Μίλα μου βρώμικα 437. Η Μυρτώ Κοντοβά απαντά σε ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά.
Μίλα μου βρώμικα 437. Η Μυρτώ Κοντοβά απαντά σε ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά.
Μυρτώ, είμαι 17 χρονών και από πολύ μικρή ηλικία γνώριζα ότι ενδιαφερόμουν και για τα δύο φύλα, αν με πιάνετε, και με έχει ρίξει πολύ συναισθηματικά. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το είπα στις 3 κολλητές μου και τον αδερφό μου. Είναι πολύ υποστηρικτικοί και δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Όμως η κοινωνία έχει, και πιο συγκεκριμένα οι γονείς μου. Θέλω και δεν θέλω να τους το πω. Φοβάμαι ότι αν όντως κάνω τη βλακεία να αποκαλυφθώ θα με πετάξουν έξω από το σπίτι, αν και δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι. Αντιθέτως είναι οι καλύτεροι γονείς, απλά σε αυτό το θέμα είναι παλιομοδίτες. Δεν γουστάρουν την όλη ιδέα του να είσαι gay και ας μη συζητήσω για bisexual. Δεν το βρίσκουν φυσιολογικό και πιστεύουν πως είναι μέσο κοινωνικού αποκλεισμού. Ακόμα χειρότερα έγιναν όλα όταν ερωτεύτηκα μία παλιά μου κολλητή και τσακωθήκαμε και δεν ξαναμιλήσαμε. Έχω την εντύπωση πως ενδιαφερόταν κι αυτή εφόσον συχνά με φίλαγε, αλλά μη φανταστείτε τίποτα φοβερό, ούτε καν γλώσσα. Οπότε, τι κάνω; Με τους γονείς μου, και πώς ξεπερνάω αυτή την πουτάνα; Πολύ μπέρδεμα, αδερφάκι μου...
Ε, αφού τα ρίχνετε όλα μαζί στην ίδια κατσαρόλα τι περιμένετε; Πρώτα πρώτα, για ποιο λόγο σκέφτεστε να ανακατέψετε τους γονείς σας σε ένα θέμα που θα τους φρικάρει και που ούτε εσείς η ίδια έχετε ακόμα χειριστεί με τον εαυτό σας; Δεύτερον, οι γονείς σας δεν είναι η κοινωνία. Δυστυχώς και ευτυχώς, η κοινωνία είναι ένα πεδίο πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο «απλωτό», σίγουρα πλουραλιστικό και σιγουρότατα δεν θα ασχολείται μαζί σας με τον τρόπο που ασχολείται η οικογένεια.
Υ.Γ. 1 Αφήστε τι βρίσκουν οι άλλοι φυσιολογικό και πείτε μας τη δική σας γνώμη – ή μήπως ταυτίζεται με τη γνώμη των άλλων κι εκεί είναι το μπέρδεμα;
Υ.Γ. 2 Τα γκομενικά ξεπερνιούνται όπως όλα: με ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!
Μυρτώ μου, επιτέλους σου γράφω! Και μιας και η στήλη είναι «βρώμικη» θέλω να σου καταθέσω ότι μόλις έκανα sex και δεν κατάλαβα, μάλλον, τίποτα. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά. Η ερώτηση είναι απλή, λοιπόν, και θα ’θελα την άποψή σου. Πώς καταλαβαίνεις ότι είσαι ανοργασμική; Υπάρχει όντως αυτό ή απλά είναι στο μυαλό μας. Φταίω εγώ ή απλά είναι κάτι οργανικό και πρέπει να το ψάξω;
Το ξέρω ότι έχω άπειρα ταλέντα, όμως αν κάνω και διάγνωση οργανικών προβλημάτων διά αλληλογραφίας και χωρίς ιατρικές γνώσεις, η επόμενη κίνηση θα είναι να περπατήσω στο νερό. Το μόνο που ξέρω για όλα αυτά που με ρωτάτε είναι πως ό,τι κυκλοφορεί στο μυαλό μας και σωματοποιείται, προφανώς είναι υπαρκτό. Πάντως δε μου αρέσει ο χαρακτηρισμός «ανοργασμική», ούτε πιστεύω ότι έχει βάση, αν σκεφτεί κανείς ότι για τον περισσότερο κόσμο ειδικά οι πρώτες φορές στο σεξ μοιάζουν με την ανάκαμψη της οικονομίας (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και καλά σαράντα εύχομαι).
Υ.Γ. Τι εννοείτε «φταίω εγώ»; Θέλει χρόνο, επικοινωνία και εμπιστοσύνη.
Μυρτώ, τα έχω κάνει θάλασσα. Δεν ξέρω αν έχεις νιώσει (και έχετε νιώσει, φίλοι μου) πώς είναι να σου γ&*%$ ένας τύπος το μυαλό. Να σε διεγείρει εγκεφαλικά και έπειτα σωματικά, εννοώ. Ε, αυτό έπαθα και εγώ... βέβαια, το διαχειρίζομαι τόσο λάθος που δεν πάει. Τη μια του λέω πως δεν τον βλέπω σοβαρά, την άλλη με βλέπει με αγοροπαρέα να καυλαντίζω (μόνο μιλούσαμε), την άλλη βλέπει παντόφλες του πρώην μου στο σπίτι μου... και μια συμπεριφορά από μένα «χαλαρή», να τραβάς δλδ ό,τι μαλλί σου έχει απομείνει. Ξενέρωσε το παλικάρι, έτρεξα ως την Ερέτρια να δώσω εξηγήσεις... δεν μπορεί να πατήσει κουμπάκι, λέει, και να του φύγει ο θυμός. Και τώρα τι; Περιμένω άπρακτη; Δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω, αλλά ψήσου να γνωριστούμε ξανά... ίσως τότε να μην κάνω τα ίδια λάθη. Χ.Χ
Στη θέση σας θα του έδινα χρόνο να ξεθυμώσει και στο μεταξύ θα βούταγα για μια ψαχτική στα ενδότερα, να δω γιατί κάνω τέτοια νούμερα όταν κάτι με ενδιαφέρει και με συγκινεί πολύ. Επίσης, ανασύροντας την πονεμένη ανάμνηση ενός έρωτα που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα λόγω δικής μου παρόμοιας (και ακόμα χειρότερης) συμπεριφοράς, έχω συμπεράνει ότι όλα αυτά σχετίζονται συνήθως με το πόσο ψηλότερα από μας τοποθετούμε το αντικείμενο του πόθου, δηλαδή αυτόν ή αυτή που θέλουμε να σαγηνεύσουμε. Και μετά, με την αυτοπεποίθησή μας στο υπόγειο, κάνουμε πολλή πολλή φασαρία για να εντυπωσιάσουμε. Μόνο που η σαγήνη βασίζεται στο στοιχείο του άγνωστου και χρειάζεται ησυχία. «Σαγηνεύουμε όταν είμαστε απόρθητοι». Ο θείος Aldo πάλι.
Υ.Γ. 1 Πάρτε ένα ωραίο βιβλιαράκι που διαβάζεται σαν παραμύθι και τα λέει όλα. «Το μεγάλο Ο συναντά το κομμάτι που λείπει» είναι ο τίτλος, αν θυμάμαι καλά.
Υ.Γ. 2 Αν του λέγατε απλώς «μου αρέσεις τόσο που δεν μπορώ να το διαχειριστώ» ή κάτι σαν αυτό τέλος πάντων;
Υ.Γ. 3 Οι παντόφλες, οι μπλούζες και γενικά τα απομεινάρια ενός πρώην δεν είναι από μόνα τους θέμα, αν βέβαια δεν τα τρίβουμε στη μούρη του άλλου για να τον τσιγκλίσουμε.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
