Athens Voices 618

Κατάστημα με γαλακτοκομικά στο κέντρο. Μπαίνει μία κυρία και ρωτάει:

-Βούτυρο σόγιας έχετε;

Ένας πελάτης που πληρώνει εκείνη την ώρα, κοιτάζεται με την ταμία η οποία του λέει:

-Δεν ξέρετε τι ακούμε κάθε μέρα.

(Στη «Στρούγκα του Μοριά», Ευριπίδου, Τρίτη πρωί)

Συζήτηση, κυρίες 60άρες, μέσα στο λεωφορείο:

«…εχτές, μωρή, μίλαγα με τη φίλη μας τη Λίτσα και μου είπε ότι ο γιος της έφυγε, πήρε γυναίκα και παιδιά και πήγαν στο Μπράιτο, στην Αγγλία. Οι Άγγλοι, τους Έλληνες, σα μετανάστες τους βλέπουνε, λέει. Είδες;…»

Η ίδια κυρία συνεχίζει:

«…Από την άλλη, η κόρη της εδώ είναι αλλά είναι τέτοια μουλάρα που ούτε τηλέφωνο δεν την παίρνει. Τη λυπάμαι, σαν να έχει δύο παιδιά στην ξενιτιά, όχι ένα… Άσε που δε χαίρεται και τα εγγόνια της…»

(Γραμμή Α5, στη Μεσογείων, Τρίτη μεσημέρι)

Μαμά με 7χρονο πιτσιρίκι περνούν έξω από πολυκατοικία. Ο μικρός παρατηρεί την είσοδο και λέει:

«Μαμά, εδώ δεν είναι ο βυζολόγος σου;»

(Νέα Σμύρνη, Παρασκευή πρωί)

Σκηνή σε πλατεία. Σαραντάρης κύριος έχει βγάλει βόλτα ένα μικρό λυκόσκυλο. Τους βλέπει μία γυναίκα που σουλατσάρει στο πεζοδρόμιο φορώντας χρυσό (εντελώς) αδιάβροχο. Ο σκύλος βλέπει το χρυσό και τρελαίνεται.

-Νταγκώνει το σκυλάκι; ρωτάει η γυναίκα.

-Ναι, της απαντάει ο κύριος...

-Ε, καλά ντε. Να μην κάτσω ντίπλα σου;

-Όχι.

-Ωωω, καλά. Παράξενο είσαι.

(Πλατεία Αγίου Νικολάου, Αχαρνών, μεσημέρι Παρασκευής)