Ο Βύρων Θεοδωρόπουλος και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης βάλθηκαν να μας φάνε τη δουλειά!

Δύσκολα πλέον αυτοί οι δύο τύποι χρειάζονται συστάσεις. Ο Βύρων Θεοδωρόπουλος και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης είναι από τους καλύτερους stand up κωμικούς της γενιάς τους. Πολλά από τα κείμενά τους είναι πλέον κλασικά (πάω ένα στοιχηματάκι ότι κουοτάρεις Βύρωνα με την παρέα σου όταν μιλάτε για δυσάρεστες εμπειρίες σε λεωφορεία και ότι το επόμενο πρωί από παράσταση Μαθιουδάκη δεν μπόρεσες να φας τυρόπιτα χωρίς να γελάσεις) και οι παραστάσεις τους είτε σόλο, είτε ως δίδυμο είναι εγγυημένα εξαιρετικές. Έτσι και η παράσταση «ΣΤΑ ΠΛΑΓΙΑ», που ανέβηκε πέρυσι στο six d.o.g.s. (στην αρχή για έξι μόνο παραστάσεις που τελικά έγιναν τέσσερις μήνες) και επιστρέφει αυτή την Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου, για δεύτερη χρονιά. Φέτος, λένε, οι παραστάσεις θα ‘ναι 8. Μεταξύ μας, θα δείξει, δεν είναι τους εμπιστεύεσαι.

Μέχρι εδώ ίσως να διαβάζετε με ενδιαφέρον, ξέρω όμως ότι σας βασανίζει ο προβοκατόρικος τίτλος. Θέλοντας να προκαλέσω τους δύο αγαπημένους κωμικούς, σκέφτηκα να τους υποβάλλω στην καθόλα δημιουργική διαδικασία να πάρουν συνέντευξη ο ένας από τον άλλο. «Μα καλά πόσο βαριέται αυτή η Φιλίππα –όπου Φιλίππα βλέπε κοσμητικά επίθετα– να κάνει τη δουλειά της, να πούμε;!», ίσως να σκέφτεσαι αγαπητέ αναγνώστη. «Μα να μη τους πάρει μια κανονική συνέντευξη μόνη της και να τους βάλει να κάνουν τη βρώμικη δουλειά;!», πιθανότατα συνεχίζεις και ωρύεσαι κάνοντας ένα αυθόρμητο, μα παράλληλα εντυπωσιακό, table flip στο γραφείο και τώρα απλά σε κοιτούν όλοι αποσβολωμένοι. 

Όχι, φίλε μου, δε βαριέμαι, απλά υπέθεσα πως είναι όντως χαρούμενοι που η παράσταση επαναλαμβάνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρόνια, εφόσον όταν τους προτάθηκε αυτό, είπαν ναι. Άρα, η ερώτηση «Πώς νιώθετε που θα βρίσκεστε για δεύτερη χρονιά στο six d.o.g.s.;» μου φάνηκε λιγάκι περιττή. Εκτός πια αν εκεί στο d.o.g.s. τους έδεσαν πισθάγκωνα και τους εξανάγκασαν να υπογράψουν, κρατώντας τα στυλό με το στόμα, ότι θα το ξανακάνουν, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι ότι έχει ενδιαφέρον να δεις τι ερώτηση μπορεί να σκαρώσει ο ένας συνάδελφος για τον άλλο, με τον οποίο περνά πολλές ώρες της ημέρας μαζί και άρα βιώνει πλάι του τη δημιουργική διαδικασία, τις χαρές, τις συγκρούσεις, τους προβληματισμούς, ακόμη και τα βαρετά διαδικαστικά.

Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης παίρνει συνέντευξη από τον Βύρωνα Θεοδωρόπουλο

Φίλε Βύρωνα, στις ιστορίες που μου έχεις πει μου έχεις μιλήσει για τα «πέτρινα» χρόνια του standup comedy στην Ελλάδα. Πώς και τι ακριβώς ήταν αυτή η εποχή και τι έχεις κερδίσει από αυτήν;

Για να είμαστε ειλικρινής, φίλε Μιχάλη, εσύ τα βάφτισες «πέτρινα» τα χρόνια επειδή δεν είχες αναμιχθεί με τους υπόλοιπους κωμικούς της σκηνής. Η αλήθεια είναι ότι τις χρονιές ’11, ’12, ’13 σε αρκετές παραστάσεις που παίζαμε, ένα σεβαστό κομμάτι του κοινού είχε έρθει απλά για το ποτό του και δεν ήξερε ότι θα γίνει παράσταση. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό ήταν ότι δεν κάναμε διάλειμμα γιατί φοβόμασταν ότι θα φύγει το κοινό. Προσωπικά κέρδισα πολύ σκηνικό χρόνο σε δύσκολες συνθήκες, κάποιους φίλους, λίγους φαν, έμαθα να παίρνω τηλέφωνο και να στήνω παραστάσεις, να εξηγώ τι είναι το stand up σε μαγαζάτορες και κοινό αλλά το κυριότερο που κέρδισα είναι η συνείδηση ότι κανένας άλλος δε θα σεβαστεί και δε θα τρέξει για τη δουλειά σου όσο εσύ.

Αν σου έλεγε κάποιος άνθρωπος, που ξεκάθαρα δε σου φαίνεται αστείος, ότι θέλει να ασχοληθεί με το standup comedy. Τι θα του έλεγες;

Τα ίδια που θα έλεγα σε κάποιον που μου φαίνεται αστείος. Ότι είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο, τα πρώτα τρία χρόνια είναι σα να βγάζεις μία σχολή, να έχει πάντα μαζί του ένα τετράδιο για σημειώσεις και να ηχογραφεί τα σετ του.

Αν αύριο το πρωί έπρεπε να εξαφανιστούν όλοι οι κωμικοί του κόσμου και με έναν μαγικό τρόπο, μπορούσες να σώσεις 3. Ποιους θα έσωζες και γιατί; (σε προλαβαίνω ότι οι φίλοι κωμικοί δεν πιάνουν)

Θα έσωζα αποκλειστικά κωμικούς κάτω των 35 γιατί έχουν το μέλλον μπροστά τους. Michael Che, Bo Burnham, Kevin Bridges. Να σώσω τον Eddie Izzard, τον Doug Stanhope ή τον Dara O’ Briain που έχουν ήδη γράψει album δε θα είχε νόημα.

Αν μια μεγάλη εταιρεία σου έδινε ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό με τον όρο να φτιάξεις μια παραλλαγή του 140 (όπως ο Μπίγαλης έκανε το «Αθερίνα» για τα Jumbo). Θα το έκανες;

Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.  Όσο δεν υπάρχει ανάγκη, έχω την πολυτέλεια να μπορώ να πω «αποκλείεται, δεν ξεπουλιέμαι με τίποτα κ.λπ.». Ρώτα με ξανά σε 20 χρόνια.

Πας για 1 χρόνο σε ένα μέρος χωρίς Internet.Έχεις μόνο έναν σκληρό δίσκο. Πες μου το top10 των πραγμάτων που θα βάλεις μέσα.

The Wire

Generation Kill

The Ascent of Man, J.Bronowski

Civilization, K.Clark

Όλα τα album των Planet of Zeus

To πρώτο album των Interpol

Όλα τα ντοκιμαντέρ του Werner Herzog

Τα album του Dara O' Briain

Πορνό (Τσέχικο)

Το CounterStrike σε περίπτωση που έρθει το internet

Σειρά του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου να ρωτήσει μερικά πράγματα το Μιχάλη Μαθιουδάκη

Ξέρω ότι παρακολουθείς σταθερά μποξ. Τι σε ελκύει και τι σου δίνει αυτή η ενασχόληση;

Ταυτίζομαι με τη μοναχικότητα του μποξέρ πάνω στο ρινγκ. Με τον τρόπο και τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσει για να βγει, αν όχι νικητής, τουλάχιστον χαμένος με αξιοπρέπεια. Με συγκινεί ο αγώνας, η προετοιμασία και η στοχοπροσήλωση αυτών των αθλητών. Επίσης ένας ωραίος αγώνας μποξ είναι απίστευτα πορωτικός. Γουστάρεις. Με έναν τρόπο (προσοχή, θα πω κλισέ πιο γραφικό και από σοκάκι στην Φολέγανδρο) η μοναχικότητα του κωμικού on stage ταιριάζει με αυτή του μποξέρ.

Ας υποθέσουμε ότι σου κλέβει ένα bit (κωμικό κομμάτι από μονόλογο) κατά περίπτωση:  Δημοφιλές Fbpage/Νέος κωμικός /Επαγγελματίας κωμικός/TVπερσόνα/Διαφήμιση. Θα αντιδρούσες και αν ναι πώς;

Είναι μεγάλο θέμα. Θα σου απαντήσω πώς θα αντιδρούσα με τη σειρά.

Fbpage - Τηλέφωνο, αν δεν συνεννοούμασταν report και αν πάλι δεν συνεννοούμασταν online κράξιμο.

Νέος κωμικός - Θα του εξηγούσα ότι αυτό είναι το πρώτο πράγμα που ΔΕΝ πρέπει να κάνει κάποιος στο standup και ότι τα κείμενα θα πρέπει να τα γράφει ο κωμικός μόνος του. Επίσης θα του έλεγα ότι αν συνεχίσει να λέει κείμενα που δεν είναι δικά του, το μόνο που θα καταφέρει είναι να κάνει κακό στη φήμη του και στον εαυτό του.

Επαγγελματίας κωμικός - Θα έφερνα παρέα όλους τους κωμικούς που ξέρω και θα τον δέρναμε. Και οι 4.

TvΠερσόνα - Θα έφερνα παρέα όλους τους κωμικούς που ξέρω και θα μας δέρνανε. Και τους 4.

Διαφήμιση - Θα τους εξηγούσα ότι το να είσαι διαφημιστική εταιρεία και να έχεις την κοινότητα των κωμικών απέναντί σου, δεν είναι καλή διαφήμιση.

Είναι το standup comedy μία φούσκα που θα σκάσει ή θα γίνει μία mainstream λαϊκή διασκέδαση και γιατί.

Mainstream λαϊκή διασκέδαση ήταν και η ελληνική επιθεώρηση και πού είναι τώρα; Κατέρρευσε γιατί έμεινε αγκυλωμένη σε σαχλές κομματικές και λαϊκίστικες μπαλαφάρες με αποτέλεσμα να χάσει την επαφή της με τις νεότερες γενιές. Για αυτό βέβαια δεν φταίει η ίδια η επιθεώρηση, αλλά το σύνολο των ανθρώπων που από το ‘80 και μετά την εκπροσωπούσαν. Θεωρώ ότι όσο θα υπάρχουν άνθρωποι στο χώρο του standup που είναι πραγματικά αστείοι, ο κόσμος θα πηγαίνει σε αυτούς, όχι για να στηρίξει το είδος απαραίτητα, αλλά επειδή συνδέεται με τους κωμικούς. Πάντως δεν νομίζω ότι το standup έχει φτάσει σε τέτοια κλίμακα που θα μπορούσε να θεωρηθεί φούσκα. Ίσως μικρή φουσκαλίτσα που, όμως, ακόμα και να σκάσει θα μας έχει αφήσει στο χώρο 10-20 αστείους παραγωγικούς ανθρώπους. Δεν είναι και λίγο. Επίσης θέλω να πω ότι δεν έχω καμία αγωνία αν θα «σωθεί» το είδος του standup, αν του μέλει να πεθάνει καλώς να πεθάνει, όπως πέθανε και στα τέλη των 90s.

Από το κλασσικό ρεπερτόριο υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος στο θέατρο που θα ήθελες πάρα πολύ να παίξεις και γιατί;

Το θείο Βάνια. Αγαπάω πολύ αυτόν τον ρόλο.  

Το standup επιβάλλει διάφορους χρονικούς περιορισμούς όπως συγκριμένος χρόνος στη σκηνή (10λεπτο, 20 λεπτό κ.λπ.), τα γέλια ανά λεπτό, η συχνότητα των παραστάσεων και της ανανέωσης υλικού. Έχει αλλάξει η σχέση σου με το χρόνο;

Η αλήθεια είναι πως στη ζωή όχι, αλλά στη σκηνή ναι. Η αξιοποίηση του σκηνικού χρόνου με απασχολεί πολύ. Το standup σε βάζει σε ένα τρυπάκι στο να συστηματοποιείς τη γλώσσα σου. Πώς δηλαδή να είσαι εύστοχος στον συντομότερο δυνατό χρόνο, πώς να χρησιμοποιήσεις τις λιγότερες δυνατές λέξεις για να φτάσεις στο αποτέλεσμα που θέλεις κ.τ.λ. Για μένα όμως δεν είναι απαραίτητο η κάθε λέξη να υπηρετεί το γέλιο. Παράλληλα με το χιούμορ, η γλώσσα που μεταχειριζόμαστε μπορεί να προκαλέσει πολλές περισσότερες αντιδράσεις στο ίδιο χρονικό διάστημα και να κάνει το θέαμα ακόμα πιο πλούσιο. 

Δείτε περισσότερες πληροφορίες στο Guide της Athens Voice