Μίλα μου βρώμικα 645

Αφήνω τα γύρω-γύρω και μπαίνω στο θέμα. Ερωτευμένη με γνωστό ηθοποιό (Έλληνα προφανώς, όνομα δεν λέμε, οικογένεια δεν θίγουμε) ο οποίος δεν είναι παντρεμένος, δεν είναι ο τύπος του άντρα «χτυπάω κ φεύγω», ούτε «ό,τι κινείται εκτελείται». Είναι κύριος με κάπα κεφαλαίο (όντας πατημένος στα δεύτερα άντα, αν και μοιάζει μια δεκαετία πλην), ελεύθερος, ακριβώς ό,τι ζητάω από κάποιον εντός κι εκτός, κι εγώ δέκα χρόνια μικρότερη. Το πρόβλημα δεν θεωρώ ότι είναι το ηλικιακό, βέβαια. Δεν τον ξέρω, δεν με ξέρει, όμως θέλω να κάνω τα πάντα για να καταφέρω να τον γνωρίσω ή έστω να προσπαθήσω κι ας μη βγει... Πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω ότι θέλω έναν άντρα τόσο πολύ! Κι ας έχω τις πιθανότητες απέναντί μου. Πες με τρελή, φαντασμένη, πες ό,τι θες, αλλά πες μου σε παρακαλώ, ρε Μυρτώ, πώς μπορώ να τον προσεγγίσω αυτόν τον άνθρωπο; Με τι τρόπο;  Ή όλο αυτό είναι εξαρχής αποτυχία, οπότε κάτσε στα αυγά σου, κούκλα μου, και το σύμπαν γελάει; Φιλιά, Π.

Α: Στείλτε του μήνυμα στο φου μπου ότι ενθουσιαστήκατε με την τελευταία του παράσταση και σας εντυπωσίασε ο τρόπος που αντιλήφθηκε τις βαθιά σημειολογικές επιδράσεις του κοινωνικού-οικογενειακού περιβάλλοντος πάνω στις συμπεριφορές και στην προσωπικότητα του ήρωα που υποδύθηκε και ότι θα θέλατε να συζητήσετε μαζί του τα συμπεράσματά σας. Β: Βρείτε τον στο θέατρο που δουλεύει και πείτε του τα ίδια.
Γ: Μάθετε το μπαρ που πίνει ποτά και πλησιάστε τον (λέγοντας τα ίδια). Θα κολακευτεί. 

Υ.Γ. 1 Αν δεν δουλεύει σε θέατρο αλλά σε τηλεοπτικό σίριαλ, μην αλλάξετε τίποτα. Θα κολακευτεί ακόμα περισσότερο. 
Υ.Γ. 2 Πώς ερωτευτήκατε έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρετε καθόλου; Θα με τρελάνετε; Επίσης πού ξέρετε ότι είναι ελεύθερος; Αν βασίζεστε σε δημοσιεύματα, λυπάμαι που σας το χαλάω αλλά τα περισσότερα είναι for the dick. 
Υ.Γ. 3 Πάντως, για να μη σας το μαυρίσω εντελώς, δεν είναι εξαρχής αποτυχία. Έχω διάφορα αντίστοιχα παραδείγματα που οδήγησαν σε σχέσεις μεταξύ θαυμαστών και θαυμαζόμενων. Άλλες τα πήγαν μια χαρά και άλλες κατά διαόλου, δεν έχει σημασία, αν έχετε φάει τέτοιο κόλλημα προσπαθήστε το. Έτσι κι αλλιώς μια ζωή την έχουμε.
Υ.Γ. 4 Κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος τρόπος για να πλησιάσεις κάποιον που δεν σε ξέρει και δεν τον ξέρεις είναι να πας με την αλήθεια σου και όποιον πάρει ο χάρος.

Μυρτώ μου, γεια σου και χαρά σου, είμαι 28 (στα 29 θα έλεγα - αν και δεν θέλω με τίποτα!!!). Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Μια γενικότερη σύγχυση, να θέλω να κάνω τόσα πολλά και ταυτόχρονα να μην μπορώ ή τουλάχιστον να φοβάμαι. Θέλω να συγκατοικήσω με τον άνθρωπό μου γνωρίζοντάς τον και στους γονείς μου αλλά και δεν βρίσκουμε σπίτι και σκέφτομαι πώς θα το διαχειριστώ με τους δικούς μου μιας και δεν τον πολυήθελαν για άνθρωπό μου. Επίσης, δουλεύω 5 χρόνια σε μια δουλειά αλλά νιώθω πως δεν με γεμίζει πια και θέλω να κάνω κάτι δικό μου ή μαζί με τον σύντροφό μου, φεύγοντας για επαρχία. Είναι ιδέες τόσο ωραίες αλλά ταυτόχρονα αγχωτικές – στο χρόνο που περνάει γρήγορα και στο αν θα πετύχουν όλα αυτά. Όλοι γύρω μου έχουν προχωρήσει κι εγώ νιώθω στάσιμη, γιατί άργησα να «ανακοινώσω» τα σχέδιά μου στους δικούς μου επειδή ήξερα πως θα φέρουν αντίρρηση. Ξέρω ότι ηλικιακά δεν θα έπρεπε καν να διστάζω σε τίποτα και σε κανέναν αλλά δυστυχώς με επηρεάζει το οικείο περιβάλλον κατά πολύ – συν ότι τα βάζω μέσα μου και πιέζομαι ψυχολογικά! Θα ’θελα με ένα μαγικό ραβδί να γίνουν όλα –όχι όπως τα θέλω ακριβώς– αλλά κοντά σε αυτά που θέλω έστω. Σε φιλώ. 

Ε όχι και δεν ξέρετε τι σας συμβαίνει, μια χαρά ξέρετε. Η σύγχυση προκύπτει από αυτά που είπατε. Ο φόβος, επίσης. Το άγχος, επίσης. Αν θέλετε να αφήσετε μια επεμβατική μαμά και έναν επεμβατικό μπαμπά να κινούν τα νήματα της ζωής σας για να μην αναγκάζεστε η ίδια να παίρνετε την ευθύνη, συνεχίστε αυτό που κάνετε και καλό Πάσχα εύχομαι. Το μαγικό ραβδί το σκέφτηκα κι εγώ κάποτε – βασικά το ευχόμουν πάρα πολλά χρόνια αλλά δεν το βρήκα ποτέ κι έτσι αναγκάστηκα να βάλω ένα χεράκι για να στηθεί η ζωή μου στα πόδια της. Δεν υπάρχει μαγικό ραβδί, αγαπημένη μου. Τα προβλήματά μας θα τα λύσουμε μόνοι μας. 

Υ.Γ. Οι αντιρρήσεις των γονιών έχουν σημασία και βαρύτητα μέχρι τη μετεφηβεία μας. Μετά είναι κάπως αφύσικο να καθορίζουν τη ζωή μας, δεν νομίζετε; Μιλάμε για μια γυναίκα 30 ετών με σχέση και όνειρα. Έλεος. Ξυπνήστε. Μέχρι πότε η μοναδική, βασική σας ιδιότητα θα είναι αυτή της κόρης;

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».