Αγαπητό «Athens Voice», είμαι μαθήτρια 17 ετών και έχω µια περίεργή συνήθεια. Μου αρέσει να «βρίσκομαι» με αγόρια σε δημόσιους χώρους και έχω µια ιδιαίτερη προτίμηση στις τουαλέτες. Όταν µου αρέσει ένα αγόρι, πηγαίνω στην τουαλέτα του μαγαζιού και του κάνω νόημα να ’ρθει και αυτός. Με διεγείρει να ξέρω ότι µπορεί να µπει κάποιος και να µας ακούσει. Οι φίλες µου με χαρακτηρίζουνε «ανώμαλη», αλλά εγώ νομίζω ότι με ζηλεύουν επειδή είμαι πολύ σέξι... Εκείνες συντηρητικές και εγώ πάντα ανοιχτή σε όλα, δεν μπορούν να με δεχτούν. Να αλλάξω φίλες ή συνήθειες;
-Αγγελική Κ., Ψυχικό
Αγαπητή Αγγελική Κ., θα μπορούσα να είμαι μητέρα σας και σαν μητέρα θα μιλήσω. Να αλλάξετε φίλες, παιδί μου, αυτές δεν είναι φίλες, είναι φίδια. Δεν τις γνωρίζω φυσικά πλην όμως έχω τη βεβαιότητα ότι πράγματι σας ζηλεύουν. Συνεχίστε απερίσπαστη το λειτούργημά σας τώρα που είστε νέα και ευλύγιστη, γιατί θα έρθουνε καιροί που θα διαπιστώσετε ότι κανείς δεν γαμεί σε αυτή την πόλη. Το μόνο που με άγχωσε κάπως είναι αυτό με τις τουαλέτες. Ξέρετε, μικρή μου Αγγελική, πάσχω από συχνοουρία και καθόλου δεν θα ήθελα να βρεθώ έξω από μια τουαλέτα όπου µέσα έχετε κατοικηθεί εσείς µε το τεκνό και δεν το κουνάτε ρούπι.
ΥΓ.: Το «συντηρητικές», το «ρη» με ήτα. Eiπαµε, πιδαχταρού µεν, με επίπεδο δε. Πρώτοι στα µαθήματα, πρώτοι στον αγώνα, όπως λέγαμε και στα χρόνια μου.
Γεια σου, Μυρτώ. Παίρνω το θάρρος να σου γράψω το πρόβλημα µου γιατί κοντεύω να τρελαθώ. Έχω ερωτευτεί πάρα πολύ τον αρραβωνιαστικό της αδερφής µου. Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι θα συνέβαινε, κι όμως... Ήμασταν όλοι µμαζί στο εξοχικό μας στην Αίγινα, αρχές Σεπτέμβρη. Εγώ καθόμουν στα βεράντα. Ούτε κατάλαβα ποια στιγμή ήρθε εκείνος πίσω μου, αλλά όταν ένιωσα ένα στόμα πολύ κοντά στο αυτί µου, ήξερα ότι είναι αυτός κι ας µην τον έβλεπα. Από εκείνο το απόγευμα ζούμε λαθραία, σαν κυνηγημένοι, καταφεύγουμε σε µακρινά ξενοδοχεία ή στον Λυκαβηττό. Το ξέρω ότι πρέπει να χωρίσω, αλλά δεν αντέχω να το κάνω. Είναι ο πιο ωραίος άντρας που είδα ποτέ µου - το σώµα του είναι σαν άγαλµα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο γράφω αυτό το γράµµα, ούτε καν αν έπρεπε να το στείλω...
-Μικρή αδερφή, 22, Κυψέλη
Γιατί να µην το στείλετε το γράμµα; Σας πειράζει να δώσετε μια ευκαιρία στον δημοσιογράφο να βγάλει ένα κομμάτι ψωμί; Δηλαδή, τι θέτε; Να μας δείτε ουρά στον ΟΑΕΔ; Ξέρετε µέχρι τι σημείο γυναικείου εξευτελισμού έφτασα για να πείσω τον εκδότη να συμπεριλάβει τη στήλη σε αυτό το έντυπο; Πόσους μήνες παρακαλώ στο «Καρφί» έστω για τη στήλη των φαρμακείων; Αφήστε με πια με φάγατε με την αχαριστία σας εδώ μέσα μου έρχεται να σηκωθώ να φύγω, να σας φορτωθεί ο πατέρας σας να ησυχάσω...
ΥΓ. : Αλλά δεν είπατε τι φορούσατε όταν σας πλησίασε ο μέλλων γαμβρός; Εκείνος πού σας άγγιξε; Όταν λέτε ότι «ένιωσα ένα στόμα πολύ κοντά στο αυτί μου», εννοείτε ότι σας ψιθύρισε κάτι, ένα βρομόλογο λ.χ. ή ότι σας έγλειψε το αυτί; Τι ακριβώς κάνετε όταν βρισκόσαστε στα μακρινά ξενοδοχεία; Τι αυτοκίνητο είχε ο παίδαρος; Σε ποιο σημείο του Λυκαβηττού παρκάρετε συνήθως; Τι ώρα πηγαίνετε; Μήπως µμπορείτε να το κανονίσετε γι ’ αυτή την Κυριακή κατά τις 10.30 μμ. που με βολεύει πολύ; Και το πιο σημαντικό: Όταν υπογράφετε «μικρή αδερφή», εννοείτε ότι είτε n θηλυκή δευτερότοκη κόρη της οικογενιας ή η αρσενική; Παρακαλώ θερμά γράψτε μου ξανά με όλες τις λεπτομέρειες για να μπορέσω κι εγώ να κάνω τη δουλειά μου σωστά. Στείλτε μου και μια φωτογραφία του αρραβωνιαστικού µε μαγιό για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του προβλήματος.
Αγαπητή Μυρτώ, αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα. Έχω δυο κανίσκια (Ζευγάρι) και έχω ιδιαίτερα αδυναμία στα Φρίντα (το θηλυκό!). Όταν τη χαϊδεύω και µου κουνάει τnv ουρίτσα της, διεγείρομαι… Ειδικά όταν ζευγαρώνουν, νιώθω λίγο περίεργα... Νομίζω ότι ζηλεύω. Ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό, αλλά µε πειράζει να βλέπω τη Φρίντα μου να την καβαλάει ο ηµίαιµος Πιτ (το αρσενικό). τη θέλω όλα δικά µου. Τι πρέπει να κάνω;
- Κ.Α., 20 Χρόνων
Να πάρετε και ένα τρίτο, να ,… ο καθένας τον σκύλο του.
Αγαπημένη Μυρτώ. Το μίνι ξαναγύρισε, νομίζεις ότι μπορώ να το φορέσω πάλι ύστερα από 10 Χρόνια; Έκανα ένα πείραμα, πέρασα με μίνι από την οικοδομή πιο κάτω, αλλά κανείς δεν μου σφύριζε όπως παλιά. Οι εργάτες βέβαια είναι αλλοδαποί, με άλλα αισθητική, αλλά εγώ ανησυχώ. Περιμένω -φορώντας παντελόνια- την απάντηση- σου με αγωνία.
- Άννα Χ., Πετράλωνα.
Αγαπητή Άννα Χ., προτείνω ανεπιφύλακτα να επαναλάβετε το πείραμα με το μίνι. Ενισχύστε δε το λουκ σας με διχτυωτό μαύρο καλσόν και κόκκινες βινυλ μπότες που φτάνουν μέχρι πάνω από το γόνατο. Επίσης, φορέστε ένα see through μαύρο τρυπητό μπλουζάκι χωρίς τίποτα από μέσα. Αν η μέρα είναι βροχερή, βάλτε και μια περικεφαλαία. Έτσι όπως είστε, ξαναπεράστε από την ίδια οικοδομή κατά τις 12. 00 το μεσημέρι που οι εργάτες θα τρώνε το δεκατιανό τους. Θα γίνετε ανάρπαστη
20°
