αν ήταν περνούσες ΚΑΛΑ και ίσως δέθηκες λίγο παραπάνω). Χάνετε επαφή για 3 εβδομάδες και μετά τσουπ, να τος! Σε νέα (χαλαρή πάντα) σχέση με μια άλλη φίλη του, που μάλιστα τη ζήλευες από τότε. Αρχικά λες: «Α, τον κακομοιρο-μαλάκα, κοίτα με ποια βρήκε να μου τη βγει». Αλλά αν το ξανασκεφτείς, «ρε μπας κι είναι πραγματικά καλά με αυτή και εγώ είμαι πλέον άδοξο παρελθόν;», γιατί όλο στα μέλια τούς βλέπεις (αρχικά νόμιζες πως είναι για να ζηλέψεις). Και ρωτώ. Υπάρχει καμιά πιθανότητα να τον έχω πίσω, αλλά όπως τον θέλω εγώ; Εν αναμονή της απάντησής σου.   -G. Boom

Όχι.

Υ.Γ.1. Η μόνη σας ελπίδα βρίσκεται στο βίντεο κλαμπ της γειτονιάς σας, στο ράφι που γράφει «Νεανικές κομεντί».

Υ.Γ.2. Δηλαδή, ποια ήταν αυτά τα «διάφορα» που σας ενοχλούσαν τόσο πολύ και τον χωρίσατε; Και πώς φαντάζεστε ότι αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα σε τρεις εβδομάδες; Αν ήταν έτσι, αγαπητή, τώρα θα το είχαμε κλείσει το μαγαζί και θα είχαμε γυρίσει στο ελεύθερο ρεπορτάζ.

Μυρτώ μου, γίνεται χαμός γύρω μας. Δεν ξέρουμε αν αύριο θα έχουμε να φάμε ή και μην αναγκαστούμε να σηκωθούμε να φύγουμε από την Ελλάδα γιατί δεν θα έχουμε δουλειά να κάνουμε! Δηλαδή, αύριο μεθαύριο μπορεί και να χρεοκοπήσει η χώρα; Μπορεί ύστερα από τόσα χρόνια, από τη μια στιγμή στην άλλη, να χάσει ο πατέρας μου τη δουλειά του ή να πάει μια μέρα να πληρωθεί και να του πουν «δεν έχουμε»; Και τελικά τι γίνεται; Χρωστάμε που χρωστάμε, δανειζόμαστε κι από πάνω; Αυτά σκέφτομαι και μου έρχεται να βγω κι εγώ στο δρόμο με τον κόσμο, αλλά όταν βλέπω όλα αυτά, από τη μια οι μπάτσοι από την άλλη αυτοί οι τύποι που δεν ξέρουν τι κάνουν και τι τους γίνεται, φρικάρω και κάθομαι στο σπίτι μου. Μετά μου λες γιατί δεν έχω όρεξη να βγω στα μπαρ και να ψαχτώ. -Δ

Όχι, δε σας λέω τέτοια πράγματα. Για την ακρίβεια, δεν ξέρω τι να πω.

Μυρτώ καλησπέρα, έχω σχέση εδώ και ενάμιση χρόνο με μια κοπέλα μεγαλύτερή μου κατά 12 χρόνια. Στις αρχές όλα πήγαιναν καλά, κάναμε πολύ sex, γελάγαμε, περνούσαμε ωραία, βρε αδερφέ, μέχρι που άρχισαν οι ζήλιες. Μία ζήλευε την πρώην, γιατί θέλαμε να κρατήσουμε μια φιλική-καθαρά-επαφή. Την άλλη ζήλευε την γκαρσόνα, επειδή τάχα μου την κοίταζα με πονηρούς σκοπούς. Επίσης όσες κοινωνικές επαφές έκανα με άλλα άτομα μετά τη σχέση μας και δεν τα συμπαθούσε, μου δημιουργούσε θέμα. Ακόμα και σε σχέση με τη δουλειά είχε θέματα: ρώταγε τι ώρα είναι αυτή που γυρνούσα, άμα αργούσα να γυρίσω, και έβριζε τον προϊστάμενό μου στη δουλειά γιατί πίστευε ότι με γουστάρει. Εγώ, βέβαια, με όλα αυτά έχω ξενερώσει πολύ! Μου ’χει πρήξει τις ωοθήκες, δεν αντέχω άλλες ζήλιες! Μήπως να τη δέσω στο κρεβάτι και να κάνουμε όλη την ώρα σεξ, μπας και ξελαμπικάρει; Υ.Γ. Σκορπιός αυτή, σκορπιός και γω. Φιλικά.  -Βίβιαν

Οι Κινέζοι λένε ότι ο έρωτας είναι ένα καροτσάκι. Κάποιος είναι μέσα και κάποιος το σέρνει. Το θέμα είναι ποιος από τους δυο θα προλάβει να μπει πρώτος στο καροτσάκι. Το ’χω ξαναπεί, αλλά δεν έχω τι άλλο να γράψω.

Μυρτώ, είμαι 17 χρονών και έχω πρόβλημα με τη μάνα μου. Κοντεύει να μου σπάσει τα νεύρα. Θέλω να πάω γυμναστήριο και δεν με αφήνει επειδή, λέει, είναι πεταμένα λεφτά. Αλλά εγώ ξέρω ότι δεν θέλει να κάνω τίποτα μόνη μου, ούτε να έχω φίλες, ούτε ζωή έξω από το σπίτι. Τσακωνόμαστε όλη τη μέρα, εγώ προσπαθώ να της εξηγήσω ότι δεν είμαι πια κανένα μωρό, αλλά αυτή δεν καταλαβαίνει τίποτα. Όσες φορές αποφάσισα να κάνω αυτό που θέλω και να τη γράψω, μετά το μετάνιωσα γιατί τη βρήκα να κλαίει και με έπιασαν τρομερές τύψεις. Δεν ξέρω τι να κάνω. -Νίνα

Να της πάρετε μια κούτα χαρτομάντιλα. 
Υ.Γ. 1 “… after all it’s not easy banging your heart against some mad bugger’s wall”.
Υ.Γ. 2 Δεν αφήνετε το μπίρι μπίρι, μην πάθετε και καμιά αφυδάτωση καλοκαιριάτικο; Προφανώς η μαμά το ξέρει ότι δεν είσαστε πια μωρό. Αυτό ακριβώς είναι το δράμα της. 

Μυρτώ, δε μου σηκώνεται με τις ψηλές γυναίκες κι έχω πρόβλημα. Ενώ με τις άλλες είμαι ντούρος και δυνατός, με τις ψηλές δεν ξέρω τι γίνεται και μου πέφτει. Το ξέρω ότι τώρα εσύ μπορεί να γελάς, αλλά το πρόβλημα είναι πρόβλημα και δεν σου κρύβω ότι στεναχωριέμαι. Αυτά.

Κουράγιο. Πάλι καλά να λέτε, που δεν ζείτε σε καμιά Σουηδία.