Με τον άγνωστο στο παγοδρόμιο…

Τα παγοπέδιλα είχαν φορεθεί με τη Λίζα καθισμένη στον πάγκο δίπλα του και με τα μαλλιά ριγμένα στο πλάι απ’ τη μεριά του. Ιδέα δεν είχε ποιο ήταν το νέο της θύμα αλλά ΟΚ. Τον άφησε να σηκωθεί και να προχωρήσει μπροστά. Αμέσως μετά τον ακολούθησε και μόλις εκείνος γύρισε να την κοιτάξει, αυτή τίναξε τα μαλλιά της απ’ την άλλη και γλίστρησε μακριά του.

Τίποτα απ’ όσα μπορούσε δεν έκανε για να τον εντυπωσιάσει πάνω στην πίστα. Ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι δεν ήταν αδέξια, υπήρξε αρκετό για να αποσπάσει την προσοχή του. Μετά το ζέσταμα αυτός άρχισε να ανοίγεται, περνώντας όλο και περισσότερο από δίπλα της. Η Λίζα σημασία…

Κάποτε έμειναν δυο τους στην πίστα. Στη μια γωνία αυτός, στην άλλη εκείνη. Μαζεύοντας βιαστικά προς τα πάνω τα μαλλιά της γλίστρησε προς το μέρος του και εκείνος προς το δικό της. Ή θα συγκρούονταν ή θα συγκρούονταν… Η Λίζα διάλεξε την ανατροπή, αποφεύγοντάς τον από απόσταση πια αναπνοής. Στρέφοντας το κεφάλι της προς το μέρος του, τον κοίταξε και χωρίς φωνή αλλά με ξεκάθαρες τις λέξεις να σχηματίζονται από τα χείλη της, του είπε «Fuck Me»… και χαμογέλασε. Εκείνος αιφνιδιάστηκε αλλά δεν έχασε την ισορροπία του.

Δυο γύρους μετά, έβγαζαν και οι δύο τα παγοπέδιλά τους και δίχως λέξεις προχωρούσαν χωριστά μα μ’ ένα τρόπο μαζί προς την έξοδο.

«Περίμενε», της φώναξε για να την κάνει να ανοίξει το βήμα της.

Στο τράβηγμα απ’ το μπράτσο της, εκείνη γύρισε, τον κοίταξε και υποδυόμενη την πιο εκνευριστική αθωότητα που ήξερε, ψέλλισε «Δεν είμαι το κορίτσι που θα έπρεπε να φιλήσεις κάτω απ’ το γκι»…

«Μα δεν μου ζήτησες αυτό», της απάντησε εκείνος ξεκινώντας το γδύσιμο απ’ το ροζ κραγιόν της.