Στη δεκαετία του ’50 τα pin-up girls στις αφίσες που κάρφωναν με πινέζες τα αγόρια στον τοίχο των δωματίων τους, οι νταλικέρηδες στην καμπίνα του φορτηγού τους, οι μηχανικοί αυτοκινήτων στα συνεργεία τους (από εκεί ξεφύτρωσε και η ιστορία με τα ημερολόγια της Pirelli…), οι ποδοσφαιριστές στο εσωτερικό της πόρτας των φοριαμών τους και οι φαντάροι στους κοιτώνες τους, ήταν κορίτσια ψηλά, αδύνατα, προκλητικά ή δήθεν αθώα, με ένα ουπς συνέχεια καρφωμένο στο πρόσωπό τους, επειδή ξαφνικά φάνηκε το βρακάκι τους (τουλάχιστον). Ήταν η εποχή που τις ήθελε αθώες, φιλικές και έτοιμες να τα πετάξουν όλα.
Οι φωτογράφοι και οι illustrators, έστω και διακριτικά, εκτιμούσαν τις καμπύλες και έβαζαν στις αφίσες ροδοκόκκινες, καλοζωισμένες, μεταπολεμικές αμερικανιδούλες έτοιμες να απολαύσουν τη μοντέρνα, πολυμερισμένη και πλαστική, νέα ζωή.
Οι designers σχεδίαζαν καμπύλες παντού: στις κούρμπες και στις αεροτομές των αυτοκινήτων, στα έπιπλα, στα αξεσουάρ. Ακόμα και η μόδα ήταν πιο φιλική με τη σιλουέτα-κλεψύδρα, την τόνιζε και την περιέγραφε με χάρη.
Την ίδια περίοδο, αρχές δεκαετίας του ’50 εμφανίστηκε και ένα κορίτσι στα ημερολόγια που πήρε αυτή την ελαφριά λαγνεία προς κάθε τι με στρογγυλεμένες γωνίες και την απογείωσε: Ήταν η Hilda, μια ζωγραφιά, δημιούργημα του εικονογράφου Duane Bryers που ήταν τολμηρά στρουμπουλή, ακομπλεξάριστα plus-size και συνεχώς σχεδόν γυμνή. Όταν την πρωτοσχεδίασε ο Bryers, κανένας δεν πίστευε ότι αυτό το αστείο θα κρατήσει περισσότερο από ένα χρόνο.
Τελικά η Hilda έζησε μέρες δόξας επί 36 χρόνια. Έγινε μία σταρ που πλατσούριζε συνέχεια στις νερομπογιές του Bryers και έδινε έναν περισσότερο λόγο να χαίρονται τα μερακλίδικα αγόρια.
Ο Duane Bryers γεννήθηκε το 1911 σε ένα αγρόκτημα στην Μινεσότα και πέθανε το 2012, ένα μόλις μήνα πριν κλείσει τα 101 χρόνια του. Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς αμερικανούς καλλιτέχνες. Με ένα εξαιρετικό, «λαϊκό» ταλέντο που το εξέλιξε στην πορεία, από μικρός ζωγραφίζοντας το αγρόκτημα, τα ζώα, τους καουμπόηδες, αυτά που περήφανα επιδεικνύει η κουλτούρα Americana. Πολύπλευρος, ο Bryers ζωγράφισε μέχρι τοίχους στο χωριό του, κόμικ στριπς, ακόμα δημιούργησε και γλυπτά από διάφορες ιστορικές προσωπικότητες σε σαπούνι. Ζωγράφιζε ασταμάτητα μέχρι που δύο πράγματα στη ζωή του τον οδήγησαν στην Hilda, δύο βασικά συστατικά του ιδανικού pin-up girl: πήγε στον στρατό και μετά πήγε στην Νέα Υόρκη.
Στην αεροπορία, την περίοδο 1943-46 ζωγράφιζε κορίτσια στην άτρακτο των αεροσκαφών όπως του ζητούσαν οι πιλότοι. Ήταν μία καλή εξάσκηση σε αυτό που έλεγαν τότε «σέξι». Σύντομα άρχισε να σχεδιάζει αφίσες για την αεροπορική βάση που υπηρετούσε και ένα κόμικ στριπ, το “Corky”, για το περιοδικό της αεροπορίας. Ήταν το όνειρό του.
Στην Νέα Υόρκη, ο Bryers σπούδασε στην Art Students League. Όλοι είχαν να λένε για τον ζωνταντό, εύθυμο χαρακτήρα του («ποτέ δεν τον έβλεπες στεναχωρημένο… ήταν σαν ένα μπουκάλι σαμπάνιας, το ανοίγεις και είναι όλο αφρός). Ίσως εκεί βρίσκεται και το DNA της Hilda που μοιάζει σαν το πιο εύθυμο κορίτσι που έχει συναντήσει ποτέ κανείς. Με όσο το δυνατό λιγότερα ρούχα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον το ταλέντο της στο να βρίσκει προσχηματικά αξεσουάρ για να κρύβει την πληθωρική της γύμνια όπως κλαδιά, πετσετάκια του τσαγιού, μία σακούλα πίτουρο για τις κότες, ένα μπουκέτο λουλούδια του αγρού, μία κούκλα-μαλλί για πλέξιμο, το σκυλάκι της και οτιδήποτε τέλος πάντων μπορούσε να κρύψει τα επίμαχα σημεία από το πινέλο του δημιουργού της.
Η Hilda ζει σε μία φάρμα, λατρεύει την εξοχή, πάει για ψάρεμα, κάνει τα μερεμέτια του σπιτιού μόνη της, ανάβει τη σόμπα, ζυμώνει και φουρνίζει, σκαρφαλώνει σε δέντρα, σκαλίζει τον κήπο, κάνει ποδήλατο (με μπικίνι), την παίρνει ο ύπνος στον αχυρώνα. Λίγο άγαρμπη, αφηρημένη, απολαυστικά χαρούμενη.
Είναι ένα κορίτσι αστείο, που κάνει γκάφες, γελάει με τον ίδιο της τον εαυτό κι έτσι οι καμπύλες της φαίνονται ακόμα πιο πλούσιες, σαν να φουσκώνουν από τη χαρά της ζωής.
Τη λάτρεψαν όλοι, επί 36 χρόνια.
Στα ‘80ς, η Hilda χάθηκε από τα ημερολόγια της χρονιάς. Η μόδα άλλαξε, οι γωνίες έγιναν τεθλασμένες, κοφτές, οξείες, το τετράγωνο αντικατέστησε τον κύκλο. Το καλοκαίρι στους αγρούς είχε τελειώσει. Τώρα η πόλη ήταν το νέο «μέρος να είσαι» αν ήσουν pin-up girl. Τα μοντέλα στις πασαρέλες άρχιζαν να ανακαλύπτουν το αποστεωμένο look, οι πελάτισσες στα καταστήματα το x-small της και οι μικρές στα εφηβικά τους δωμάτια την νευρική ανορεξία.
3°
