Μίλα μου βρώμικα 422

Να σου πω, ρε κοπελιά… σ’ εκείνο το τελευταίο κοριτσάκι που ’ναι 19 και νομίζει πως είναι ανοργασμική, γιατί δεν της λες απλά πως είναι κλειτοριδική και ότι είναι μια χαρά φυσιολογική, αρκεί να το μάθει και να το πει και στον καλό της, και της λες ένα σκασμό μπούρδες που και πλάκα δεν έχουν, μιας και το θεματάκι είναι σοβαρό. Είπαμε να κάνουμε την πλάκα μας ενίοτε και να γελάσουμε, οκ, το ’χεις, αλλά κάποια θέματα είναι λιγάκι πέρα από το χαβαλέ. Ειδικά αν η κοπέλα είναι 19 και τώρα ξεκινά να γνωρίζει το σώμα της και τον εαυτό της... Σε παρακαλώ πολύ να επανορθώσεις και στο ζητώ εγώ που έπρεπε να περάσω τα 25 για να καταλάβω πως δεν είμαι άρρωστη και να σταματήσω να πιστεύω και όλους τους κάφρους γκόμενους που γνώρισα που το έπαιζαν «θιγμένοι» ή με κοίταγαν σαν ζόμπι κάθε φορά που χαϊδευόμουν (και οι οποίοι μέχρι και σήμερα, στάνταρ θα πιστεύουν πως όποια είναι κλειτοριδική είναι και δαιμονισμένη). Κρίμα δεν είναι; Με τιμή και σέβας. Μια ταλαιπωρημένη, αλλά περήφανη... Κλειτοριδική

Λυπάμαι. Το συμβόλαιό μου με την εταιρεία δεν επιτρέπει παραπάνω από μία σοβαρή διαγνωστική απάντηση την εβδομάδα.

Υ.Γ. 1 Κατά τα άλλα, δέχομαι πως έχετε δίκιο – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ με τον τρόπο που θέτετε το θέμα. Δηλαδή πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες είμαστε κατά βάση κλειτοριδικές και όποιος κοιτάζει σαν ζόμπι κάποια που χαϊδεύεται είναι λιγάκι βοσκός.

Υ.Γ. 2 Μέχρι και η θεία Καραμέλα το ομολόγησε δημοσίως.

Γεια σου Μυρτώ, μετά από πολλά λοιπόν (φτυσίματα, ευτέλειες, παλινωδίες και ό,τι άλλο μπορείς πολύ καλά να φανταστείς) μου τελείωσε ο εν λόγω. Ξύπνησα δηλ. μια μέρα σαν να σηκώθηκα από βαριά ασθένεια και είπα: «Μακριά από μένα και ό,τι θέλει ας ρημαδοκάνει». Σου μιλάω εντίμως, όσο και αν για τους γνωρίζοντες ακούγεται απίστευτο. Όμως... όμως εγώ που έλεγα «αν όχι αυτός, κανένας», τώρα λέω «κανένας απολύτως» με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κίνητρο ουδέν. Ούτε να ντυθώ ούτε να βγω έξω στη ζωή ούτε να συναντήσω φίλους ούτε τίποτα. Αν γινόταν να καθόμουν και μερικά συνεχή μερόνυχτα στο κρεβάτι, καλά θα ’ταν. Επειδή, όμως, κάτι τέτοιο εκ των πραγμάτων δεν με παίρνει και ούτε και το θέλω πραγματικά, γι’ αυτό σε ρωτάω. Περνάει κάποτε αυτό ή το κουβαλάς μια ζωή σαν την ηπατίτιδα Β ένα πράμα; Ευχαριστώ για το χρόνο. Φλασιά

Όχι, δεν θα περάσει ποτέ. Θα μείνετε μακριά απ’ όλους μέχρι τα βαθιά σας γεράματα και κάποιες πιστές σας φίλες θα έρχονται να σας επισκεφτούν στην ταπεινή σας σκήτη όπου θα συνεχίσετε το βίο σας, καθώς ο χρόνος θα φεύγει, πάντα βαρύς, σαν φορτίο από πέτρες, αφού δεν υπάρχει πια αυτή η καψούρα στη ζωή σας.

Υ.Γ. 1 Επειδή από την ερημιά που βλέπουμε στους δρόμους μάλλον όλη η Αθήνα κάθεται  στο κρεβάτι, τουλάχιστον εσείς, που φαίνεστε έντονη προσωπικότητα και θέλετε να ζείτε στο φόρτε ή καθόλου, κάντε την υπέρβαση.

Υ.Γ. 2 Το πιο τρομακτικό με την αγάπη είναι το πένθος όταν χάνεται η αγάπη. Αφεθείτε στην πτώση, αλλά μην ανησυχείτε. Η κατάθλιψη, μεταξύ άλλων, είναι και ένας τρόπος για να ξεκουραστούμε. Δεν κάνω πλάκα.

Αγαπητή Μυρτώ, είμαι 22 χρονών και είμαι 6 χρόνια μαζί με το φίλο μου. Σε λίγους μήνες αρραβωνιαζόμαστε, είμαστε μαζί από το Λύκειο. Είναι ο μοναδικός άντρας με τον οποίο έχω ολοκληρώσει τη σχέση μου μαζί του, το ίδιο και εκείνος. Το πρόβλημά μου είναι ότι από τότε που ολοκληρώσαμε (μετά από 2 χρόνια σχέσης) δεν έχω επισκεφτεί γυναικολόγο ποτέ! Ο λόγος είναι ότι φοβάμαι και ντρέπομαι, δεν ξέρω γιατί! Τι να κάνω; Έχουν περάσει 4 χρόνια και φυσιολογικά το ξέρω ότι πρέπει να πάω για προληπτικούς λόγους, αλλά ντρέπομαι! Πώς να το ξεπεράσω; Είμαι ολόκληρη γυναίκα και ντρέπομαι! Μίνα

Να το ξεπεράσετε κλείνοντας ραντεβού στο γυναικολόγο σήμερα. Τώρα. Δυσάρεστο, άβολο, αλλά απαραίτητο. Και αφήστε τις μαλακίες.

Υ.Γ. Προσωπικά προτιμώ γυναίκα. Νιώθω πιο άνετα.

Αγαπημένο Μυρτούδι, πες μου, σε παρακαλώ, για να μη μιλήσω βρώμικα, πότε στο καλό θα κυκλοφορήσει το καινούργιο σου βιβλίο; Ανυπομονώ. Το «Κουβάρι» είναι μακράν το αγαπημένο μου και δεν έχω λόγια να σου εκφράσω τι μου/μας προσέφερες μέσω αυτού! Θα σου πω μόνο πως το ελάχιστο συναίσθημα που νιώθω είναι πως παρηγορούμαι κάθε φορά που σκέφτομαι ότι υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου! Άντε, λοιπόν, δώσε ένα σημάδι!

Υ.Γ. Αν μπεις στον κόπο και δώσεις σημάδι δεν μου λες κιόλας πού θα μπορούσα να βρω το «Κουβάρι» στην αρχική του έκδοση, χωρίς τις «περικοπές» με τα όλα του; Ευχαριστώ!

Δεν έχω ιδέα. Αλλά οι μόνες περικοπές που έκανα στην έκδοση που έχετε εσείς αφορούν μόνο θαυμαστικά, τόνους και, δυστυχώς, το υπέροχο εξώφυλλο της μαμάς μου.

Υ.Γ. 1 Το «Κουβάρι» το διασκευάζω αυτή την εποχή για το θέατρο. Το ξαναγράφω, θα έλεγα. Αναρωτιέμαι πώς θα σας φανεί.

Υ.Γ. 2 Το δεύτερο βιβλίο, σύντομα. Έχω και το Μαριάκο που μου ρίχνει μπινελίκια κάθε πρωί, έτσι για να στρώνομαι. Φιλιά. 

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».