Πολυαγαπημένη Μυρτώ, έχοντας την αγαπημένη μου στήλη της αγαπημένης μου εφημερίδας, νομίζω είσαι το κατάλληλο πρόσωπο να μου λύσει μια απορία. Και αν χρειαστεί, μίλα και βρώμικα. Λοιπόν, γιατί είναι τόσο δύσκολο στα 30 σου να αποφασίσεις τι θες; Γιατί όσο σκορπίζεσαι σε εφήμερο σεξ, στο τέλος μένεις με ένα κενό μέσα σου αλλά μόλις βρεθεί κάποιος που θα ενδιαφερθεί παραπάνω νιώθεις πνίξιμο και θέλεις να φύγεις τρέχοντας; Πώς εξηγείται να είσαι πρέσβης της σταθερότητας και μόλις σου προσφερθεί να μη την αντέχεις; Φταίνε πάντα οι άλλοι που είναι καταπιεστικοί; Φταίει η φάση που περνάς, που πιέζεσαι πολύ από παντού οπότε σε ενοχλούν όλα; Ή είσαι τελικά ο ίδιος τόσο ανισόρροπος που μονίμως θες αυτό που δεν έχεις;
Η σωστή απάντηση είναι το Γ: είσαι τελικά ο ίδιος τόσο ανισόρροπος που μονίμως θες αυτό που δεν έχεις. Ή περίπου έτσι. Μπορεί να μη θες σώνει και καλά αυτό που δεν έχεις, απλώς να μην αντέχεις τη σταθερότητα. Ειδικά αν μοιάζει με τη «σταθερότητα» που ευαγγελιζόταν η μάνα σου ή ο πατέρας σου με τις καταπιεστικές προσδοκίες τους, το καταπιεστικό ύφος, το καταπιεστικό βλέμμα (αυταρχικό ή θυματοποιημένο, αδιάφορο), τις καταπιεστικές πεποιθήσεις και τον καταπιεστικό τρόπο ζωής τους που δεν άφηναν μισό παραθυράκι ανάπτυξης προσωπικού γούστου, «θέλω» και χαρακτήρα. Αν η εικόνα της σταθερότητας όπως την έχουμε στο μυαλό μας θυμίζει την εικόνα της οικογενειακής εστίας που μας γάμησε τα πρέκια όταν ήμασταν μικροί, ε, δεν έχουμε άλλο από το να τρέξουμε γυμνοί και ξυπόλητοι στο χιόνι για να ξεφύγουμε από ένα βάσανο που δεν ξεφεύγουμε ποτέ. Όπως καταλαβαίνετε, μιλάω εκ πείρας. Καλά ξεμπερδέματα.
Αγαπητή Μυρτώ, σε διαβάζω ανελλιπώς εδώ και πάρα πολύ καιρό, σου έχω στείλει και γράμμα με το πρόβλημά μου και μου έχεις απαντήσει ό,τι και η ψυχολόγος μου –με τρόπο λίγο πιο ωμό αλλά, οκ, δεν παρεξηγήθηκα– που είναι γενικά πολύ καλή και ψαγμένη και αυτά που μου λέει συμπίπτουν με απαντήσεις σου σε παρόμοια προβλήματα άλλων αναγνωστών. Και ερωτώ: έχεις σπουδάσει ψυχολογία; Ή έστω, έχεις παρακολουθήσει σεμινάρια; Αλλιώς έχεις πραγματικά μεγάλη κλίση στον κλάδο.
Η αλήθεια είναι ότι είμαι παιδί θαύμα και έχω τρομερό ταλέντο σε όλα και ό,τι πιάνω γίνεται χρυσάφι.
Δεν πιστεύω ότι μπορείς να με βοηθήσεις. Έχω θλίψη και βαθιά μελαγχολία. Όλα μάταια. Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο για μια βιαστική βόλτα και φεύγουμε αφού έχουμε παρακολουθήσει τους δικούς μας να φεύγουν πρώτοι, αφού έχουμε πληγώσει και πληγωθεί χιλιάδες φορές, αφού έχουμε δει τα εφηβικά μας όνειρα να βγαίνουν ψέματα, αφού έχουμε αρρωστήσει, υποφέρει, γεράσει. Δεν πιστεύω ότι είσαι σε θέση να με βοηθήσεις. Το υπαρξιακό δεν λύνεται. Ήθελα απλά να σου γράψω γιατί ξέρω ότι καταλαβαίνεις.
Όντως εγώ δεν είμαι σε θέση να σας βοηθήσω, αντίθετα από σας που είσαστε μια χαρά σε θέση να μου κάνετε τη μέρα και τη διάθεση μπουρδέλο τώρα που πήρα λίγο τα πάνω μου μετά το μαύρο χάλι των Χριστουγέννων. Αλλά δεν θα παραδοθώ αμαχητί στο τέρας της κατάθλιψης, θα κάνω υπομονή, ήδη ο ουρανός έγινε πιο γαλανός, μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά και τα ξεχασμένα από την προηγούμενη φορά αντικαταθλιπτικά στο φαρμακείο του σπιτιού ευτυχώς λήγουν το 2018.
Μυρτώ μου, γεια σου και καλή χρονιά. Ελπίζω να είσαι καλά και να νιώθεις δημιουργική και ευτυχισμένη. Σου γράφω γιατί δεν υπάρχει κανένας να του εμπιστευτώ το πρόβλημά μου. Είμαι παντρεμένη εδώ και τρία χρόνια με ένα καλό παιδί που αγαπάω και σέβομαι αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ερωτική χημεία μεταξύ μας. Χάθηκε ίσως στην καθημερινότητα και στα προβλήματα, δεν ξέρω. Στη ζωή μου μπήκε κάποιος άλλος πολύ μικρότερος από μένα, τελείως διαφορετικός και τελείως άσχετος. Μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί κάτι μεταξύ μας αλλά όταν με κοιτάζει στα μάτια νιώθω να ζωντανεύω, γίνομαι και πάλι πιτσιρίκα, παίρνω δύναμη και χαρά, η κάθε λέξη αποκτά νόημα, το κάθε άγγιγμα έχει από κάτω έναν μυστικό κόσμο που κινείται αδιάκοπα, σε όλο το σώμα μου κυκλοφορεί ζεστό αίμα, ξυπνάω, είμαι κεφάτη, ζωντανή, αναπνέω. Ό,τι και να πεις θα έχεις δίκιο. Δεν είναι πως δεν ξέρω πού θα καταλήξει αν ξεκινήσει, αλλά μήπως έχεις ένα πιο ισχυρό επιχείρημα για να μην το κάνω;
Δεν έχω κανένα. Κι αν υπήρχε έστω ένα ψήγμα ορθολογισμού, το πήρε και το σήκωσε αυτό που γράψατε για τον μυστικό κόσμο που κινείται αδιάκοπα κάτω από κάθε άγγιγμα.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
12°
