Μίλα μου βρώμικα 294

Mυρτώ αγαπημένη, αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, αυτό δεν σημαίνει πως έγινε και φίλος σου, είπε κάποτε ο Γκέτε! Υπάρχει όμως και η αντίθετη εκδοχή, που με βρίσκει εξίσου απόλυτα σύμφωνο. Άν ο κροκόδειλος έφαγε το φίλο σου, αυτό δεν σημαίνει πως έγινε και εχθρός σου! Στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου ψάχνω απεγνωσμένα έναν κροκόδειλο πρόθυμο να φάει το φίλο μου! Αν και δεν έχω πολλούς, διατίθεμαι να τον θυσιάσω προκειμένου να αποκτήσω αυτό που θέλω! Τι θέλω; Τον εικοσάχρονο πανέμορφο γκόμενό του! Έχουν περάσει χρόνοι δέκα που εγώ και ο Δημήτρης είμαστε φίλοι και πότε δεν είχα ζηλέψει τίποτα από την άχαρη κι ανιαρή ζωή του. Είχα πάντα αυτό που ήθελα και ήθελε πάντα αυτό που είχα! Σιωπηλός ακολουθούσε και παρακολουθούσε τη ζωή μου, κρατώντας σημειώσεις. Υιοθέτησε στιλ και ατάκες μου, απέκτησε ξαφνικά τις ίδιες φοβίες και εμμονές με μένα! Άρχισε να μιλά, να κινείται και να συμπεριφέρεται όπως εγώ! Είναι αλλεργικός στις γάτες και αγαπά τον Bergman όπως κι εγώ, μισεί τη Lady Gaga και συγκινείται με τα ποιήματα της Κικής Δημουλά, ακριβώς όπως και γω! Σιγά-σιγά ο άχρωμος Δημήτρης απέκτησε άποψη, προσωπικότητα και γκόμενο! Έναν γκόμενο που δικαιωματικά μού ανήκει και είμαι αποφασισμένος να τον αποκτήσω, όχι τόσο επειδή μ’ αρέσει όσο για να πάρω και γω κάτι που ανήκει στον Δημήτρη! Κλείνοντας, αγαπημένη, θέλω να δώσω μια συμβουλή... “be yourself, everyone else is already taken”, Oscar Wilde.          

- Τhe coco bitch!

 Η τοποθέτησή σας είναι πολύ σωστή και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Αν δεν φας τον γκόμενο του δικού σου ανθρώπου, ποιου τον γκόμενο θα φας; Σας εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθεια να αποκτήσετε κάποιον που δεν σας αρέσει μόνο και μόνο για να τη σπάσετε στον Δημήτρη κι ελπίζω να έχετε πολλά λεφτά, διότι θα τα χρειαστείτε σε λίγα χρόνια που θα μείνετε σαν την καλαμιά στον κάμπο.

»Φίλτατη, κατά πρώτον επικροτώ την αλλαγή της σειράς προτεραιότητας διά του τρόπου με τον οποίον μπορούμε να αποστέλλουμε τις βρώμικες απορίες μας. Χτες μάλιστα πήρα ροζ, κόκκινα, καφετί φακελάκια και πάμπολλα γραμματόσημα για να «γλείφω» εξωτερικά τις εκ των έσω σαδομαζοχιστικές, μαύρες, αντι-συμβατικές –πλην τούτου όμως «ολότελα» ρεαλιστικές– φαντασιώσεις μου σε προτερόχρονο και υστερόχρονο χρονικό πλαίσιο. Το φαξ επιπλέον αποτελεί κληρονομικό κειμήλιο που κουνιέται και βογκάει σε αξιοζήλευτο ακροαστικό βαθμό για τους υπόλοιπους ενοίκους. Για τη διπλανή 75χρόνη κοπέλα «ιδιοκτήτρια του περιουσιακού... στοιχείου», δεν τίθεται θέμα, διότι αφενός «με μετακομίζει» (δεν αντέχει την ησυχία, το ολονύχτιο λιβάνισμα και το πέταγμα των σκουπιδιών στις 4 τα χαράματα με 12ποντο, καθώς τα επίμαχα «κροταλίζουν» στα πέτρινα σκαλοπάτια της σταλινικής κατοικίας και της χαλάνε τον ύπνο) και αφετέρου επειδή ο δικός της «Μορφέας» έχει χρώμα «μετρήσιμο για τα ευρωελληνικά γεωγραφικά δεδομένα». Εν συγκρίσει, εμείς όταν δεν έχουμε αγρυπνίες, λαγοκοιμόμαστε μόνοι (σαρξ, ψυχή και το «ενοχλητικό» πνεύμα ως το τρίτο ενδιάμεσο περι-πλανούμενο «ων») στο «καθημερινόν» επί του καναπέους, χαλιού κτλ. με το air condition στο θερμό 29. Κατά τ’ άλλα, δυστυχώς από όσο ενθυμούμαι ακόμη οι Γερμανοί διαθέτουν «άρτιο αμορτισέρ ανάλογου της μητρικής Μercedes τους».

Αυτά απ’ τα... «απ’ αυτά» μας.

Υ.Γ.1: Έχω ρητό συμβόλαιο με τα καλτσοπαντοφλάκια μου εντός «δώματος» και εκτός με την πολυεθνική “fly... foot” για τις νυχτερινές οικιακές μου διεκπεραιώσεις.

Υ.Γ.2: Συντρόφισσες, κουράγιο!! Το κεφάλι σκύβει μόνο αφού χρίσει πριγκιπικής μεταχειρίσεως (λέμε τώρα...).

Φιλιά πολλάαα      

- «Πολυχρονισμένη» 

Ή εγώ είμαι πάλι κομμάτια ή πάλι μπήκε ιός στον υπολογιστή και ανακατεύει τις επιστολές των αναγνωστών. Σε κάθε περίπτωση δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω – παρ’ όλα αυτά σας δημοσιεύω, γιατί βιάζομαι τρομερά και γιατί μου αρέσει η λέξη «καλτσοπαντοφλάκια».

 »Μυρτώ μου, διαβάζω χρόνια τη στήλη σου και πραγματικά νομίζω ότι ήρθε η μέρα που χρειάζομαι τη βοήθειά σου. Χθες το βράδυ, το ξημέρωμα για να είμαι ειλικρινής, έλαβα ένα sms από τον καλύτερό μου φίλο. Αυτός λοιπόν τραβάει γερό έρωτα με μια γκόμενα, την Άννα. Εκεί που κοιμάμαι λαμβάνω αυτό το sms που μου ζητάει να του απαντήσω. Αλλά επειδή εσύ είσαι η πιο αρμόδια να του απαντήσεις, απάντησέ του σε παρακαλώ πάρα πολύ! Το μήνυμά του έγραφε: «Έλα, ρε μαν, δύσκολη ώρα θα μου πεις σου στέλνω. Αλλά τι να κάνεις!!! Δεν είμαι καλά, θέλω γυναίκα, τώρα ήμουν “Πριβέ” και έκαναν φωτογράφιση κάτι μοντέλα και μου γύρισε το μάτι...! Βασικά, για να σου πω την πικρή αλήθεια, πιο πολύ μου αρέσει η Άννα, γιατί είναι χυμαδιό, ρε φίλε, όλες οι άλλες πολύ κοκέτες, ρε μαν, το μόνο που τους νοιάζει είναι τι μπλούζα φοράει ο διπλανός και αν το βρακί που φοράει ο απέναντι είναι αυθεντικό D&G και δεν είναι μαϊμού. Αυτά είχα να σου πω προς το παρόν, ευχαριστώ για το χρόνο σας καλή σας μέρα. Πιστεύω θα δείτε το μνμ θα το αφουγκραστείτε και θα απαντήσετε Αννα-λόγως». Αυτό ήταν το μνμ στις πέντε το πρωί.

Υ.Γ. Το Πριβέ είναι ένα clubbiδι στην Αλεξανδρούπολη.                        

- Αναστάσης

Δεν τραβάει κανέναν γερό έρωτα, απλώς ήταν τύφλα στις 4 το πρωί και σου λέει «δεν στέλνω κάνα μήνυμα στο φίλο Αναστάση τώρα που καβλαντίζω;». Ε, και το ’στειλε. A

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».