Dear Μυρτώ, επειδή έχω μια τάση να τα χώνω τον τελευταίο καιρό και εσύ μια τάση αυτοσαδισμού, όπως διαφαίνεται από τον τίτλο της στήλης σου, παίρνω μια ανάσα για να σου μιλήσω βρώμικα: ιδεολογία, αυτοπροσδιορισμός, άνθρωπος, τέχνη, ταξίδια, πνευματική τροφή, απενοχοποιημένο σεξ, επικοινωνία, χρώματα, μουσική, φίλοι, όνειρα... –εκπνοή– μιλά μου βρώμικα κι εσύ... Πάω να βάλω την κουκούλα μου και να φερθώ όσο πιο βρώμικα γίνεται στους δρόμους της πόλης...
With best wishes - postmodern queer
Best wishes για μια χρονιά που ξεκινάει με δακρυγόνα στα μούτρα, σπασμένα κεφάλια, φάπες σε 60χρονους, μπουζουριασμένους δικηγόρους, προσαγωγές ό,τι να ’ναι, ανθρώπους που τις τρώνε στη μέση του δρόμου, κλούβες, φρικαρισμένο κόσμο και αλαλιασμένα αδέσποτα.
Υ.Γ. 1 «Αν έγιναν έκτροπα, θα κάνουμε έρευνα». Μην μπείτε στον κόπο – όλα είναι matrix.
Υ.Γ. 2 «Σε στιγμές έντασης, κάποιοι αστυνομικοί υπερβάλλουν». Ένα xanax πρωί βράδυ μαζί με το γάλα. Αμάσητο.
Πρωτοχρονιά 2009. Πρωτοχρονιά, όχι παραμονή. Γιατί χθες, την παραμονή, πέρασα μια χαρά. Δεν έκανα Πρωτοχρονιά με οικογένεια για πρώτη φορά ever! Πήγα σε φίλους και πήρα τηλέφωνο τους δικούς μου, όπως κάνουν όλες οι σοβαρές 30άρες who have a life, κι έξω βγήκα και τα ποτάκια μου τα ήπια και από θαυμαστές ήμουν περιτριγυρισμένη. Αλλά αυτός δεν ήταν εκεί. Και εγώ μόνο αυτόν ήθελα. Και ο κόσμος θα σταματούσε να γυρίζει και τα πάντα γύρω μας θα χάνονταν σαν τη σκηνή του Burton στο “Big Fish”. Και όλα θα έπαιρναν ξανά νόημα σε μια στιγμή μέσα. Μισώ τα δράματα. Δεν το πιστεύω ότι γράφω τέτοια πράγματα… Πρωτοχρονιά, λοιπόν, μέσα στο σπίτι, αποσυντονισμένη απ’ το χθεσινό ξενύχτι και λίγο άυπνη. Το πρωί δούλεψα σαν καλό κορίτσι, γιατί πρέπει να κάνω work therapy και άσε που η δουλειά δεν μπορεί να περιμένει. Και νόμιζα ότι είμαι καλά, άλλωστε εγώ πάντα είμαι καλά, δεν νιώθω… Και ξάπλωσα για ύπνο το μεσημέρι, αλλά για κάποιο λόγο δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Απορώ γιατί… Και κατάντησα να τον σκοτώνω –για να ζήσω πάλι–, με το ίδιο τραγούδι του Damien Rice να παίζει σε repeat – πάντα έλεγα ότι τα τραγούδια του είναι για πολλά κομμάτια και σκίσιμο φλεβών και δεν το πιστεύω ότι τώρα ΕΓΩ ακούω ΕΝΑ ΜΟΝΟ σε repeat–, με ό,τι stuff είχε απομείνει (ελάχιστο) στο σπίτι και μ’ ένα ουίσκι στο χέρι… με ελάχιστο πάγο... μπροστά απ’ τη φωτογραφία του. - d-g
P.S. Δεν το πιστεύω ότι τα γράφω αυτά, εγώ είμαι σκύλα, δεν γράφω τέτοια πράγματα… Shit…
Όταν έχουμε ερωτική απογοήτευση δεν περνάμε Πρωτοχρονιά στην Ελλάδα — που η κάθε τιμημένη γωνιά της μας φέρνει κοντά σ’ εκείνον. Εκτός αν ανήκουμε στην κατηγορία των αναστενάρηδων.
Υ.Γ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύθραυστο απ’ την ψυχή μιας πληγωμένης σκύλας.
Hi (sorry gia ta greeklish alla eimai eksoteriko). Re Mirto, na kano mia eulogi erotisi... Ti skata 8eloun autoi oi andres? perneis protoboulies se lene epi8etiki,perimeneis autous se lene moksopar8ena,to paizeis adiafori se lene di8en,tous dineis simasia sou lene oti tous piezeis... Afou exoume parei xampari oti den iparxei o prigkipas —ksereis autos pou se perimenei, pou einai panta ekei gia sena— rotao esas tous koinous thnitus ti allo ektos apo somatara thelete?
Sorry gia to melo. Kai kati asxeto... tha ksanabgaleis kamia kainuria seira, giati poli sapila exei pesei (glipsimoooo).
Αν είναι να βγάλουμε και το ’09 διυλίζοντας το τι σκατά θέλουν αυτοί οι άντρες, προτιμώ να αφιερωθώ στον Θεό. Και στις δύο περιπτώσεις θα πεθάνω από πλήξη, τουλάχιστον ας κερδίσω τη βασιλεία των ουρανών.
Υ.Γ. Ναι, ναι, ναι! Θα ξαναβγάλω! Τον Οκτώβριο! Την πιο ωραία του κόσμου! Με όλα αυτά τα υπερτζάζ, καταπληκτικά άτομα που συγκεντρώνονται στη φωλιά! Και θα βλέπετε μόνο τη δική μου ε;
Αγαπημένη μου Μυρτώ, έχω πρόβλημα μεγάλο! Πριν από κανένα μήνα είχα πάει με δυο φίλες μου (τον Πέτρο και το Νίκο δηλαδή) στο Sodade (μόλις είχα χωρίσει με τον Μήτσο). Εκεί λοιπόν γνώρισα τον Νicolas (τεκνάκι φοιτητή από Παρίσι). Αφού πρώτα ευχαριστήσαμε τη φύση καθώς επίσης και τον υπουργό Παιδείας για το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών, όρμησα κατά πάνω του! Όσο οι φίλοι μου πάθαιναν πλάκα που μας έβλεπαν όλο αγκαλιές και φιλιά, εγώ ανακάλυπτα ότι είχα να κάνω με ένα υπέροχο πλάσμα! Τρυφερός, έξυπνος, sexy και με χιούμορ, φαινόταν να είναι ο τέλειος άντρας. Λίγες ώρες μετά όμως διαπίστωσα ότι ο μικρός Νicolas ήταν πολύ μικρός για μένα! Το καυλί του ήταν σχεδόν ανύπαρκτο! Kαταλαβαίνεις το δράμα μου; Βρήκα τον έρωτα της ζωής μου και είναι φίφα! Περιττό να σου πω πως οι φίλοι μου καταχάρηκαν! Τι να κάνω λοιπόν; Να γυρίσω στον π…ρα ανεγκέφαλο Μητσάρα ή να μείνω με το μικροτσούτσουνο, ρομαντικό Νicolas; Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή; Ο έρωτaς ή το γαμήσι; - the coco bitch!
Ποιος είμαι, ο Σέξπιρ; Τι διλήμματα είναι αυτά που μου βάζετε;
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
14°
