Μίλα μου βρώμικα 689

Αγαπημένη Μυρτώ, νομίζω ότι ο κόσμος γύρω μου έχει αποτρελαθεί. Είμαι 20 χρονών και έχω μια κολλητή από το δημοτικό η οποία ξαφνικά μου έδειξε ένα πρόσωπο που δεν το περίμενα και δεν το πίστευα ποτέ. Επειδή ήξερε ότι μου αρέσει ένα αγόρι από τη σχολή της, σχεδιάσαμε να τον πλησιάσει και να μπει στην παρέα του για να τον γνωρίσω κι εγώ. Έτσι και έγινε. Σιγά-σιγά γίνανε καλοί φίλοι και βλεπόντουσαν σχεδόν κάθε μέρα. Μου έλεγε ότι μιλάνε για μένα κι ότι του αρέσω, αλλά μόλις είχε χωρίσει από άλλη σχέση και δεν ήθελε να ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Βγήκαμε και όλοι μαζί δυο τρεις φορές, μεγάλη παρέα. Προσπάθησα να του πιάσω τη συζήτηση, καθώς η φίλη μου με ενθάρρυνε να του μιλήσω γιατί είναι, λέει, ντροπαλός, αλλά αυτός, εκτός από το ότι μου απαντούσε ευχάριστα και ευγενικά, δεν ενδιαφέρθηκε για κάτι περαιτέρω. Φαντάσου, Μυρτώ, δε με ρώτησε τίποτα για μένα, πώς είμαι, τι κάνω, τι διαβάζω, αν διαβάζω, αν ακούω μουσική, τι ακούω, ξέρω γω τι σκατά ρωτάνε σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι; Τέσπα, λέω, θα ντρέπεται, αφού και η άλλη μου λέει τόσο καιρό ότι της έχει πει πως του αρέσω, δεν πειράζει άσ’ τον να πάρει τον χρόνο του. Ώσπου μια μέρα έρχεται σπίτι η φίλη μου για καφέ, πάει τουαλέτα κι αφήνει το τηλέφωνο χύμα πάνω στο τραπέζι μπροστά μου. Και σκάει ξαφνικά μνμ από εκείνον! Κοιτάζω οθόνη κινητού. Γράφει «μου λείπεις». Παθαίνω τρέλα. Ζαλίζομαι. Στο μεταξύ βγαίνει η άλλη από την τουαλέτα, καταλαβαίνει τι παίχτηκε, χλωμιάζει και αρχίζει να λέει ασυναρτησίες. Τελικά τα είχαν ήδη δυο μήνες. Κι εγώ δεν πήρα χαμπάρι τίποτα! Νιώθω προδομένη, πατημένη κάτω, Μυρτώ μου. Με πούλησε η κολλητή μου και δεν εμπιστεύομαι κανέναν πια! Τι να κάνω;; - Μ.

Ό,τι κάναμε όλοι όταν φάγαμε στα μούτρα τέτοιες προδοσίες. Και πιστέψτε με, είμαστε πολλοί. Υπομονή, αγαπητή μου, ο χρόνος θα σας γιατρέψει – τόσο όσο εννοείται, αυτά δεν θεραπεύονται εντελώς. Και θα ξαναεμπιστευτείτε και θα ξανακάνετε κολλητή φίλη και θα ακονίσετε περισσότερο τις κεραίες και τα κριτήριά σας και ίσως ξαναφάτε τα μούτρα σας. Σε λα βι.

Υ.Γ. 1 Όπως έχω ξαναπεί, για να ξεπεραστεί ένα τραύμα και να πάμε παρακάτω, ο χρόνος μετράει διαφορετικά στον καθένα μας. Υπομονή.

Υ.Γ. 2 Εύχομαι να την κάνατε σκουπίδι, την καριόλα.

Μυρτάκι μου, πήγα τα Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη, στο σπίτι μιας φίλης και γνώρισα ένα παιδί. Ήταν ο παιδικός φίλος του αδελφού της που τον ήξερα μεν, αλλά δεν τον είχα συναντήσει πολλές φορές. Από την πρώτη ματιά υπήρχε κάποια χημεία μεταξύ μας και εκείνος μπήκε δυναμικά. Έλεγε ανοιχτά και συνέχεια σε όλους πόσο του αρέσω και πόσο πολύ θέλει να με γνωρίσει, μιλούσε με μεγάλο ενθουσιασμό, ενώ εγώ ήμουν πιο συγκρατημένη. Έδειχνε πολύ καλό παιδί (και είναι) αλλά είχα κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τον τρόπο ζωής του. Παρ’ όλα αυτά το προχώρησα κολακευμένη από το ενδιαφέρον του, αλλά και ψημένη από τη φίλη μου που είναι κολλητός της. Δυστυχώς μόλις κάναμε σεξ, μου έφυγε εντελώς. Ξενέρωσα. Το χειρότερο είναι ότι είμαστε ακόμα μαζί από τότε και δεν ξέρω πώς να ξεμπλέξω. Σκέφτομαι και τη φίλη μου, πώς θα της το πω. Τι λες κι εσύ;

Υ.Γ. Είναι πολύ συμπαθητικό παιδί.

Ε, άμα είναι συμπαθητικός, να του πάρετε μια πάστα να τη φάει και να γλυκαθεί μόλις του ρίξετε το τούβλο στο κεφάλι. Απορώ πάντως πώς την παλεύετε τόσο καιρό με κάποιον που δεν γουστάρετε. Από την άλλη μεριά σκέφτομαι ότι μάλλον πρόκειται για σχέση εξ αποστάσεως –εκείνος Θεσσαλονίκη, εσείς Αθήνα – οπότε κάπως βολεύεται η βαρεμάρα.

Υ.Γ. Πώς θα το πείτε στη φίλη σας; Αυτό όντως είναι σοβαρό. Σκεφτείτε το, μπορεί να το ακούσει και να θυμώσει.

Μυρτούδι μου... Θέλω να ανακηρύξω, μέσω της στήλης σου, τον πρώην μου σε σταρ της υποκριτικής τέχνης! Όποιος θέλει μαθήματα υποκρισίας και ψευτιάς να μου ζητήσει το τηλέφωνό του να του το δώσω. Λοιπόν: εύχομαι στο πρώην μωρό μου, την αγάπη της ζωής μου (χαχαχαχα, ας γελάσω) να ξεραθεί εκεί που κάθεται και δεν μετανιώνω για την κατάρα μου και χέστηκα αν μου γυρίσει μπούμερανγκ! Σιχαμένε, γελοίε, παλιομαλάκα!

Επικροτώ με τα σοφά λόγια της σοφής Φωτεινής Αθερίδου: «Τα πόδια σου να στρίψουνε ανάποδα κι αντί να προχωράς, να γυρνάς. Τα χέρια σου αγκάθια να αποκτήσουνε και ό,τι ακουμπάς, να χαλάς. Που να ’ναι μετρημένες και οι ώρες σου και χρόνια εγώ να παίρνω απ’ τη ζωή σου, να πέφτεις απ’ τις σκάλες κάθε απόγευμα χωρίς να έχει χανζαπλάστ μαζί σου. Για πάντα να μυρίζουν οι μασχάλες σου, ποντίκια να γεμίσει η αυλή σου. Που να ’ναι και κατάμαυρα τα νύχια σου, που να ’ναι και πεσμένο το πουλί σου...»

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».

Ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά... και στα fm! Το «Μίλα μου βρώμικα» κάνει τα ερωτικά σας θέματα να ακούγονται σαν παθιάρικο τραγούδι στο Athens Voice Radio 102.5