Μίλα μου βρώμικα 665

Γένους θηλυκoύ, 27 χρονών, μορφωμένη, σπουδαγμένη, ικανοποιητική δουλειά, φίλοι, παρέες, βόλτες, γέλια, ταξίδια, λίγη γκρίνια και ξανά από την αρχή. Τυγχάνει να μου αρέσουν οι γυναίκες και μετά τα 19-20, που την ψιλιάστηκα, έκανα βουτιά στα θέλω μου και δεν με ένοιαζε τίποτα. Εμφανίσιμη με λες και καμία σχέση στα πρότυπα λεσβίας που έχουν οι περισσότεροι. Όποια μου άρεσε, το εκδήλωνα, είτε ήταν του «συναφιού» είτε όχι. Φοιτήτρια σε άλλη πόλη και, όταν προέκυψε και το erasmus σε άλλη χώρα, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε (γελάω)!  Έλα όμως που μετά την επιστροφή στα πάτρια εδάφη και μάλιστα στο σπίτι των γονιών μου (ικανοποιητική δουλειά μεν, αλλά και ελληνικοί μισθοί δε) μια διστακτικότητα γεννήθηκε. Κοινωνική και επαγγελματική ζωή γαμάουα, αλλά το ερωτικό πήγε περίπατο. Σκέψεις τύπου μη μάθει κανείς τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό στη δουλειά και πόσο μάλλον η οικογένεια, ξεκίνησαν. Σταμάτησα να κάνω βήματα στα γκομενικά και, αν δεν είμαι 100% σίγουρη ότι το άλλο άτομο έχει τα ίδια γούστα, στη μούτα εγώ. Αφού το πράγμα παράγινε, ξεκίνησα τα dating apps (που το θεωρώ πολύ ξεπεσμό) για τον ίδιο λόγο. Κάτι ουσιαστικό δεν βγαίνει όμως και αφού συλλογίστηκα ότι δεν πάει άλλο και πρέπει να αποδημήσω από την οικογενειακή θαλπωρή, έκανα τα κουμάντα μου. Σε κάνα μήνα μετακομίζω. Σκέφτηκα πως το ότι βλεπόμαστε κάθε μέρα με την οικογένειά μου μού υπενθυμίζει κάτι που φοβάμαι μέσα μου –επί της ουσίας την έκβασή του– και με σταματάει να προχωρήσω. Θα φανεί. Το να τους το πω, όμως, στα καλά καθούμενα χωρίς να συμβαίνει κάτι ουσιαστικό ερωτικά, δεν θα το ήθελα. Παρόλα αυτά θέλω πίσω την απελευθερωτική μου διάθεση και τα αετίσια μου φτερά. Εσύ τι λες, Μυρτώ, πέσανε για πάντα ή πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι; Μια κρυφοτέτοια!

Αγαπητή κρυφοτέτοια, το λύσατε μόνη σας. Η απελευθερωτική διάθεση και τα αετίσια φτερά θαρρώ θα επιστρέψουν μόλις απομακρυνθείτε από την ιδιότητα του «προστατευόμενου μέλους», της κόρης μιας οικογένειας που προφανώς έχει την τάση να ελέγχει και να καθοδηγεί τη ζωή σας. Όλες οι οικογένειες το κάνουν – ακούσια ή εκούσια, αδιάφορο. Δεν ξέρω βέβαια αν ο ενθουσιασμός σας θα είναι ο ίδιος. Βλέπετε, έχει μεγάλη διαφορά η εποχή των ξένοιαστων εκρήξεων της μετεφηβείας από αυτή της ενήλικης καθημερινής ζωής αλλά δεν πειράζει. Ή πειράζει λιγότερο, αφού ο ορίζοντας είναι καθαρός και τα φτερά σου στη θέση τους. 
Υ.Γ.1 Όταν δεν έχουμε ρεύμα, προτού πάθουμε εγκεφαλικό ότι μας το έκοψαν, τσεκάρουμε τον γενικό.
Υ.Γ.2 Τα ρούχα, αν τα ξεχάσουμε μέσα στο πλυντήριο, μουχλιάζουν.
Υ.Γ.3 Τα κατοικίδια, ειδικά οι σκύλοι, προσθέτουν τρομερές ευθύνες.
Υ.Γ.4  Καλή μετακόμιση, καλή ζωή, φιλιά πολλά.

Πριν από ένα μήνα, περίπου, νοικιάσαμε μαζί ένα υπέροχο σπίτι γιατί θέλαμε τον δικό μας χώρο. Όλα τα έξοδα από κοινού με σκοπό πιο μετά να παντρευτούμε. Αυτός μαθημένος στο σπίτι του, Θεσσαλονικιός, να τα περιμένει όλα έτοιμα και να κουράζεται σε 15 λεπτά με οποιαδήποτε δουλειά για το σπίτι. Κάθε φορά που νευρίαζε από την «κούραση» ζητούσε συγγνώμη, χαρούμενος που θα ζήσουμε μαζί. Ώσπου φεύγω ταξίδι 3 μέρες με τη δουλειά –δεν πάτησε το πόδι του στο σπίτι μας ούτε 5 λεπτά– και γυρνάω πίσω γεμάτη χαρά. Τις 3 πρώτες ώρες όλα καλά. Μετά ήθελα να κοιμηθώ, ήμουν πολύ κουρασμένη. Ο κύριος έβλεπε κάτι στο Youtube. Του έλεγα να το κλείσει και να κοιμηθούμε μαζί γιατί μου είχε λείψει. Γκρίνιαξα. Άρχισε να φωνάζει και να με απειλεί ότι θα φύγει –το έχει κάνει άπειρες φορές...– και στο τέλος, αφού συνέχισα να γκρινιάζω, άρχισε να μου χώνει χαστούκια και να με ρίχνει κάτω στο πάτωμα. Μπορεί να έφαγα και 30 χαστούκια. Τον έδιωχνα και δεν έφευγε. Απλώς ξεσπούσε πάνω μου με μανία. Χτύπησα στο πόδι μιας καρέκλας και με τραβούσε από τα μαλλιά με μεγαλύτερο μίσος. Τον έχω σβήσει από παντού, έχουν περάσει 3 μέρες και μου έχει στείλει λουλούδια και σημειωματάκια με συγγνώμες και τα λοιπά. Δεν προσέφυγα στον νόμο ούτε σε καμία οργάνωση. Θεωρείς ότι πρέπει να το κάνω; Ή θα ξοδέψω τζάμπα τα λεφτά μου σε δικηγόρους; Με εκτίμηση...

Εγώ λέω να τον κρατήσετε, μη χάσετε τέτοιο κελεπούρι. Σπανίζουν άντρακλες παλαιάς κοπής στις μέρες μας.
Υ.Γ. Στη θέση σας θα προσέφευγα και στα δύο – με προτεραιότητα στην οργάνωση  «women SOS. Gr”, τηλ. 15900.

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».

Ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά... και στα fm! Το «Μίλα μου βρώμικα» κάνει τα ερωτικά σας θέματα να ακούγονται σαν παθιάρικο τραγούδι στο Athens Voice Radio 102.5