Σοφή μου Μυρτώ, τον γνώρισα πριν 12 χρόνια και η μοίρα μάς έφερε ξανά κοντά πριν 5 μήνες. Μου είπε ότι ήμουν κάτι ξεχωριστό και ήθελε να μπω στη ζωή του σοβαρά. Κι εγώ τι έκανα; Από ανασφάλεια και φόβο φλέρταρα, του έδινα δικαιώματα και έκανα και κάτι με άλλον. Τώρα με σούταρε γιατί μπλόκαρε λέει συναισθηματικά και δεν μπορούσε να το διαχειριστεί άλλο. Αχ Μυρτώ, τον θέλω πίσω. Πάει ένας μήνας που έχουμε χωρίσει. Τι να κάνω; Του δίνω χρόνο αλλά φοβάμαι ότι φεύγει... Βοήθεια! Είναι το άλλο μου μισό.
Ε αυτά παθαίνουν τα άλλα μας μισά όταν είναι τόσο διαθέσιμα (και όταν εμείς είμαστε και κάπως στην κοσμάρα μας). Αχ μωρέ δεν ξέρω τι να σας πω, νομίζω πως όλα είναι θέμα timing. Όταν οι ανάγκες συγκλίνουν, ο ένας γίνεται το άλλο μισό του άλλου και μπορεί κάποια στιγμή να πάψει να είναι ή να μη γίνει ποτέ. Εννοώ πως δεν πιστεύω πολύ στην παραμυθένια εξήγηση αυτής της φράσης. Και για να το κάνω χειρότερο, σας ρίχνω και την κλισεδούρα: αν είναι να γίνει, θα γίνει. Όχι λόγω συμπαντικής συνωμοσίας. Επειδή όντως έχετε κάτι να μοιραστείτε.
Υ.Γ. Δηλαδή όλα αυτά προέκυψαν λόγω της ανασφάλειας και του φόβου ότι μπαίνει μια «σοβαρή» (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί μου τη σπάει η λέξη) προοπτική στη ζωή σας; Ότι θα αποχωριστείτε την ελευθερία σας; Αυτό εννοείτε;
Η ιστορία μου ξεκινάει πριν λίγους μήνες... Ένας φίλος θεώρησε καλή ευκαιρία να με γνωρίσει σε έναν φίλο του και, αφού βγήκαμε, γνωριστήκαμε και πιστέψαμε ότι υπάρχει χημεία. Περάσαμε τρεις μήνες εγώ να μιλάω για ενδιαφέρον κι εκείνος να λέει ότι έχει προβλήματα αυτό τον καιρό αλλά κανένα πρόβλημα να έρχεται για το σεξ... Και μετά από μέρες και μήνες αγωνίας –είμαστε ή δεν είμαστε μαζί;– εκείνος το τελείωσε στέλνοντας ένα μήνυμα που έλεγε «θέλω να το σταματήσουμε αυτό, ό,τι κι αν είναι, αυτό που κάνουμε». Και τι να πεις σε έναν «άντρα» 40 χρονών που σου στέλνει αυτό το μήνυμα; Κι εκεί που λες ότι στην ηλικία μου έχω γνωρίσει αρκετούς μαλάκες, ξάφνου ξεφυτρώνουν κι άλλοι κι απλώς γελάς και τους προσπερνάς με χάρη...
Κοιτούσα πρόσφατα τη φωτό ενός παλιού καλού μαλάκα που γνώρισα κάποτε. Έδειχνε πανευτυχής δίπλα σε μια κοπέλα εξίσου ευτυχισμένη, ερωτευμένη και πολύ ενδιαφέρουσα. Αν πήγαινε κάποια από εμάς τις υπόλοιπες και της έλεγε ότι ο τύπος που έχεις πλάι σου είναι –επιεικώς– μαλάκας, προδότης και «κερατωτής», αυτή θα μας κοιτούσε δικαίως σαν εξωγήινους, διότι το αγόρι της καμία σχέση με αυτά που λέμε. Γιατί η αλήθεια να μην είναι μία και μοναδική;
Μυρτώ μου, γεια σου. Είμαι σε μια σχέση 4,5 χρόνια και τους τελευταίους 3 μήνες σε συγκατοίκηση. Μέσα από τη συγκατοίκηση όμως άρχισα να βλέπω πιο έντονα σε εκείνον παραξενιές και ιδιοτροπίες τις οποίες πριν προσπερνούσα. Το ίδιο και εκείνος σε μένα, που πλέον τον εκνευρίζουν πράγματα με τα οποία παλιά γελούσε. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την κούραση που έχουμε κι δυο λόγω των καθημερινών απαιτήσεων, μας κάνουν καμιά φορά να ξεσπάμε ο ένας στον άλλον λες και είμαστε χρόνια παντρεμένοι. Και εκείνες τις στιγμές τρυπώνει στο μυαλό μου ένας άλλος. Προπονητής στο ποδόσφαιρο του μικρού που προσέχω. Ένας άνθρωπός με τον οποίο δεν έχω ανταλλάξει παρά μόνο ένα γεια. Με έκανε όμως να τον προσέξω όχι μόνο για την εμφάνισή του, αλλά για όλα όσα αποπνέει. Σοβαρός, αλλά χαμογελαστός και αστείος, με αγάπη για τα πιτσιρίκια που προπονεί. Και εγώ όταν βρίσκομαι στο γήπεδο, χαζεύω στο κινητό για να μην τον κοιτάζω. Κι από τη μια τα βάζω με τον εαυτό μου που τον σκέφτομαι, κι από την άλλη με δικαιολογώ λέγοντας ότι και ο φίλος μου μπορεί να έχει προσέξει και κάποια άλλη όσο είμαστε μαζί. Δεν έχω σκοπό να κάνω τίποτα, τον φίλο μου δεν έχω πάψει να τον αγαπάω, απλά με όσα συμβαίνουν τελευταία προβληματίζομαι. Γιατί αν από τώρα ξεκινάμε τους τσακωμούς και τις γκρίνιες, πού να παντρευτούμε κιόλας... Κι επιπλέον αν με την πρώτη κακή μας φάση εγώ στρέφω την προσοχή μου σε κάποιον άλλον, τι θα γίνει στα πιο δύσκολα; Δίκιο δεν έχω, βρε Μυρτώ; Πες μου και εσύ γιατί αρχίζω να τρελαίνομαι!
Αφενός μην παντρευτείτε, είναι ντεμοντέ. Αφετέρου ποιος σας είπε ότι οι γκρίνιες και οι τσακωμοί ξεκινάνε αποκλειστικά με τον γάμο; Όποιος συγκατοικεί, τσακώνεται. Και ξεβρακώνεται, μπροστά στον άλλο, θέλει δε θέλει – μεταφορικά το λέω, μη μπερδευτείτε. Και ενίοτε βαριέται. Έτσι πάει το πράγμα. Και το μόνο φάρμακο σε όλα αυτά είναι ο κοινός παιδότοπος που προλάβατε να φτιάξετε με τον άλλο προτού παρεμβληθεί η πραγματικότητα. Όσο πιο συχνά μπορείτε, να συναντιέστε εκεί. Οι δυο σας. Και να τον φροντίζετε. Αν πάψει να υπάρχει, τέλος.
Ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά... και στα fm! Το «Μίλα μου βρώμικα» κάνει τα ερωτικά σας θέματα να ακούγονται σαν παθιάρικο τραγούδι στο Athens Voice Radio 102.5
