Μίλα μου βρώμικα 640

Γεια σου, Μυρτώ! Λοιπόν, είμαι μπερδεμένη. Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι, εμπόδια λόγω τρίτων και τελικά ήμασταν μαζί. Όλα ωραία και καλά, κάναμε σχέδια για τις γιορτές και ξαφνικά ghosting. Δεν σηκώνει το τηλέφωνο, δεν απαντά σε ό,τι του έστειλα κι εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι παίχτηκε, όταν πριν 3 μέρες μιλάγαμε μια χαρά, όταν δεν ήμασταν τσακωμένοι. Αλλά το θέμα δεν είναι τόσο αυτό. Είναι που πάλι απογοήτευση, πάλι μόνη. 26 και όλο τα ίδια. Κι έρχονται και γιορτές. 

Όταν κάποιος εξαφανίζεται αιφνιδίως μέσα σε τρεις μέρες ή θύμωσε με κάτι ή γκομένισε κάπου ή του συνέβη κάτι άσχημο-χτύπα-ξύλο. Αν του συνέβαινε κάτι άσχημο-χτύπα-ξύλο πιστεύω θα το είχατε μάθει. Αν γκομένισε κάπου, λογικά έπαιζε από πριν και δεν το ξέρατε (άρα είναι κάπως μαλακισμένο) ή γύρισε σε καμιά πρώην, τίποτα εκκρεμότητες με το πρόσφατο παρελθόν κ.λπ. (που κι αυτό θα το γνωρίζατε). Απομένει η εκδοχή να θύμωσε μαζί σας με κάτι που είπατε ή κάνατε. Γενικά, υπάρχουν λόγοι που εξαφανίζονται οι άνθρωποι.

Υ.Γ. Πάντως, αφού λέτε ότι το θέμα δεν είναι αυτό αλλά η μοναξιά, μάλλον σκασίλα σας το συγκεκριμένο αγόρι οπότε φάτε κάνα μελομακάρονο, σχεδιάστε καμιά βραδιά για τους φίλους με μαγειρικές στο σπίτι, ντυθείτε χριστουγεννιάτικα και βγείτε με τις φίλες στους μπιχλιμπιδωτούς δρόμους και αφήστε στην άκρη τη μιζέρια διότι, αφενός, αν η ευδαιμονία εξαρτάται τόσο απόλυτα από το γκομενικό καήκαμε και, αφετέρου, μέχρι να τα κάνετε όλα αυτά το μυστήριο της εξαφάνισης θα έχει διαλευκανθεί και θα ξέρετε πού βαδίζετε.

Καταρχάς είσαι μια θεάρα, κατά δεύτερον, Μυρτώ, αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα που μου τρώει την ψυχή και με περιτριγυρίζει τα βράδια, όταν κοιμάμαι μόνη μου. Άκου λοιπόν συντρόφισσα, εδώ και ένα μήνα περίπου βγαίνω με ένα μελαχρινό αγόρι με κάτι μάτια κόλαση και χείλη σκέτη αμαρτία. Όχι να το παινευτώ, Μυρτώ μου, αλλά εκείνος το επιδίωξε στην αρχή και παρόλο το γεγονός ότι το έπαιζα δύσκολη (εντάξει, μη φανταστείς και πολλά, για μένα πρόκειται αλλά εν πάση περίπτωση) δεν μπόρεσα να του αντισταθώ. Στην αρχή όλα κυλούσαν τέλεια, βγαίναμε έξω, γελάγαμε, μιλούσαμε για ώρες, καπνίζαμε και ξέρεις εσύ τι, και μετά κάναμε ένα ωραιότατο σεξ και έτσι έκλεινε η βραδιά (α και προφανώς κοιμόταν σπίτι μου). Ενώ λοιπόν εγώ πλέω σε πελάγη ευτυχίας που επιτέλους βρήκα ένα αγόρι που να με τρελαίνει –και να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι έτζασα και ένα άλλο λουκουμάκι για να είμαι με το μελαχρινό αγόρι, όμως δεν το ξέρει αυτό και δεν θα το μάθει κιόλας, μη με περάσει για καμία παρτόλα–, εκείνος έρχεται και μου λέει ότι δεν είναι έτοιμος για τίποτα σοβαρό και ότι θέλει να το πάρουμε χαλαρά. Δώσε όμως προσοχή, Μυρτώ μου, μη νομίζεις ότι είμαι καμιά γκομενίτσα που θέλει έναν γκόμενο για να γεμίσει τη μίζερη ζωή της, είμαι αχτύπητο γκομενάκι από τα λίγα που ο γκόμενος είναι απλώς ένα μπρελόκ στα κλειδιά της Χάρλεϊ, και γι’ αυτό μια χαρά θα αποδεχόμουν αυτό που μου είπε ΕΑΝ οι πράξεις του έδειχναν το ίδιο. Γιατί, Μυρτώ μου, αυτό που δεν ξέρεις εσύ είναι ότι το μελαχρινό αγόρι με το λάγνο το βλέμμα δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω μου όταν βγαίνουμε, παίρνει ένα βλέμμα κουταβίσιο κάθε φορά, μου γελάει, με ρωτάει για τα προσωπικά μου (όταν δεν μιλάει για το γαμημένο το σκέιτ), μου στέλνει μηνύματα, πριν φύγει με ρωτάει αν θα με ξαναδεί, γενικά το αγόρι αυτό άλλα μου δείχνει και άλλα μου λέει. Μήπως βρίσκομαι σε πλάνη; Μήπως το μελαχρινό αγόρι δεν είναι και τόσο ειδυλλιακό; Τι να κάνω, ρε Μυρτώ;

Σας γουστάρει, κυρία Χάρλεϊ, είναι ολοφάνερο – όπως είναι ολοφάνερο ότι παρακουνάτε την ενθουσιασμένη ουρά σας και μπορεί να σκιάχτηκε λιγάκι το μελαχρινό αγόρι σας. Η γνώμη μου είναι να κάνετε όλα αυτά τα «μήπως;» να βγάλουν το σκασμό για ένα διάστημα και να ζήσετε τη στιγμή (sic) – η οποία είναι τέλεια. Καλά Χριστούγεννα.

Καλησπέρα. Μια απορία είχα από τότε που έβλεπα το «Μίλα μου βρώμικα». Το όνομα Αστερόπη από πού το γνωρίζατε; Είναι από συγκεκριμένο νησί και πολύ σπάνιο, λέω την κόρη μου έτσι. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Το όνομα Αστερόπη το δανείστηκα από μια φίλη Αστερόπη. Εντελώς αστεροπένια Αστερόπη. Φιλιά στην κόρη σας.

Υ.Γ. Ποιο νησί;