Αθηναϊκές ιστορίες #7γ

(Περίληψη προηγουμένου: Το κορίτσι από την Ουκρανία που φιλοξενεί ο κουμπάρος αποδείχθηκε θεόμουρλο και έκανε αμάν να την ξεφορτωθεί)

Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο κουμπάρος. «Έλα ρε, άκου ανέκδοτο. Ήταν ένας τύπος και λέει σε ένα παντρεμένο φίλο του “θα σου γνωρίσω μια κοπέλα το απόγευμα, όμορφη, έξυπνη, με ωραίο σώμα, το μόνο κουσούρι της είναι ότι είναι τυφλή. Βρες μια δικαιολογία για τη γυναίκα σου”. Και παίρνει ο άλλος τηλέφωνο τη γυναίκα του και της λέει “έλα γυναίκα, θα αργήσω λίγο γιατί μου έκατσε μια στραβή”! Καλό, ε;».

Ο κουμπάρος είχε τα κέφια του γιατί το κορίτσι ετοιμαζόταν να φύγει από το σπίτι, έτσι έλεγε τουλάχιστον, κι εκτός αυτού κάπως τα είχανε ψιλοβρεί. Τα απογεύματα βγαίνανε μαζί για κάνα καφέ ή καμιά μπίρα και το βράδυ την άφηνε σπίτι να κάνει τσατ κι έβγαινε μονάχος του. Εκείνη στο τσατ όλο ενδιαφέροντες τύπους έλεγε ότι γνώριζε, που «έχουνε και λεφτά».

Το κορίτσι αξιολογούσε τα λεφτά ως ένα μεγάλο προνόμιο και οι διάφοροι περίεργοι συνήθως βάζανε φωτογραφία τις μουτσούνες τους δίπλα σε κανένα ακριβό αυτοκίνητο, που πιθανότατα είχανε βρει παρκαρισμένο στο δρόμο, αλλά εκείνη τσίμπαγε: «α, φαίνεται πολύ αξιόλογος».

Μια μέρα πηδήχτηκε με έναν απ’ αυτούς και ανακοίνωσε στον κουμπάρο ότι είχαν το ίδιο μέγεθος αλλά ο άλλος ήταν πολύ πιο σκληρός.

Και μια άλλη μέρα ήρθε η καταστροφή. Είχε πιει ενάμισι λίτρο κρασί και κάμποσο ούζο, αποτρελάθηκε και επιτέθηκε στον κουμπάρο. Πήγε να τον πιάσει από το λαιμό. Όταν της είπε ότι θα φέρει την αστυνομία, έγινε έξαλλη και τον προειδοποίησε ότι θα του κάνει μεγάλο κακό. Του είπα να την πετάξει έξω με τις κλοτσιές αλλά εκείνος αντέτεινε «κι άμα φέρει κάνα Ρώσο και με κυνηγάει; Άσ’ τη, θα φύγει από μόνη της σε λίγο καιρό». Έτσι, ο κουμπάρος τα βράδια κοιμότανε κλειδωμένος με το παιδί κι εκείνη αλώνιζε στο σπίτι. Κι όταν εκείνη είχε κάβλες, ο κουμπάρος δεν της χάλαγε το χατίρι μην εξαγριωθεί ακόμη περισσότερο.

Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο νωρίς το πρωί. «Έλα ρε μαλάκα, σε μαχαίρωσε;». «Έφυγε ρε, την κοπάνησε. Γύρισα σπίτι χθες βράδυ και δεν ήταν εδώ. Λείπουνε και τα πράγματά της. Επιτέλους, ανάσανα!». Το βράδυ τον πήρα τηλέφωνο να βγούμε. «Δεν μπορώ ρε, θα βγω με μια κοπέλα που μιλούσαμε το μεσημέρι στο τσατ. Καλή φαίνεται…»

-ΤΕΛΟΣ-