«Ο ορισμός του πέναλτι κυρία μου!», ένα GIF με το σκίτσο των δύο χαρακτηριστικών μεγαλοκυριών (Έμιλυ Παπαχρήστου και Αρχοντούλα Ξένου) της αξεπέραστης ταινίας του Σταύρου Τσιώλη «Ας περιμένουν οι γυναίκες», να ρωτούν τον εξοργισμένο «Κύριο Πάνο» (Γιάννη Ζουγανέλη) που τσακώνεται με τον «Πασόκο» μπατζανάκη του Αντώνη (Σάκη Μπουλά), αν ήταν πέναλτι με τη θρυλική ατάκα να ακολουθεί, ήταν το πρώτο πράγμα που είδα ποτέ από το blog «Σινεμάς, ο ελληνικός» σε ένα τυπικό καθημερινό scroll στο Facebook.
Η αγάπη μου για την ταινία οδήγησε αυτόματα το χέρι μου στο να κάνω «καρδούλα» και έπειτα να αναζητήσω το δημιουργό του GIF, καθώς κάτι μου έλεγε ότι πιθανόν να έχει και άλλα διαμαντάκια με ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν έκανα λάθος. Το κλικ με οδήγησε το tumblr της Λουκίας Τζωρτζοπούλου με τίτλο «Σινεμάς, ο ελληνικός», όπου βρήκα απίστευτα GIFs, σχεδιασμένα από την ίδια για πολλές εμβληματικές ταινίες είτε του παλιού, είτε του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, όπως η «Στέλλα», ο «Κυνόδοντας» ή ακόμα και τα «Φτηνά Τσιγάρα». Κλασικές ατάκες ή σκηνές δοσμένες με χιούμορ και πολλές φορές λίγο διαφορετικές απ’ ό,τι συνέβησαν στη μεγάλη οθόνη.
Η Λουκία δεν είναι άγνωστη, ειδικά στο κοινό των κόμικς. Ασχολείται με αυτά και την δημιουργία ταινιών μικρού μήκους, animation και live action. Από το 2013 εκδίδει τακτικά τα δικά της φανζίν σε διάφορες εκθέσεις κόμικς. Oι μικρού μήκους ταινίες της έχουν συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ εντός κι εκτός Αθηνών (Φεστιβάλ Φανταστικού, Anima Syros). Κατά καιρούς έχει συμμετάσχει στην δημιουργία ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους από διάφορα πόστα (ηθοποιός, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, δημιουργία αφίσας ταινίας) γεγονός που δείχνει την πολύπλευρη σχέση της με τον κινηματογράφο που την οδήγησε να συνδυάσει δύο μεγάλες αγάπες, με αποτέλεσμα τη γέννηση των ευφυέστατων GIFs.
Πώς σου ήρθε η ιδέα για τα GIFs με θέμα ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου;
Δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά κάποια στιγμή, σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον και χαριτωμένο αν αναπαρίσταντο κλασικές σκηνές από τον ελληνικό κινηματογράφο με τρόπο χιουμοριστικό, σαν καρτούν. Ένας φόρος τιμής κατά κάποιον τρόπο, στις παλιές κλασικές και σύγχρονες ελληνικές ταινίες.
Το πρώτο GIF που σχεδίασα ήταν από τη «Στέλλα». Η πασίγνωστη σκηνή «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι». Μου βγήκε αυθόρμητα να παρουσιάσω μια «εναλλακτική» εκδοχή της σκηνής κι έφτιαξα επιτόπου ένα comic strip. Μετά του έδωσα και λίγο κίνηση και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το blog.
Στα περισσότερα GIF σου δίνεις εσύ μια χιουμοριστική απόδοση κλασικών σκηνών ή καρέ που έχουν γράψει ιστορία. Αυτή ήταν η αρχική σου προσέγγιση ή βγήκε στην πορεία;
Συνήθως ξεκινάω να σχεδιάζω τα gif με βάση μια πιο χιουμοριστική ή αλλόκοτη προσέγγιση, σαν κάποιου είδους tribute. Εξάλλου αφορούν ταινίες που αγαπώ ή και εκτιμώ καλλιτεχνικά. Ελπίζω αυτό να φαίνεται κι από τα ίδια τα τζιφάκια.
Αν μια ταινία έχει μια χαρακτηριστική ατάκα προτιμάς να εικονοποιήσεις καθαρά και μόνο αυτή όπως ακριβώς έχει ειπωθεί ή θες να δώσεις το δικό σου στίγμα;
Εξαρτάται από την έμπνευση της στιγμής ή από το πόσο iconic είναι η συγκεκριμένη ατάκα. Συνήθως αποφεύγω να οπτικοποιήσω απλώς τις πολύ γνωστές ατάκες μιας σκηνής. Προτιμώ να φτιάξω κάτι εμπνευσμένο από τις εν λόγω σκηνές.
Αγαπάς περισσότερο τις ταινίες του κλασσικού ελληνικού κιν/φου ή του σύγχρονου που τελευταία μάλιστα γνωρίζει και μεγάλη άνθιση;
Mε τις ταινίες του παλιού κλασικού κινηματογράφου μεγαλώσαμε όλοι λίγο - πολύ, μια και «ξανασυστήθηκαν» στις νεότερες γενιές μέσω της τηλεόρασης. Αγαπάμε για παράδειγμα τις κωμωδίες που προβάλονταν συνεχώς στα 90s. Κατά τη γνώμη μου, είναι περισσότερο συναισθηματικοί οι λόγοι που μας αρέσουν οι ταινίες του κλασικού κινηματογράφου. Απεναντίας, τις (συχνά πιο arthouse) σύγχρονές μας ελληνικες ταινίες επιλέγεις να τις δεις σε καποιο από τα σινεμά του κέντρου, ως ενήλικας πια, κι από κει και πέρα να τις αγαπήσεις ή το αντίθετο. Δηλαδή, δεν σου «προσφέρονται» κατά κόρον στην οθόνη της τηλεόρασής μας, και οι περισσότερες δεν έχουν προλάβει ακόμα να χτίσουν τον μύθο τους, όπως πχ. οι πειραματικές ή cult ελληνικές ταινίες των δεκαετιών του '70-'80. Θεωρώ ότι είναι πιο ενδιαφέρον που μπορουμε ως θεατές να παρακολουθούμε την πορεία μιας ελληνικής ταινίας από τη στιγμή που συμμετέχει ή βραβεύεται σε κάποιο φεστιβάλ και όταν πρωτοβγαίνει στις αίθουσες, στο τώρα.
Πόσο χρόνο σου παίρνει η δημιουργία ενός τέτοιου GIF;
Ανάλογα το πόσο περίπλοκο είναι το animation, αν είναι έγχρωμο GIF και λοιπά. Συνήθως 3 με 5 ώρες. Αλλά σε γενικες γραμμές, προκειται για μίνιμαλ καρτούν με απλή κίνηση.
Σου κάνουν παραγγελιές φίλοι και fans της δουλειάς σου;
Αρκετές φορές. Μου αρέσει να προτείνουν ταινίες για να γίνουν GIF φίλοι μου ή Facebook φίλοι. Μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει να μην έχω δει κάποια από τις ταινίες που έχουν προτείνει. Θα ήταν ενδιαφέρον να μου προτείνουν κάποια που δεν γνωρίζω ή δεν την έχω ξαναδεί. Είναι μια ωραία ευκαιρία να δω άλλη μια ελληνική ταινία.
Ποιο GIF σε έχει δυσκολέψει περισσότερο στη δημιουργία του μέχρι σήμερα;
Δεν είναι ότι με δυσκολεύουν στη δημιουργια τους, απολαμβάνω να φτιάχνω τα GIF. Απλώς καποια παιρνουν περισσότερο χρόνο μέχρι να ολοκληρωθούν επειδή θέλησα να σχεδιάσω περισσότερα καρέ. Νομίζω το GIF για το «L» πρέπει να πήρε την περισσότερη ώρα.
Δυσκολεύομαι να διαλέξω. Είχε πλάκα όσο σχεδιάζα το GIF από τη «Θεία μου τη Χίπισσα» επειδή, για να σχεδιάσω το κοστούμι του Τζώνυ -Τσιβιλίκα, έβαλα να δω αποσπάσματα στο ΥοuTube και όπως καταλαβαίνεις, ήταν αδύνατον να μη γελάσω με τις ατάκες.
Τη στιγμή που μιλούσαμε με τη Λουκία για να κανονίσουμε το θέμα, συμπληρώνονταν δέκα χρόνια από το θανάτου του Νίκου Νικολαΐδη, οπότε, όταν εκείνη προσφέρθηκε να σχεδιάσει ένα GIF αποκλειστικά για την AV, πήρα το θάρρος να της ζητήσω ένα GIF – homage στην πρώτη ταινία της τριλογίας «Τα Χρόνια της Χολέρας» - «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα...». Ιδού:
17°
