Μίλα μου βρώμικα 426

Αγαπητή Μυρτώ, αυτό ήτανε. Σήμερα έκλεισα ένα χρόνο χωρίς σεξ. Μετά από μια επικών διαστάσεων α(πο)τυχία στα προσωπικά μου, δεν έχει προκύψει τίποτα όλο αυτό το διάστημα. Είναι που είμαι και πολύ συναισθηματική για να προσεγγίσω κάποιον αποκλειστικά για σεξ. Από την άλλη, όλη αυτή η αποχή με κάνει να ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Αισθάνομαι απαίσια. Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου. Κ., 30 χρονών

Σας το αντιστρέφω, λοιπόν: καλύτερα να αισθάνεστε απαίσια επειδή απέχετε από το σεξ, παρά γιατί κάνατε με το ζόρι κάτι που δεν σας περιείχε, μόνο και μόνο για να μην ντρέπεστε. Αφήστε που όταν κάνουμε σεξ για άσχετους λόγους αμέσως μετά νιώθουμε χειρότερα, κοινώς χάνουμε τον εαυτό μας στα βάθη του πηγαδιού. Όσο για τις «αποτυχίες επικών διαστάσεων», έχω την εντύπωση ότι στροβιλίζονται εμμονικά μέσα μας και βαραίνουν στη ζυγαριά πολύ περισσότερο καιρό από όσο νομίζουμε (κι ελπίζουμε).

Γεια σου, Μυρτούδι! Ακολούθησα τη συμβουλή σου (τεύχος 387, να σου υπενθυμίσω), αλλά δυστυχώς ηττηθήκαμε κατά κράτος! Έφαγα μια ωραιότατη χυλόπιτα η οποία μου κόστισε και κάποια παραπανίσια κιλά, αφού πρώτη μου αντίδραση ήταν το food comfort, όπως είναι λογικό! Έπειτα, το έριξα στα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια, ξεκίνησα χορό, άλλαξα διαρρύθμιση στο δωμάτιό μου, πήγα σε σεμινάρια, έκανα εργασιοθεραπεία, βγήκα ραντεβού με άκυρους, αλλά ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει... τι άλλο πρέπει να κάνω για να ξεχάσω; Μήπως καμιά λοβοτομή θα βοηθούσε; Δεν έχουμε καμία επικοινωνία πια και όσο κυνικά και λογικά να προσπαθώ να δω το θέμα, δεν σταματάει να λείπει απ’ τη ζωή μου! Μου λείπουν τα τηλεφωνήματά του, οι βόλτες μας, τα αστεία του... παρόλο που, όπως είπε ο ίδιος, ήταν όλα φιλικά από τη μεριά του! Εντάξει, ναι, το ξέρω, πρέπει να ξεκολλήσω, να προχωρήσω μπροστά, να αποδεχτώ τη χυλόπιτα (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες), υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές, ο έρωτας με έρωτα περνάει... κ.λπ. κ.λπ. Μήπως εσύ τουλάχιστον έχεις καμιά πιο πρωτότυπη συμβουλή;

Αν είχα πιο πρωτότυπες συμβουλές, δεν θα ήμουν εδώ αλλά σε περιοδεία στην Ευρώπη.

Υ.Γ. 1 Όταν σας είπα ότι το δόγμα μου είναι «αν θέλεις κάτι κυνήγα το», δεν εννοούσα «κυνήγα το και θα σου κάτσει οπωσδήποτε». Μπορεί και να μη σου κάτσει. Το θέμα είναι ότι παίρνεις το ρίσκο να κάνεις το βήμα και την ευθύνη να φας τα μούτρα σου επειδή το έκανες. Με λίγα λόγια, ενηλικίωση και γενναιότητα.

Υ.Γ. 2 Προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα ότι ο έρωτας περνάει με έρωτα – τουλάχιστον όχι στην κρίσιμη στιγμή που είσαι κολλημένος, τυφλός και άρα μη διαθέσιμος σε προϊόντα νέας εσοδείας. Και το διάστημα που παραμένεις σε αυτή την κατάσταση, όλο και κάποια (ανεξήγητη;), (μυστηριώδη), (βαθιά κρυμμένη;) ανάγκη σου καλύπτεις.

Υ.Γ. 3 Τη σημαντικότητα των σχέσεων τη φανερώνει ο χρόνος. Αν τα τηλεφωνήματα, οι βόλτες και τα αστεία σας ήταν εξίσου πολύτιμα και για εκείνο το αγόρι, παίζει κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, να ξαναβρούν τη θέση τους στις ζωές σας.

Μυρτώ, τι γίνεται όταν μια (σχεδόν) παιδική σχέση συνεχίζεται τυχαία και ανύποπτα για πολύ καιρό, ωριμάζει και ολοκληρώνεται, έτσι που να καταντάει να σου γίνεται ο άλλος τρομερά απαραίτητος (περνάτε τέλεια μαζί, δεν ζεις χωρίς αυτόν δυο μέρες στη σειρά, δεν αντέχεις στην ιδέα να τον χάσεις, θα πεθάνεις αν τον δεις με άλλη), ενώ ξέρεις με σιγουριά πως δεν είναι αυτός ο «Μεγάλος Έρωτας» (που ενυπάρχει σε όλα τα λαβ στόρι και που όλα εμείς τα ροζ πριγκιπισσο-κοριτσάκια περιμένουμε στη μικρή ζωή μας) αλλά το σεξ είναι εντελώς αδιάφορο; Ουφ! Τέτοιες γιγαντιαίες φονικές προτάσεις, μόνο εγώ και ο φίλος μου ο Ουμπέρτο. 

Υ.Γ. Βοήθειαααααα!

Όντως, τη χρειάζεστε. Όπως τη χρειαζόμουν κι εγώ εκείνο το φεγγάρι που έβλεπα την εφτάχρονη σχέση μου να μετατρέπεται σε αδερφική, και παρ’ όλα αυτά επέμενα να αποκαλώ το αδερφάκι μου γκόμενό μου. Αλλά όπως είπα και πριν, ο χρόνος τα ταχτοποίησε όλα. Και όταν λέω ο χρόνος, εννοώ ο πάρα πολύς χρόνος που χρειάζεται για να ξεκαθαριστούν μέσα κι έξω τα κομμάτια της ζωής και της ψυχής στα οποία ο άλλος μάς είναι τρομερά απαραίτητος.

Υ.Γ. 1 Καλά κάνετε και περιμένετε τον «Μεγάλο Έρωτα», ελπίζω μόνο να μη φαντάζεστε ότι είναι κάτι που κρατάει για πάντα και δεν θα επαναληφθεί ποτέ – έστω και με άλλο τρόπο.

Υ.Γ. 2 Τι ωραία που γράφω όταν τα έχω τσούξει στις τρεις και μισή τα ξημερώματα.

Μυρτωωωώ, έχω κατάθλιψη... Ε.

Ανασυνταχτείτε, αδέρφια. Μέχρι και αυτή τη στιγμή, κρέμεται ακόμα ο γαμοανάδρομος Ερμής πάνω από τα όμορφα κεφάλια μας.

Άσχετο. Έπεσε το μάτι μου σε κάποια σχόλια του προηγούμενου τεύχους, σχετικά με το γράμμα της Κ που είναι σε σχέση με έναν άντρα από άλλη χώρα και συγκεκριμένα από την Κένυα. Το αναφέρω γιατί τα σχόλια ήταν βλακώδη (το λιγότερο), σεξιστικά και γενικά σιχάματα. Εύχομαι αυτοί που τα έγραψαν να μην είναι τακτικοί αναγνώστες της στήλης μου, γιατί θα πέσω κι εγώ σε κατάθλιψη. Ξουτ.

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα»