Μίλα μου βρώμικα 420

Γεια σου, Μυρτώ μας! Πόσο μας ενδιαφέρει το παρελθόν και οι γυναικείες φιλίες συντρόφου μας και τι μπορεί να μας δείξει για το χαρακτήρα του; Εν ολίγοις, πόση ανωτερότητα πρέπει να δείξει κάποια που ο δικός της συνεχίζει και βγαίνει με πρώην του (δεν έχει πει ότι είναι πρώην, αλλά στην επαρχία δεν υπάρχουν μυστικά!) και σε καλεί και εσένα να βγείτε όλοι μαζί, λες και είναι ο Καρβέλας στη νεότερη version; Όταν η «κολλητή» του πηγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι σπίτι του, κρυφά από το σύζυγό της (και από εμένα φυσικά); Στην τελική, πού σταματάει η ανωτερότητα και πού αρχίζει η βλακεία;

Μήπως είμαι πουριτανή και στον πλανήτη μου; Έτσι λειτουργεί ο κόσμος πλέον; Ήμουν χρόνια σε ένα ροζ συννεφάκι μιας πολύχρονης σχέσης και δεν με απασχολούσε το τι συμβαίνει γύρω μου. Νιώθω σαν να έχω χάσει κάτι από τις εξελίξεις... Ουφφφ!

Δεν το ’ξερα ότι τα συννεφάκια των πολύχρονων σχέσεων είναι ροζ. Κι αν όντως είναι, εγώ γιατί ψώνιζα μαλακίες χρώματα τόσα χρόνια;

Υ.Γ. 1 Όλα έχουν σχέση με τον τρόπο που τα χειρίζεται κανείς (πρώτα μέσα του και μετά έξω του). Αν ο τύπος ήταν χαλαρός και δεν δημιουργούσε κρυφά σενάρια μυστηρίου με αυτές τις συναντήσεις, δεν νομίζω ότι θα σας ενοχλούσε απ’ την ίδια βάση. Νιώθουμε άβολα όταν η αβεβαιότητα αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας και, για να σας πω την αλήθεια, η φιλία με τους πρώην χρειάζεται τρελές διαδρομές μέχρι να γίνει όντως φιλία.

Υ.Γ. 2 Επίσης, χρειάζεται και δύο προϋποθέσεις: α) να συνδέεσαι με τον άλλον συναισθηματικά και πνευματικά σε βάθος και β) να μην παίζει μεταξύ σας κανένας –μα κανένας–  ερωτικός υπαινιγμός, απωθημένο, επιθυμία της στιγμής, νοσταλγία κ.λπ. Γίνεται, μου έχει τύχει και είναι σούπερ. Τώρα το πού σταματάει η ανωτερότητα, εσείς το κρίνετε ανάλογα με το πόσο καταπιέζεστε κάνοντας την ανώτερη. Αλλά γιατί δεν τα συζητάτε όλα αυτά μαζί του;

Υ.Γ. 3 Δηλαδή, θα προτιμούσατε να μη σας καλεί να βγείτε όλοι μαζί;

Μυρτώ μου, θα χαιρόμουν πολύ να απαντήσεις και σε μένα. Είμαι 17 χρονών και είμαι ερωτευμένη με ένα παιδί που τα είχαμε πριν τρία χρόνια. Πες μου, είναι λογικό αυτό; Να σκέφτεσαι ένα άτομο κάθε μέρα επί τρία χρόνια χωρίς ανταπόκριση και να μην έχεις κάνει τίποτα με κανέναν άλλο; Δεν έχω προχωρήσει ποτέ με κάποιον και είναι το μόνο άτομο με το οποίο θα ήθελα να γίνει αυτό. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση, γιατί τα ’χει με άλλη και εμείς πλέον μιλάμε σε γιορτές και γενέθλια... Τι να κάνω, πες μου... Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση!

Εγώ λέω να τον περιμένετε μέχρι τα 37 σας. Είκοσι χρονάκια στην καψούρα με τον άσχετο τον τύπο, δεν είναι και τίποτα φοβερό. Σε αυτή την εποχή που όλα ξεφτίζουν, δείξτε λίγο ηρωισμό. Και πάρ’ τε κι ένα πλεκτό. Η Πηνελόπη έγινε έπος πλέκοντας. Και είχε και ένα σκασμό παίδαρους γύρω της.

Υ.Γ. Αυτά τα λέω όχι γιατί είμαι αναίσθητη γαϊδούρα, αλλά γιατί έχω κακή πείρα από τις εμμονές. Ανοίξτε τα έφηβα μάτια σας και ρίξτε μια ματιά στον περιβάλλοντα χώρο. Σε λίγο θα ανθίσουν οι αμυγδαλιές.

Μυρτωώ, την πατήσαμε, Μυρτώ! Ξέρεις, όπως την πατάς όταν θέλεις να του μιλάς ώρες, όταν σε κάνει και γελάς σαν παιδάκι 5 χρονών, όταν την επόμενη μέρα από τη συνάντησή σας περνάς τρέχοντας και χορεύοντας τους δρόμους! Κι ας μην ξέρεις τι θα γίνει αύριο. Αυτό δεν είναι το πιο ωραίο; «Sing along with the common people. Sing along and it might just get you through...» rantaplan

Ξέρω τι θα γίνει αύριο, αλλά ας μη σας ξενερώσω μέρα που ’ναι. Sing along, baby, κι αφήστε εμάς, τους μίζερους και γκρινιάρηδες αναλυτές του έρωτα (θα ξεράσω), να τρίβουμε απορημένοι τις γενειάδες μας... Viva la loca.

Ρε Μυρτώ, γιατί όταν λέω ότι βάζω την επιτυχία πάνω απ’ τον έρωτα, όλοι με κοιτάνε με μισό μάτι; Αυτό που εγώ βλέπω είναι φίλους μου να μένουν πίσω λόγω ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, σπουδαστές να μην αποδίδουν γιατί είναι πληγωμένοι, εξαιρετικά μυαλά να μένουν σε μια κατάσταση που δεν τους αξίζει... Θα μου πεις, ο καθένας κάνει τις επιλογές του και έχει τα θέλω του. Απλά, το αξίζει αυτό ο έρωτας;

Όλα τα αξίζει ο έρωτας. Το έχει πει και ο Πάριος.

Υ.Γ. 1 Να σας πω το μυστικό; Όταν ερωτευόμαστε ξεχνάμε το θάνατο. Λίγη ψευδαίσθηση αθανασίας ε, αξίζει και λίγες διακοπές στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Υ.Γ. 2 Σκοτώνει το ποιητικό μου πάλι.

Άσχετο. Στον πλανήτη των  άνανδρων πιθήκων νομιμοποιείς τους άνανδρους πίθηκους και μόνο που βαδίζεις στους ίδιους δρόμους, εκεί που μαχαιρώνουν τον κόσμο στα καλά καθούμενα.

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».