Σύμφωνα με μια είδηση που κυκλοφόρησε αρχικά σε διάφορα μέσα στο εξωτερικό και «μεταφέρθηκε» στα ελληνικά διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης «έρευνες λένε» πως αυτοί που βρίζουν είναι ευφυής έχουν χιούμορ και είναι πιο έξυπνοι. Ας δούμε γιατί η δήλωση είναι κατ’ ελάχιστον παραπλανητική.
Στο πλαίσιο της κλικοθηρίας ή της τάσης των διάφορων διαδικτυακών μέσων να ψάχνουν ενεργά για επισκεψιμότητα στις σελίδες τους βλέπουμε άρθρα τα οποία είτε έχουν τίτλους που παραπλανούν πλήρως το κοινό καθώς το περιεχόμενο είναι εντελώς άσχετο με αυτό που διαφημίζουν ή άρθρα τα οποία μεγαλοποιούν και διαστρεβλώνουν επιστημονικά δεδομένα για να βγάλουν έναν πιο ελκυστικό τίτλο. Το συγκεκριμένο άρθρο ανήκει στη δεύτερη κατηγορία καθώς επιστρατεύει ελλειπείς μελέτες για να επιβεβαιώσει το συμπέρασμα που διατυπώνει απο τον τίτλο ή αξιοποιεί πραγματικές μελέτες διαστρεβλώνοντας τα συμπεράσματα τους. Πιο αναλυτικά, στο άρθρο αναφέρεται:
«Το βρίσιμο θεωρείται ανάρμοστη και πολλές φορές προσβλητική συμπεριφορά. Ερευνητές υποστηρίζουν όμως ότι, κάνει καλό στη ψυχική και σωματική υγεία. Όπως λένε είναι σημάδι υψηλού δείκτη νοημοσύνης και χιούμορ. Σύμφωνα με έρευνα του Κολεγίου Μάριστ των ΗΠΑ, σε συνεργασία με το Κολέγιο της Μασαχουσέτης, οι άνθρωποι που βρίζουν δεν είναι αμόρφωτοι, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά πιο έξυπνοι.
Οι ψυχολόγοι Kristin και Timothy Jay ζήτησαν από τους συμμετέχοντες στο πείραμα, να πουν όσες περισσότερες βρισιές μπορούσαν σε ένα λεπτό. Μετά τους ζήτησαν να πουν όσα περισσότερα ζώα μπορούσαν, στο ίδιο χρονικό διάστημα. Από αυτό το απλό πείραμα, οι ερευνητές κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι που βρίζουν περισσότερο είναι εύγλωττοι, εκφραστικοί και έχουν μεγαλύτερο λεξιλόγιο. Οι υβριστές απέδωσαν επίσης, καλύτερα και στα IQ τεστ.»
Η μελέτη που επικαλείται ο αρθρογράφος έχει το τίτλο «Τhe pragmatics of swearing». [πηγή]
Η εν λόγω μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Politeness Research Language Behaviour Culture». [πηγή]
Αρχικά η μελέτη δεν παρουσιάζει ερευνητικά δεδομένα αλλα ανασκόπηση παλαιότερων ερευνητικών αποτελεσμάτων σχετικά με τη σύνδεση κατανόησης της αγγλικής γλώσσας και χρήσης προσβλητικών λέξεων ή εκφράσεων. Σύμφωνα με τους ερευνητές λοιπόν, απο την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας προκύπτει ότι άτομα που έχουν λάβει πανεπιστημιακή εκπαίδεση τείνουν να γνωρίζουν σε βάθος τόσο τη συναισθηματική φύση που συνδέεται με τις προσβλητικές εκφράσεις στην αγγλική γλώσσα όσο και να κατανοούν το πλαίσιο στο οποίο η χρήση αυτών των λέξεων είναι αποδεκτή. Χρησιμοποιούν μάλιστα το χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο πρύτανης μιας σχολής μπορεί να πει τη λέξη «βλάκα» στο εστιατόριο της σχολής ενώ η χρήση της ίδιας λέξης απο έναν φοιτητή στο γραφείο του πρύτανη ήταν ταμπού για τους συμμετέχοντες των μελετών που ανασκόπησαν. Η μελέτη εν ολίγοις δεν εξέτασε την «ευφυΐα» των ατόμων που βρίζουν. Επίσης αυτό που αναφέρει ο αρθρογράφος σχετικά με τα τεστ IQ:
«Οι υβριστές απέδωσαν επίσης, καλύτερα και στα IQ τεστ.»
Είναι καθαρή μυθοπλασία καθώς αυτό δεν αναφέρεται πουθενά μέσα στην έρευνα.
Η ανάλυση της «ευφυΐας» με αυτό το τρόπο δε βγάζει εξ αρχής νόημα. Η ευφυΐα δεν είναι μονοδιάστατη έννοια, υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές όπως για παράδειγμα η «συναισθηματική» η «μαθηματική» και ούτω καθεξής, γεγονός που καθιστά τη συσχέτιση όλων των διαφορετικών ειδών με μια συμπεριφορά όπως το βρίσιμο εξαιρετικά δύσκολο έργο.
Το άρθρο συνεχίζει:
«Παράλληλα, ερευνητές του Πανεπιστημίου Κιλ στην Αγγλία, παρατήρησαν ότι οι βρισιές μειώνουν τον πόνο. Ο επικεφαλής Richard Stephens, έβαλε 67 φοιτητές να κρατήσουν τα χέρια τους, κάτω από παγωμένο νερό. Στην πρώτη δοκιμασία, τους επέτρεψαν να βρίζουν για όσο έκαναν το πείραμα και στη δεύτερη φάση τους το απαγόρευσαν. Παρατηρήθηκε ότι, οι φοιτητές άντεξαν το παγωμένο νερό, 40 δευτερόλεπτα παραπάνω όταν έβριζαν και δεν ένιωθαν πόνο.
Ο Stephens διαπίστωσε επίσης ότι, το βρίσιμο βοηθάει στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων. Εκτονώνεται ο θυμός και το άγχος. Δημιουργεί το αίσθημα της ανακούφισης και βελτιώνει τη ψυχική κατάσταση, γιατί εξωτερικεύονται τα αρνητικά συναισθήματα. Ο ψυχολόγος Timothy Jay, αναφέρει στο βιβλίο του «Why We Curse» ότι, όσοι βρίζουν φαίνονται πιο αστείοι. Η συμπεριφορά επηρεάζεται από τη νευρολογική κατάσταση, τους ψυχολογικούς περιορισμούς και τις κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες. Έτσι, μια ιστορία γίνεται πιο αστεία όταν χρησιμοποιούνται βρισιές. «Φέρνει τους άλλους προ εκπλήξεως γιατί λένε λέξεις που θεωρούνται ταμπού και τους κάνουν να γελάνε», ανέφερε ο ψυχολόγος.»
Αρχικά να πούμε ότι τι βιβλίο στο οποίο αναφέρεται ο αρθρογράφος αποτελεί δευτερεύουσα πηγή η οποία στο πλαίσιο αξιολόγησης του ισχυρισμού που γίνεται δεν θα εξεταστεί. Θα ασχοληθούμε μόνο με την μελέτη στην οποία αναφέρεται η οποία έχει το τίτλο «Effect of swearing on strength and power performance». [πηγή].
