Ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά. Η Μυρτώ Κοντοβά απαντά.
Μυρτουδάκι, φέτος την άνοιξη ήρθαν τα πάνω κάτω! Εκεί που νόμιζα ότι βαρέθηκα το αγόρι μου, ανακάλυψα ότι δεν έχω βαρεθεί μόνο αυτόν αλλά όλα τα αγόρια!!!! Πώς το κατάλαβα, θα μου πεις, και με το δίκιο σου. Ε ναι, πήγα με κοπέλα για πρώτη μου φορά και είδα το φως μου! Δεν ξέρω γιατί οι άλλοι ντρέπονται ή τρομοκρατούνται όταν το ανακαλύπτουν, εγώ θέλω να βγω και να φωνάξω σε όλο τον κόσμο «Μ’ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!! ΕΙΜΑΙ ΛΕΣΒΙΑ!!!!!!!» Αγάπη ολούθεεεε!
Και λεσβία και ερωτευμένη! Καλή άνοιξη εύχομαι.
Υ.Γ. Μια ντουντούκα και μια ταράτσα και είστε εντάξει.
Τι κάνουμε όταν ο ένας θέλει να ακούει και να λέει βρωμόλογα και ο άλλος θέλει μουγκαμάρα για να λειτουργήσει; Πώς το διαχειριζόμαστε για να μην καταπιεζόμαστε (εντάξει και να μην καταπιέζουμε;) Δώσε μια απάντηση, Μυρτώ, τα πράγματα είναι ζόρικα. Αλληλογουστάρουμε και αλληλοκαυλώνουμε αλλά δεν αλληλο-ολοκληρώνουμε! Και το χειρότερο; Η χημεία μας δεν υπάρχει... είναι απλά τέλεια. Φανταστική και ανεπανάληπτη. Για να μη σου πω ότι είμαστε ερωτευμένοι και το χοντρύνω κι άλλο! Sos, παίδες
Αυτός που θέλει τα βρομόλογα να βάλει να ακούει στα ακουστικά για να έχει να απαντάει και ο άλλος, με τη μουγκαμάρα, ας βάλει ωτοασπίδες να μην ακούει Χριστό. Δε γίνεται, παιδιά, οι σχέσεις θέλουν θυσίες, από μένα περιμένετε να το μάθετε; Επίσης εκεί που λέτε ότι η χημεία σας δεν υπάρχει μήπως να βάλετε τελεία και να παραλείψετε το δεύτερο σκέλος της φράσης; Μήπως όντως ΔΕΝ υπάρχει; Δεν. Δεν. Δεν.
Υ.Γ. Το λέω κι ας πέσει στο γιαλό. Όταν διαθέτουμε καλή διάθεση και πίστη όλα αυτά λύνονται εύκολα. Δλδ. γίνονται στοιχεία της συνωμοσίας μας με τον άλλο. Γελάμε. Τα συζητάμε. Τα χωνεύουμε σιγά-σιγά. Τα λειαίνουμε και διορθώνονται. Αλλιώς κάτι κρύβεται από πίσω που τα μπλοκάρει όλα. Το οποίο «κάτι» δεν νομίζω να είναι τόσο απλό και επιφανειακό.
Κορίτσια, ακούστε και τη γνώμη ενός παραδοσιακού άντρα, που παραπονιέστε συνέχεια ότι δεν υπάρχουν. Υπάρχουμε και σας περιμένουμε αλλά σταματήστε να κάνετε την πρώτη κίνηση μόνες σας γιατί ξενερώνουμε. Σε είδα στο μπαρ και μου άρεσες, αρχίσαμε να μιλάμε στο φατσοβιβλίο και πήγαινε καλά, αλλά όταν μου την πέφτεις πρώτη εσύ με ερωτήσεις και προτάσεις εγώ τι να κάνω; Δεν ψήνομαι να κυνηγήσω αφού το «θήραμα» κυνήγησε εμένα. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Αυτά τα λίγα και ζουμερά.
Πάλι καλά που βάλατε το θήραμα σε εισαγωγικά και καταλάβαμε ότι το λέτε μεταφορικά. Δεν είναι ωραίο πράγμα οι παρεξηγήσεις – ειδικά μεταξύ παραδοσιακών κυνηγών και θηραμάτων.
Υ.Γ. Τώρα που είπα παραδοσιακών, θυμήθηκα το αίτημα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την αναγνώριση του γύρου, ξέρετε, του φαγώσιμου. Το πρώτο λέει Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν. Πάρα πολύ συμφωνώ. Τα παραδοσιακά προϊόντα πρέπει να αναγνωρίζονται.
Μυρτώ μου, έχω ξενερώσει... είχα γνωρίσει έναν τύπο που μου άρεσε και μετά από λίγες μέρες χωρίς να έχει γίνει κάτι μεταξύ μας ξεκίνησε να μου γράφει τύπου sexting και ξενέρωσα...! Και το έδειξα! Δεν είναι ότι είμαι καμία ρομαντική ή συντηρητική, αλλά σκέφτηκα ότι ο άλλος θα ήθελε μόνο σεξ και με ξενέρωσε... έχω βαρεθεί βασικά να γνωρίζω τύπους και να ψάχνουν μόνο για σεξ. Οκ κι αυτό σημαντικό είναι, αλλά όταν δεν ξέρεις τον άλλον γνώρισε τον λίγο πρώτα και μετά μπες στο θέμα σεξ. Εσύ τι λες; Καλά έκανα που του την είπα;
Πάντως δεν είναι κακό να ξενερώνετε διότι είστε ρομαντική. Σας το λέω εγώ που είμαι ρομαντική και ξενερώνω.
Υ.Γ. Με καβαλάει ο διάολος: την επόμενη φορά που κάποιος θα σας στείλει ένα τέτοιο μήνυμα χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι άλλο που να το δικαιολογεί απαντήστε του τα εξής: «Γιατί γράφεις μηνύματα αντί να μου δείξεις κατευθείαν τον πούτσο σου; Έλα, δείξε μου τον πούτσο σου, δείξ’ τον μου καλέ, έλα δείξ’ τον μου, δείξ’ τον μου, έλα γιατί αργείς, βιάζομαι, άντε γρήγορα, φωτογράφισέ τον και δείξ’ τον μου, αααα εσύ θα μου φας όλη την ώρα, γρήγορα, δεν είμαι για πολλά πολλά η ζωή τρέχει, ξεβρακώσου, ρε παιδί μου, που σου λένε!».
Δεν θα σου πω κάτι καινούργιο, Μυρτώ μου, έτσι κι αλλιώς τα έχεις ακούσει και τα έχεις διαβάσει όλα. Για μένα όμως είναι καινούργιο γιατί το ζω πρώτη φορά. Ερωτεύτηκα κάποιον 5 χρόνια μικρότερό μου (εκείνος 32 εγώ 37) και οι γονείς του δεν θέλουν ούτε να με ακούσουν. Και για να γίνει χειρότερο, είμαι έγκυος δύο μηνών και σκεφτόμαστε να το κρατήσουμε. Το θέλουμε και οι δύο και είμαστε χαρούμενοι, μόνο που νιώθω ότι ο αγαπημένος μου στεναχωριέται πολύ με τον πόλεμο που δέχεται κυρίως από τη μητέρα του. Δεν μου το λέει βέβαια, το ξέρω όμως… Τι γνώμη έχεις;
Θα το αντέξει. Είσαστε ομάδα. Οι ομάδες δεν χάνουν. Φιλιά και στους δύο.
9°
