Trending Now

Μίλα μου βρώμικα 660

Ναι, ίσως να χρειάζονται μερικές σφαλιάρες για να αλλάξουμε γνώμη κάποιες φορές – βουρ, λοιπόν

Μυρτώ Κοντοβά
ΤΕΥΧΟΣ 660
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κάθε βράδυ που πάω να ξαπλώσω στη διπλή την κρεβατάρα μου μόνη μου, εκεί που χαλαρώνω, ξεπετάγεσαι ΕΣΥ μέσα στις σκέψεις μου! Και θέλω να σε αρπάξω να σε φιλήσω, να σε βάλω κάτω... κι εσύ κοιμάσαι σαν γαϊδούρι και η τύχη σου δουλεύει!! Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, να σου ρίξω σφαλιάρες ή να σου αλλάξω τη «γνώμη»;
ΔΗΜΗΤΡΑ προς αναίσθητο γουρούνι, ξέρει αυτός...! 

Μ’ αρέσει αυτή η ρομαντική, η τόσο συναισθηματική και γεμάτη πάθος προσφώνηση που χρησιμοποιήσατε για τον ΕΣΥ! Ναι, ίσως να χρειάζονται μερικές σφαλιάρες για να αλλάξουμε γνώμη κάποιες φορές – βουρ, λοιπόν. Α, όταν λέμε σφαλιάρες εννοούμε ξαφνικά γαλλικά φιλιά εκεί που δεν το περιμένει, ξαφνική αδιαφορία εκεί που νομίζει πως όλα είναι καλά και, πάνω απ’ όλα, ισορροπία! Ο Μάριος ο κολλητός μου, ο ποιητής, λέει «τα αγόρια δεν κυνηγάνε αυτές που τους παρακαλάνε».
Υ.Γ. Άσε μας, ρε Μάριε, κι εσύ!


Μυρτώ, το θέμα παρ’ το σοβαρά. Αγαπώ ένα αγόρι που δεν είναι το αγόρι μου, το οποίο (αγόρι μου) είναι το πιο φοβερό αγόρι που έχω γνωρίσει και όλες θα ευχόντουσαν να το έχουν δικό τους. Και σε ρωτώ: Γιατί αγαπώ το αγόρι το ξένο, το άγνωστο, το lost in space; Γιατί τον αγάπησα με την πρώτη ματιά και γιατί θρόισε το φυλλοκάρδι μου, όπως ποτέ δεν έκανε για το νόμιμο αγόρι μου; Γιατί το αγόρι που αγαπώ (χωρίς να γνωρίζω καλά-καλά) παρουσιάζεται μπροστά μου, όταν πάω να ξεχαστώ, αλλά εξαφανίζεται όταν το ψάχνω απεγνωσμένα; Γιατί, Μυρτώ μου, θέλουμε αυτούς που δεν έχουμε, ενώ θεωρούμε δεδομένους αυτούς που έχουμε και λίιιιιγο τους βαριόμαστε; Κάθομαι εδώ και τρεις ώρες στο ίδιο καφέ με όλες αυτές τις σκέψεις και τα ερωτηματικά μέσα στο κεφάλι μου, ενώ έπρεπε ήδη να βρίσκομαι στο μαγαζί που δουλεύω (ως πωλήτρια). Έτσι που πάω μού φαίνεται πως θα μείνω και χωρίς δουλειά και χωρίς αγόρι!
Υ.Γ. Το μεταπτυχιακό στην ψυχολογία μάντεψε πού το έχω βάλει...

Το μεταπτυχιακό καλό είναι το κάνετε περνώντας πρώτα από κάνα γραφείο ψυχολόγου γιατί απ’ ό,τι βλέπω η νεύρωση πάει σύννεφο. Επειδή υπάρχουν πολλά κορίτσια που ψάχνουν ένα τέλειο αγόρι, σας προτείνω να το ξανασκεφτείτε. Εκτός αν προτιμάτε ένα αγόρι φάντασμα αντί για το δικό σας. Τι να πω; Ίσως και η τελειότητα μερικές φορές να μοιάζει με την πλήξη...


Είμαστε κολλητές περίπου 4 χρόνια. Είμαι γκέι, είναι στρέιτ. Τη θέλω σαν τρελή. Δεν ξέρω αν το έχει καταλάβει, νομίζω όμως πως ούτε της περνάει από το μυαλό, αλλιώς δεν θα μπορούσα να εξηγήσω ούτε την τρυφερότητα, ούτε τη διαχυτικότητα, ούτε τις αγκαλιές, ούτε τα βαθιά βλέμματα και τα πονηρά χαμόγελα ή τα πεταχτά φιλιά που μου σκάει στο στόμα από κει που δεν το περιμένω. Ναι, το κάνει και με άλλους, είναι στοιχείο της αθωότητας και του χαλαρού στιλ της, αλλά αν ήξερε πόσο με αναστατώνουν όλα αυτά ίσως να μην τα ξανάκανε. Δεν εννοώ σεξουαλικά, Μυρτούδι μου, εννοώ το μέσα μου που γίνεται άνω-κάτω! Αν μας έβλεπες μαζί θα έλεγες ότι είμαστε ζευγάρι! Όλο γέλια και πειράγματα, τηλεφωνήματα και μνμ μέσα στη νύχτα, ταινίες μαζί στον καναπέ, ψώνια οι δυο μας. Αντίθετα, με τον γκόμενό της (δυστυχώς έχει!) βλέπονται πολύ λιγότερο και κάνουν τα μισά απ’ όσα κάνουμε εμείς. Μου έχει εξομολογηθεί ότι δεν παίζουν πολλά κοινά μεταξύ τους αλλά ότι έχουν  σεξουαλική χημεία. Και εκεί που λέω να το πάρω απόφαση, μου χαϊδεύει τα μαλλιά, με παίρνει αγκαλιά και μου πετάει ένα «μακάρι να ήσουν αγόρι... ή, μάλλον, μακάρι να ήμουν εγώ γκέι!» και με στέλνει! Αχ, Μυρτώ μου, αχ!  - Νινάκο.
Υ.Γ. Άμα τη βουτήξω καμιά ώρα απ’ το μαλλί και της πω «ξύπνα! Δεν ξέρεις τι σου γίνεται, δεν βλέπεις ότι λιώνω;» θα πάθει σοκ; Θα εξαφανιστεί;

Ναι, μεγάλο σοκ θα πάθει, δεν θα ξέρει από πού της ήρθε. Άσε μας, ρε Νινάκο, στην κοσμάρα σου είσαι, σιγά μη δεν έχει καταλάβει ότι τη γουστάρεις. Όσο για την αθωότητα και το χαλαρό στιλ, εγώ λέω να τη βουτήξεις από το μαλλί και μετά βλέπουμε αν θα πάθει σοκ ή με ποιον έχει σεξουαλική χημεία και με ποιον όχι. Βασικά μπορεί και να τα ‘χετε λιγάκι, αλλά να μην το ξέρετε.


Υ.Γ: Άσχετο. Κατερινάκι, ένα πουλάκι μού κελάηδησε ότι έχουμε την ίδια συλλογή. Πάντα ήξερα ότι έχω μια χαμένη μικρή αδερφή, αλλά αν συμπεράνω ότι η συλλογή σου είναι πιο μεγάλη από τη δική μου θα αυτοπυρποληθώ μπροστά από το Tsakiris Mallas.


Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».