Δεν ξέρω ποιος με έχει μουντζώσει, αλλά σίγουρα αυτός που το έκανε πέτυχε το σκοπό του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σκοντάφτω συνέχεια πάνω σε μαλάκες και το μόνο που καταφέρνω κάθε φορά είναι να βγαίνω εγώ η χαμένη, μα επιτέλους πού πήγανε οι άντρες 100%; Όλοι το παίζουν άνετοι και χαλαροί και όταν είναι να εξηγηθούν στα ίσια δεν έχουν τα αρχ**ια ούτε να σε αντικρίσουν, οι κότες. Μα πόσα ζώα υπάρχουν πάνω στον πλανήτη πια; Θέλω να πάω να κατοικήσω σε έναν άλλο πλανήτη... Τι να κάνω, ρε Μυρτώ, την γκαντεμιά μου μέσα.
Μην τα βάζετε με το ανδρικό φύλο. Ο εγκέφαλός τους είναι περίπου 100 γραμμάρια πιο βαρύς από το δικό μας. Φανταστείτε τι προσπάθεια κάνουν κάθε μέρα, για να τον βάζουν να λειτουργεί.
Υ.Γ. Κάτι που σημειωτέον δεν τους πετυχαίνει πάντα.
»Αγαπητή Μυρτώ, σου στέλνω για να απαντήσω στον κύριο «έξυπνο» που στο προηγούμενο τεύχος (290) μάς προτείνει τη σωστή μέθοδο με την οποία θα πρέπει να φερόμαστε στους άνδρες, προκειμένου να μείνουν σε μία σχέση. Γιατί δεν λέει ευθέως ότι το μόνο που επιδιώκουν είναι το σεξ και η φιγούρα στους φίλους τους ότι μπορούν να το καταφέρουν πολύ εύκολα; Κατανόηση σε ποιο θέμα ακριβώς; Μάλλον για τη βαρεμάρα τους... Και πώς να είμαστε ήρεμες και χαλαρές όταν κατά βάθος νιώθουμε ότι μας κοροϊδεύουν; Αν δεν θέλουν να ασχολούμαστε «γενικά» μαζί τους και να έχουμε μία ανεξάρτητη ζωή, τότε γιατί κάνουν σχέσεις και μας αφήνουν περιθώρια να μπούμε στη ζωή τους; Μερικοί ποιοι νομίζουν ότι είναι τέλος πάντων;
- Fay
«Το πρόβλημα είναι ότι οι γυναίκες βλέπετε τη σχέση σαν επένδυση για το μέλλον, ενώ εμείς τη βλέπουμε σαν καζίνο. Πάμε κι ό,τι γίνει. Άμα κερδίσουμε κερδίσαμε, άμα χάσουμε, δεν πειράζει, θα ξαναπάμε και την άλλη φορά θα κερδίσουμε». Μου το είπε προσφάτως ένας ωραίος, έξυπνος και τρομερός χαρτοπαίκτης.
»Αγαπητή Μυρτώ, πες μου, σε παρακαλώ, όχι, πες μου, σε παρακαλώ: Πώς γίνεται ένα κολοβό στρουμφ, ένα αλάνι-κονσόλας με κρικάκι στ’ αυτί, ένας 2μετρος κολλημένος με τον πρώην έρωτά του που στην ουσία ποτέ δεν ήταν έρωτας –αλλά αυτός ακόμα δεν
το ’χει καταλάβει–, ο κολλητός του δίμετρου που το παίζει γκόμενος και κουλ και ένας τυπάκος που παίρνει να παραγγείλει στην πιτσαρία και ρωτάει «εσάς πήρα;», να έχουν κάνει 5 φίλες να μιλάνε όοοολη μέρα γι’ αυτούς; Να κατεβάζουνε τ’ ανείπωτα
ολημερίς κι οληνυχτίς κι αυτοί να ξύνονται μπροστά στο fb σαν αποχαυνωμένα teletabis; Τι άραγε φταίει που τ’ αγοράκια στη σημερινή εποχή έχουν γίνει έτσι; Η γρίπη των χοίρων; Το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Η σκόνη που ήρθε από Σαχάρα μεριά και έχει κατακλύσει την ατμόσφαιρα; Το πλήγμα από το χωρισμό Λάτσιου-Μενεγάκη; Κάτι ζωδιακό; Τι; Τι θα γίνει πλέον με το ισχυρό φύλο; Είναι ισχυρό ή χρόνια τώρα φούμαρα μας πουλάνε; Το παραλήρημα μιας τρέλης; Πες το κι έτσι... Έχω ανάγκη την άποψή σου. Μουτς!
Να σας πω, τι πάθατε όλες αυτή τη βδομάδα και λυσσάτε; Δηλαδή τι θέλετε, να μου διώξετε το ανδρικό κοινό και να μου πέσουν τα νούμερα; Άντε. Κι έχει και μπάλα αυτές τις μέρες.
»Καλή μου Μυρτώ, διάβασα τη «Μικρή φιλοσοφία του έρωτα» του Αλέν ντε Μποτόν… και κάπου λέει ότι το μόνο μειονέκτημα στον έρωτα είναι ότι σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος… Πολύ σαρκαστικό και πραγματικό. Αυτό τον καιρό είμαι ερωτευμένη με το αγόρι μου και νομίζω ότι αγγίζω τα όρια της παράκρουσης από ευτυχία. Όμως έχω μείνει αρκετό καιρό μόνη στη ζωή μου γιατί δεν συμβιβάζομαι με μέτρια σκηνικά και μέτριες σχέσεις. Και θυμάμαι από εκείνη τη μοναξιά να κρατάω την απαραίτητη απόσταση από τον άλλον για να αναπνέω ελεύθερη και επίσης έχω κατά νου ότι κάποτε όλα τα όνειρα τελειώνουν. Το ενδιαφέρον με αυτό τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου είναι ότι νιώθω ο εαυτός μου. Μπορώ να είμαι και η καλή και η ήρεμη και η σκύλα και η γατούλα και η ντροπαλή και η κακιασμένη κι όλα αυτά να τα βρίσκει ενδιαφέροντα και όμορφα. Άσε που μαζί του νομίζω ότι έχω και χιούμορ! Τι να πω; Καλημέρααααααααα.
Ορίστε ο άνθρωπος με το θετικό βλέμμα, που λέει ναι στη ζωή και όχι στα ναρκωτικά.
