Athens Voices 662

Σε paranormal activity entertainment room της Αθήνας. Η παρέα ρωτάει τον υπεύθυνο, αν μπορεί να καλέσει κάποιο πνεύμα:
-Ναι. Όχι ακριβώς, αλλά θεωρητικά μπορείτε. Ποιον θα θέλατε να καλέσετε;
-Το πνεύμα του Όσκαρ Γουάιλντ.
-Κανέναν παππού δεν έχετε;
(Περιστέρι, Σάββατο βράδυ)

Σε φανάρι της Αχαρνών, Κυριακή βράδυ. Σταματάει τζιπ με τέσσερα κορίτσια μέσα, γύρω στα 20-22. Έχουν δυνατή μουσική και όλες μαζί τραγουδούν, βάζοντας δικούς τους στίχους:
«Είμαι που***α, το λέω καθαρά, μ’ αρέσει να γα***μαι, το λέω καθαρά…»
(Μετά άναψε πράσινο και γκάζωσαν)

Ταξί από Αμπελόκηπους.
Οδηγός: Πού πάμε, κύριε;
Πελάτης: Εξάρχεια, από Ζωοδόχου Πηγής.
Οδηγός: Να περάσουμε μία και από τον «Σκαραβαίο» να δούμε τι παίζει;
(Τετάρτη μεσημέρι)

Κόκκινο φανάρι μπροστά στο δημαρχείο. Μπροστά, δύο μηχανάκια, ο ένας χοντρός με φανελάκι, σορτς και παντόφλα πισίνας. Μπροστά τους, διασχίζει τον δρόμο μία κοπέλα με φοβερό μίνι. Γυρνάει ο τύπος με την παντόφλα και λέει στο διπλανό μηχανάκι:
«Φίλε, δεν υπάρχει κράτος».
(Σάββατο μεσημέρι)

Δύο μεσόκοπες κυρίες συζητούν στο μετρό:
«Μα έχεις κι εσύ κάτι εμπνεύσεις ώρες ώρες… Άκου να πάμε κέντρο με το λεωφορείο… Όπως τότε με τα σουτζουκάκια. Πέτρα τα σουτζουκάκια!»
(Γραμμή 2, Άγιος Δημήτριος-Ανθούπολη, Πέμπτη πρωί)

-Πάντως, αν θέλεις να σε γράψω στον Ρουβίκωνα, έχω άκρες.
-Εμένα αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να βλέπω πρώτος τα βίντεο.
(Συζήτηση παρκαδόρων, κέντρο Αθήνας, Παρασκευή πρωί)