Μίλα μου βρώμικα 277

»Επειδή η Φανή με έβλεπε λίγο ανώριμο, η Κατερίνα λίγο πιο σοβαρό από όσο έπρεπε, η Νταίζη (όχι του Ντόναλντ) με θεωρούσε λίγο φτωχό ενώ η Μαίρη λίγο ξιπασμένο, η Φαίδρα λίγο μπλαζέ και η Μίκη λίγο χύμα στο κύμα, η Νένα με θεωρεί ατίθασο σε αντίθεση με τη Δήμητρα που με βλέπει μαμούχαλο, η γυναίκα μου με θεωρεί ξενέρωτο (πολύ φυσικό, αφού είμαι παντρεμένος) και η Ειρήνη με βλέπει πολύ παντρεμένο (πολύ φυσικό για τον ίδιο ως άνω λόγο) και γενικά επειδή όλες με βλέπουν ως κάτι άλλο από αυτό που θα ήθελαν, έτσι κι εγώ αποφάσισα, έψαξα, βρήκα και γουστάρω την Γκόμενα που με γουστάρει όπως διάολο είμαι. Και φυσικά δεν είναι Ελληνίδα. Τη Zveda από το Zvetlana (Φωτεινή), γι’ αυτούς που θέλουν ντε και καλά ελληνικούς υπότιτλους, μουνάρα με τις σωστές αναλογίες (που σπανίζουν στις Ελληνίδες, δεν αναφέρομαι σε εσένα), οικονομικά ανεξάρτητη, αφού τα παίρνει από τους γεροσαλιάρηδες, με έφεση στο extreme sex. Εύχομαι σε όλα τα παραπάνω κορίτσια καλή τύχη με τον επόμενο μαλάκα που θα συναντήσουν, που σίγουρα θα είναι λίγο αλλιώς από ό,τι θα τον ήθελαν, και τους συστήνω να ξεσκονίσουν καλά το ράφι του οποίου οσονούπω θα είναι μόνιμοι κάτοικοι. Eυπειθώς         -Happy Emilio 

Άσε μας κι εσύ, ρε Happy Emilio, που νομίζεις ότι η μισή Αθήνα κρέμεται απ’ το τσουτσούνι σου!

»Μυρτώ, σε λίγες μέρες κλείνουμε έξι μήνες χώρια. Από εκείνη την ημέρα δεν πέρασε ούτε μία που να μην τον σκεφτώ, ούτε μία που να μην είναι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Εξαφάνισα τα πράγματά του σ’ ένα κουτί στο πατάρι, αποφεύγω τα βαριά τραγούδια, κοιτάω να βγαίνω και να μιλάω με φίλους – όμως, ακόμα, ακόμα, σκουντάω κάθε λίγο πάνω στη σκιά της απουσίας του. Κάθε λίγο.

Η αλήθεια είναι πως τον ταλαιπώρησα. Ξεκίνησα να πίνω συχνότερα μετά το στρατό, νομίζω, μέχρι που η κατάσταση έφτασε τον περασμένο Ιούνη στο απροχώρητο. Οδηγήθηκα ένα μεσημέρι στο νοσοκομείο, όπου και παρέμεινα για δεκαέξι μέρες, για να μάθω έπειτα από τους γιατρούς πως κανείς τους δεν περίμενε να βγω ζωντανός. Φοβήθηκα πολύ. Και ντράπηκα ακόμη περισσότερο. Κάποιος εξαιρετικά ευγενής κι αγαπησιάρης αποφάσισε να μου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Έτσι, με τα μάτια ήρεμα πια, λέω να συνεννοηθώ με αυτή τη ζωή. Να προσπαθώ να κοιτάω κι όχι μόνο να βλέπω. Δύσκολο πράμα.

Δύσκολο, γιατί όταν προσπαθείς να δεις με τα μάτια της αγάπης, δεν έχει νόημα να φταίει μόνο ο απέναντί σου. Με αυτή τη σκέψη, είπα να μην τον κατηγορήσω, μέσα μου, για τίποτα. Ας μου ’λειψε, ας βρήκε κάποιες μέρες μετά το χωρισμό μας άλλον ώμο να ακουμπήσει. Υποψιάζομαι πως τον ένα χρόνο κι ένα μήνα που ήμασταν μαζί την έριξε την τρεχάλα του, ενώ εγώ κάπου αλλού ήμουν. Κι έχασα έτσι αυτό που θα μπορούσε να είναι η οικογένειά μου – με την έννοια που δίνουν στη λέξη αυτή τα ζεύγη.

Θέλω να του ζητήσω συγνώμη, να του πω πως τον αγαπάω όσο ελάχιστα πράγματα έχω, δυστυχώς, αγαπήσει στη ζωή μου, δεν ήξερα πώς να το δείξω, δεν μπορούσα, ο ηλίθιος, τώρα κάθε ερώτηση που θέτω στον εαυτό μου, τι να κάνει, αν είναι καλά, αν του λείπω, πώς να νιώθει το άλλο κορμί πλάι του στο στρώμα – γιατί εγώ τρόμαξα, δεν μου φταίει κανείς. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι προσδοκώ με το γράψιμο και την αποστολή αυτών των γραμμών – τίμια πράγματα. Εύχομαι μόνο σε όλους εμάς τους ξάγρυπνους από έρωτα, ένα καλό ξημέρωμα.

  Υψώνω το σόδα-λεμόνι ποτήρι μου, ευχαριστώντας για το χρόνο σου, Μυρτώ.

Φιλιά                        -Λαπαθιώτης 33/4

Υ.Γ. Γουίνο, θα είμαι εδώ τριγύρω.

Αχ, Θεούλη μου, γιατί να ’μαστε όλοι τόσο τρομαγμένα, εγωκεντρικά, βασανισμένα υδροκέφαλα;

»Αγαπημένη μου Μυρτώ, είμαι 23 ετών και νομίζω πως τους τελευταίους 5 μήνες ζω την καλύτερη περίοδο της ζωής μου, εξαιτίας ενός έρωτα που μου χτύπησε τόσο αναπάντεχα την πόρτα. Τον γνώρισα ύστερα από μακρά αναζήτηση σε chat rooms, όταν μέχρι τότε ζούσα όντας κακοδιάθετος και μη έχοντας όρεξη για το παραμικρό, αναλώνοντας το χρόνο μου σε ελάχιστες μη ολοκληρωμένες σεξουαλικά γνωριμίες. Ως το καλοκαίρι που τον γνώρισα και άλλαξε όλη μου η ζωή. Ολοκλήρωσα σεξουαλικά (ναι, ίσως είμαι είδος υπό εξαφάνιση σ’ αυτόν τον πλανήτη) και από τότε μέχρι και σήμερα είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί του. Χάρη σε κείνον πίστεψα πως κάλλιστα μπορεί να υπάρξει αληθινός έρωτας ακόμα και μεταξύ δύο αντρών, μακριά από στερεότυπα που θέλουν τους ομοφυλόφιλους να ενδιαφέρονται μόνο για το σεξ και να ψάχνονται μανιωδώς γι’ αυτό. Σου γράφω για να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα έχει κάνει για μένα και ότι εξαιτίας του η ζωή μου έχει αποκτήσει νόημα και ενδιαφέρον. Πολλά πράγματα σ’ αυτή τη ζωή ίσως αξίζει τον κόπο να τα δούμε με πιο ανθρώπινη ματιά, χωρίς αφορισμούς, παρωπίδες και προκαταλήψεις.

Φιλιά πολλά               -Αγαμέμνων

«Η αγάπη πρώτα σε κάνει μπουρδέλο, μετά λες “φτάνει”, δε θέλω» κι έπειτα θέλεις ξανά…»