Athens Voices 426

«Την αγαπάω τόσο πολύ που θέλω να τη δείρω. Τέρμα, θα την πλακώσω στις φάπες».

(Κορίτσι 17 περίπου, περιγράφει τα συναισθήματά της στην παρέα της, αγόρια-κορίτσια. Καφετέρια, Εξάρχεια, Πέμπτη πρωί με βροχή)

«Ορίστε, κοίτα καφές. Ένα δάχτυλο είναι. Ούτε βραστό νερό δεν σου δίνουν τα καθίκια».

(Ηλικιωμένος κύριος μόλις έχει πάρει καφέ από το μηχάνημα και μονολογεί. Πέμπτη πρωί, εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου Σωτηρία)

Μικρούλα, γύρω στα 3, περπατάει εμφανώς εκνευρισμένη στην παιδική χαρά, μονολογώντας:

«Δεν φταιθ εθύ, η μάνα θου φταίει για όλα».

(Κυριακή μεσημέρι, ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη)