Athens Voices 614

Γιαγιά σε φαρμακείο διαβάζει χαρτί για POS.

«Το κατάστημα δεν διαθέτει ροζ μηχάνημα. Πληρωμή με μετρητά. Ευτυχώς που δεν έχουμε πιστωτικές, γέροι άνθρωποι».

(Αιγάλεω, Δευτέρα πρωί)

Συζήτηση μεταξύ νεαρών:

-Θες σοκολάτα; Είναι γάλακτος.

-Μόνο το βράδυ τρώω σοκολάτα.

-Τι λε, ρε; Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς.

-Τι λε, ρε; Εγώ κάνω εσπρέσο και κοιμάμαι.

-Εγώ και με τίποτα δεν μπορώ να κοιμηθώ.

(Μεσημέρι Παρασκευής, πίνοντας καφέ στα Εξάρχεια)

Καρδιτσιώτης ταξιτζής γκρινιάζει για τα πάντα. Μεταξύ άλλων:

«Ούτε καμακάκι δεν μπορείς να κάνεις πια. Μπαίνει η γκόμενα και το πρώτο πράγμα που σε ρωτάει «Δικό σου είναι το ταξί;». Όχι, μαντάμ! Δικό μου είναι το πουλί!»

(Διαδρομή Παγκράτι - Εξάρχεια, Τρίτη πρωί)

Πρωί στη Διεύθυνση Μεταφορών, τμήμα ανανέωσης διπλωμάτων. Στην ουρά περιμένει μία καλοστεκούμενη ηλικιωμένη κυρία και πίσω της ένας μπάρμπας, οι οποίοι πιάνουν ψιλή κουβέντα. Κάποια στιγμή, ο μπάρμπας ρωτάει:

-Και πόσων χρονών είσαστε, κυρία μου, αν επιτρέπεται;

-89, του λέει αυτή.

-Τι μου λέτε;! Ούτε καν 62 δεν φαίνεστε! (καμάκι) Έχετε κάνει τίποτα μπότοξ;...

...-ΟΧΙ! του λέει η κυρία. Τίποτα! Μόνο προσέχω και κοιτάω να κάνω καλή ζωή.

-Μα δεν μπορεί! Ποιο είναι το μυστικό σας;

-Να σου πω… Το μυστικό είναι ότι δεν παντρεύτηκα ποτέ. Κατάλαβες τώρα; Τι πλαστικές και μπότοξ μου λες...

(Πέμπτη πρωί, Χολαργός)