Γεια σου, Μυρτώ μου, γλυκιά κι αγαπημένη! Δεν ξέρω αν είναι σοβαρό το θέμα και πώς θα φανεί στα μάτια σου αλλά εγώ υποφέρω. Και μη νομίζεις ότι υπερβάλλω. Στη ζωή μου υπάρχουν δυο πρόσωπα. Με το πρώτο μετράω ήδη πέντε χρόνια σχέσης, είναι γλυκός, συντροφικός, στέκεται δίπλα μου σε όλες τις στραβές, με φροντίζει και με αγαπάει. Ο άλλος είναι μικρότερός μου 8 χρόνια, δουλεύει στο γυμναστήριο που πηγαίνω, με θέλει και το δείχνει χωρίς να ντρέπεται, είναι θερμός και θεότρελος, μου λέει ότι θα έρθει σπίτι μου να με ζητήσει από τον άλλον, μου ζητάει να χωρίσω για να είμαστε μαζί και, για να μην τα πολυλογώ, με έχει τρελάνει. Δεν ξέρω τι να κάνω, τι να αποφασίσω. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τον «επίσημο» γιατί μου έχει φερθεί υπέροχα. Δεν θέλω να αφήσω την ευκαιρία και με τον άλλο όμως. Ο έρωτας είναι κάτι που έρχεται σπάνια και όταν έρθει δεν τον αφήνεις, έτσι δεν είναι; Σε φιλώ, Μ. Γ.
Εννοείται πως δεν τον αφήνεις. Τον ακολουθείς τρέχοντας, κυνηγάς ξυπόλητος το ουράνιο τόξο μέχρι την άκρη του κόσμου, εκεί που λένε ότι κρύβεται ένας θησαυρός ο οποίος συχνά είναι ένας κουβάς σκατά.
Υ.Γ. 1 Μεγάλοι άνθρωποι, μεγάλα βάσανα. Μεγάλα βάσανα, μεγάλες ευθύνες. Μεγάλες ευθύνες, μεγάλες αποφάσεις.
Υ.Γ. 2 Η μεγάλη βλακεία είναι να διαλέγεις το ένα και μετά να γκρινιάζεις ανυπόφορα και μωρουδιακά επειδή δεν διάλεξες το άλλο.
Υ.Γ. 3 Αυτό που θέλει να έρθει σπίτι σας και να σας ζητήσει από τον άλλο είναι η πραγματική απόδειξη αγάπης και επιθυμίας. Πολύ συγκινήθηκα. Αν του πετύχει η performance πείτε του να τη βγάλει και στο youtube.
Πώς γίνεται, Μυρτώ μου, δύο άντρες να σε γεμίζουν ταυτόχρονα και ισόποσα ώστε να μην μπορείς να αποχωριστείς κανέναν τους; Να είναι μεταξύ τους εντελώς διαφορετικοί και μέσα από αυτούς να ανακαλύπτεις πόσο διαφορετικές πλευρές έχεις εσύ; Να είσαι το ίδιο ερωτευμένη και με τους δύο; Να νιώθεις την ίδια ανατριχίλα όταν σε αγγίζει τη μία μέρα ο ένας και την άλλη ο άλλος; Να κοιμάσαι αγκαλιά στην ίδια στάση το ένα βράδυ με τον έναν και το άλλο με τον άλλο; Να μετράς τις ώρες μέχρι να δεις τον ένα και μετά, ύστερα από ένα ερωτικό υπέροχο δίωρο, να μετράς και πάλι τις ώρες μέχρι αύριο που θα δεις τον άλλο; Να κάνεις σχέδια μαζί του, να ανοίγεις χάρτες, να σημειώνεις καλοκαιρινές διαδρομές, να σκέφτεσαι από τώρα πόσο μαγικός θα είναι ο μισός Αύγουστος και ταυτόχρονα να έχεις χαρίσει μέσα σου τον άλλο μισό στην άλλη αγάπη σου; Κι όμως γίνεται, το ζω εδώ και 5 μήνες, από τότε που μπήκε στη ζωή μου ο δεύτερος, δεν είμαι υποκρίτρια, δεν είμαι κάθαρμα, είμαι μπερδεμένη, ερωτευμένη και ευτυχισμένη...
Υ.Γ. 1 Φαντάζομαι ότι δεν γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ε;
Υ.Γ. 2 Καλά κρασά εύχομαι.
Υ.Γ. 3 Κορίτσια, δεν πρόλαβε να μπει το καλοκαίρι και σκάσατε με τον πολιορκητικό γεμάτες ενέργεια και φλόγα, πανέτοιμες για νέες συντριβές. Μπράβο, γουστάρω που σιγά-σιγά η στήλη επιστρέφει στον παλιό, ανισόρροπο εαυτό της.
Αγαπητή Μυρτώ, μπορείς να μου εξηγήσεις, σε παρακαλώ, τη γοητεία που ασκούν επάνω σας οι μαλάκες; Αυτοί που τα ξύνουν όλη μέρα φορώντας το προσωπείο του σούπερ κουλ τύπου, ενώ στην πραγματικότητα δεν αξίζουν τίποτα; Δεν το βλέπετε; Δεν το καταλαβαίνετε; Τόσο χαμηλά σέρνεται η αυτοπεποίθησή σας; Τόσο για τον πούτσο έχετε τον εαυτό σας; Τόσο επιφανειακές, ανασφαλείς, ηλίθιες είστε; Και όταν όλοι αυτοί οι τύποι σάς στέλνουν τελικά εκεί που έστειλαν και τις προηγούμενες, δηλαδή στο διάολο, γιατί τρέχετε πίσω σε εμάς ζητώντας να «γλείψουμε» τις πληγές σας; Και εμείς οι ανόητοι, γιατί το κάνουμε πάντα; Ρητορικές οι ερωτήσεις, δεν χρειάζονται ούτε ζητούν απαντήσεις...
Ευτυχώς. Γιατί βαριέμαι τρομερά να σας απαντήσω. Αν και αυτό με το γλείψιμο των πληγών έκανε ένα κάπως ενδιαφέρον εφέ.
Υ.Γ. 1 Φίλε μου, όταν δεχόμαστε να γλείψουμε μια πληγή που άνοιξε ένας άλλος, δεν βλέπω το λόγο που ανεβάσατε εδώ ολόκληρο μονόπρακτο τίγκα στο δράμα. Γλείφουμε ό,τι αποφασίζουμε να γλείψουμε και τέλος. Όσο για τη γοητεία που μας ασκούν οι μαλάκες, ναι, ίσως ισχύει σε κάποια φάση της ζωής μας αλλά δεν ξέρω γιατί. Στη δική μου και σε κάνα δυο άλλες περιπτώσεις που τσέκαρα, οι μαλάκες ήταν ανυπόφορα ωραίοι και αρκούντως σιωπηλοί...
