Μίλα μου βρώμικα 696

Πρώτη φορά στη ζωή μου ερωτεύτηκα άτομο του ίδιου φύλου κι έχω πάθει την πλακάρα μου. Είναι κορίτσι και είμαι κορίτσι, είναι στρέιτ και είμαι στρέιτ, όπως καταλαβαίνεις pout@n@ ol@. Δυστυχώς τσακωνόμαστε με το παραμικρό για βλακείες με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ηρεμήσουμε και να απολαύσουμε μαζί ούτε μια μέρα. Προσπαθώ να καταλάβω πού φταίω για να το διορθώσω αλλά πραγματικά πελαγώνω γιατί, έτσι όπως το θέτει, φταίω σε όλα. Εγώ την έμπλεξα (έτσι λέει) σε μια ιστορία που ούτε καν της περνούσε απ’ το μυαλό, εγώ φταίω που η ζωή της έχει καταντήσει όλο μυστικά και υποψίες, εγώ φταίω που έχει απομακρυνθεί από τις φίλες και τη μαμά της, εγώ φταίω για το άγχος της μη μάθει κανείς τίποτα, εγώ φταίω που δεν κοιμάται καλά τα βράδια και αργεί στη δουλειά. Και όταν της λέω εντάξει, ας πάρουμε αποστάσεις να δούμε τι κάνουμε, την πιάνει τρέλα ότι έχω γυρίσει στον πρώην μου ή ότι φλερτάρω αλλού ή ότι θέλω να την ξεφορτωθώ και έρχεται αιφνιδιαστικά στο σπίτι μου να τσεκάρει με ποιον είμαι. Πρόσφατα, μπήκε νυχτιάτικα 2 η ώρα με το κλειδί της (που της έδωσα εγώ βέβαια), εγώ κοιμόμουν και τρόμαξα τόσο πολύ που νόμιζα ότι έπαθα έμφραγμα. Τσακωθήκαμε πάρα πολύ γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει ότι τρόμαξα πραγματικά και έλεγε ότι παίζω θέατρο. Δεν ξέρω τι να κάνω, Μυρτώ μου, απελπισία. Την αγαπάω και μ’ αγαπάει κι αυτή.

Ε βέβαια απελπισία, αφού τα ’χετε φτιάξει με την παρανοϊκή. Η γνώμη μου είναι να αλλάξετε αριθμό τηλεφώνου, να κλείσετε λογαριασμούς στα social media, να μετακομίσετε σε άλλη πόλη/χώρα/πλανήτη, να εξαφανιστείτε γενικώς. Επίσης αλλάξτε χρώμα και κούρεμα, και αν έχετε λεφτά, κάντε και καμιά πλαστική, αλλάξτε δακτυλικά αποτυπώματα, ό,τι μπορείτε τέλος πάντων. Μια φίλη μου με παρόμοιο πρόβλημα έφτασε στο σημείο να μην ανοίγει την πόρτα της και η άλλη από κάτω να χτυπάει όλα τα κουδούνια της πολυκατοικίας και να ωρύεται. Την άλλη μέρα τηλεφώνησε στους γονείς της φίλης μου, τα είπε όλα με το νι και με το σίγμα (τα ’χω με την κόρη σας κλπ) και τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Όσο για την αγάπη, τι να πω, μεγάλη συζήτηση αυτή η λέξη. 
Υ.Γ. Χωρίς πλάκα τώρα, κάντε ψυχοθεραπεία. Θα σας αποκαλυφθούν πολλά και θα αλλάξουν πολλά. 

Μυρτούδι μου, θέλω να τον ξεπεράσω μα δε γίνεται… Και τι φταίει κι αυτός ο κόμπος που δεν λύνεται; Επειδή ξέρω ότι ο Φοίβος είναι φίλος σου διάλεξα αυτούς τους στίχους που περιγράφουν όλη την κατάσταση. Γιατί ο δικός μου κόμπος δεν λέει να λυθεί ενώ ο δικός του λύθηκε ανώδυνα; Γιατί με έπαιρνε αγκαλιά και μου έλεγε ότι φαντάζεται πια το μέλλον με τις λέξεις «μας» και «εμείς»; Γιατί στην πράξη είναι όλα αλλιώς; Γιατί του ’φυγε η αγάπη, το συναίσθημα τόσο ξαφνικά; - Χριστίνα, 81

«Κάποιες μέρες η αγάπη απλά στρίβει το δρόμο
κοιτάει λίγο πίσω, σηκώνει τον ώμο
και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς το κενό
Τι είναι αυτό που δεν κοιτούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου και λίγο ζούσα
και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό».

Γεια σου, Σαμάνα Της Ζωής και Του Έρωτα... Σου είχα ξαναγράψει για έναν τρυφερό και σέξι γυμναστή, ο οποίος αποδείχτηκε κάφρος και ανέραστος. Μιλούσαμε στο τηλ. Και στα 3 λεπτά μού έλεγε ότι φτάνει και να το κλείσουμε, κάναμε σεξ και σταμάταγε στη μέση λέγοντας ότι φτάνει, να μην καλομάθω, δεν απαντούσε στα μηνύματα και μου έλεγε ότι σκόπευε να το κάνει σε 3-4 μέρες. Μου έλεγε ότι με σκέφτεται όλη μέρα και πως αυτό θα έπρεπε να μου φτάνει. Και χιλιάδες άλλα τέτοια. Με τα σκωτσέζικα ντους, με κόλλησε. Πλέον δεν βρισκόμαστε, αλλά δεν μου το κόβει κι εντελώς. Εγώ αρρώστησα. Πριν από μια βδομάδα είχα πάει σε ενα μπαράκι που έκανε αφιέρωμα στους Prodigy κι εκεί γνώρισα έναν τύπο που πριν 3 μήνες τον παράτησε η δικιά του και πιάσαμε κουβέντα για τις καψούρες μας. Το πρώτο μας τηλ. κράτησε 6 ώρες και κάθε μέρα μηνύματα full. Έχουμε κανονίσει συνάντηση για να καταστρώσουμε σχέδιο εξόντωσης των πρώην, παρακολουθήσεις κ.λπ., μιας και οι 4 μας τυχαίνει να μένουμε κοντά. Στο μεταξύ, με αυτόν ταιριάζουμε πολύ στο μπούρου-μπούρου, στις μουσικές, στη χαρά, στην τρέλα κι ελλοχεύει κάργα ερωτισμός. Αυτά. Σ’ αγαπώ, Η Άνεμος Στα Μαλλιά Σου

Να, τέτοια γράμματα θέλω να διαβάζω να ανοίγει η καρδιά μου και να χαίρομαι που ο κόσμος της πόλης μας ζει αισθηματικές κομεντί στην πραγματική πραγματικότητα. Για τον σέξι γυμναστή δεν σχολιάζω τίποτα (τι ζώον!) αλλά τη συνέχεια με το σχέδιο εξόντωσης και τις παρακολουθήσεις μην ξεχάσετε να μου τη στείλετε! Αγαπώ σας κι εγώ, Άνεμε Στα Μαλλιά Μου.