Τα τσουρέκια, τις μπουγάτσες με κρέμα και τυρί, την «ερωτική πόλη», το λου το παχύ και τα τοιαύτα τα ξέρουν όλοι. Θεσσαλονίκη όμως είναι και κάτι άλλο. Ή μάλλον πολλά άλλα. Που μόνο αν ζεις στην πόλη τα ξέρεις. Και δεν θα τα διαβάσεις πουθενά αλλού.
1) Αν είσαι Θεσσαλονικιός και ζεις στη Θεσσαλονίκη, σε κάνουν ντουμάνι τα αθηναϊκά κλισέ: α) «Θεσσαλονίκη, ερωτική πόλη». Λες και δεν έχουμε δουλειές ή ανεργίες και μόνο στο κεχρί είναι ο νους μας. β) «Όλοι είναι ΜΠΑΟΚ». Χαζομάρες. Το κέντρο αρειανοκρατείται, ενώ από Εγνατία και πάνω βαστάνε γερά τα κουμάντα του Ηρακλή. γ) «Πολύ τέλειο φαγητό η Θεσσαλονίκη! Και εξαιρετικό μυδοπίλαφο!». Λοιπόν, μυδοπίλαφο τρώνε μόνο οι Αθηναίοι - οι ντόπιοι ούτε να το αγγίξουμε. Όσο για το τέλειο φαγητό, αν δεν ξέρεις, τρως κνορ και λιωμένα τυριά από φούρνο μικροκυμάτων που πάει σύννεφο. δ) «Και πώς το λέτε το sleeping bag; Μπουγάτσα με άνθρωπο;» Ο τελευταίος που προσπάθησε να κάνει πλάκα με την μπουγάτσα είναι ο Μπογδάνος. Ε, δεν κοπήκαμε από τα γέλια! ε) «Αχ τι ωραία η παραλία σας! Και πόσο ρομαντικό να την περπατάς!» Έτσι λένε. Αυτό που δεν λένε είναι πως κάποιες (πολλές) μέρες η θάλασσα ζέχνει αυγουλίλα, βοθρίλα, ποδαρίλα, ψοφιοποντικίλα και καλύπτεται από κουραδοπλαγκτόν, πλαστικά μπουκάλια, λεμονόκουπες και άλλα τέτοια ρομαντικά… στ) «Αχ τρίγωνα Πανοράματος. Τι τυχεροί που είστε!». Θα σας το χαλάσουμε, αλλά μόνο οι εκτός Θεσσαλονίκης τρώνε τρίγωνα. Αντιθέτως, τρώμε γκατό σοκολά, τσιζ κέικ, μπράουνις, τέτοια.
2) Ξέρεις ότι ο καφές εδώ είναι ιεροτελεστία. Εσπρεσάκι στα γρήγορα μόνο στη Ρώμη και στο Κολωνάκι. Γιατί εδώ, στη χώρα που ανακαλύφθηκε ο φραπές, είναι long drink ένα πράμα. Ξεκινάς να ρουφάς με το καλαμάκι στις 12 το μεσημέρι και το σουρντίζεις έως τις 5 το απόγευμα. Τσίμπα τώρα κι ένα αποκλειστικό: Τον τελευταίο χρόνο, η νέα γενιά (under 21) εφηύρε το κακαούζο, δηλαδή κακάο με ούζο. Εμ σαμπού, εμ κοντίσιονερ. Εμ πρωινό, εμ μεσημεριανό, εμ βραδινό.
3) Τα μιλάς τα σαλονικιώτικα. «Σουρντίζω» θα πει «το τραβάάάωωω». Χωρίς άγχος, όσο πάρει, χαλλλαρά. «Κούτρα» θα πει τζαμπαντάν, free of charge. Την κυνηγάμε την κούτρα. Όχι μόνο τώρα, που οι καιροί είναι δύσκολοι, από πάντα! Κούτρα θα πει μαγκιά, φίλος του Γουίλιαμ Λόσον, θεσσαλονικέμπριτι. Θεσσαλονικέμπριτι θα πει σελέμπριτι α λα Θεσσαλονίκη, καρντάσης πρώτος στο χωριό. «Καρντάσης» θα πει αδελφός, όχι ό,τι να ’ναι. Το «ό,τι να ’ναι» ανακαλύφθηκε εδώ και πέρασε στο πανελλήνιο μέσω Λαζόπουλου και Σταρόβα στο περίφημο νουμεράκι με τους Σαλονικείς φραπεδαράδες. Όπως κατάλαβες, εδώ πάνω το λεξιλόγιο το κρατάμε αληθινό. Κάθε μέρα το εμπλουτίζουμε, κι ας μην μας παίζει ο Μπαμπινιώτης. Κλάιν!
4) Μπορεί τις Κυριακές σε Τούμπα, Χαριλάου και Καυταντζόγλειο να πέφτουν καντήλια και να προσβάλλονται τα θεία, αλλά κατά βάθος ο Σαλονικάι είναι σεβαστικός και το δείχνει. Όλη η πόλη σταυροκοπιέται, γιατί όλη η πόλη είναι σπαρμένη με εκκλησίες. Πανκιά, φρικιά, τσινάρια, ποζέρια, ξέκωλα, ανεξαρτήτως φυλής και πιστεύω, έναν σταυρό θα τον κάνουν. Κύριε ελέησον, Άνθιμε εδέησον!
5) Μόνο αν είσαι πολιτικοποιημένος Θεσσαλονικιός, ξέρεις πως μπροστά του δεν φτουράει μία ούτε ο λαϊκός τραγουδιστής, παντοφλοπώλης και νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, ούτε ο καλοχτενισμένος Ναπολέων, πρώην δήμαρχος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Πραγματικό παιδί του λαού, πολιτικός με όραμα και στόχους ανεπανάληπτους ήταν, είναι και θα είναι ο Βασίλης Ζαφειρόπουλος. ΒαΖα για τα καρντάσια. Στη δεκαετία του ’80 κατέβηκε στην πολιτική τάζοντας σύνδεση μέσω οδοντωτού σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης – Χαλκιδικής. Στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις πετούσε στο λαό, που τον αποθέωνε, ψωμί και κοτόπουλα.
6) Galifianakis εδώ πάνω δεν πάει να πει Χόλιγουντ, σταντ απ και Χανγκόβερ. Γαλυφιανάκης ίσον γαλακτομπούρεκο. Διάσημη γαλακτομπουρεκλερί στην Παλαιολόγου 3. Τα Χριστούγεννα για να πάρεις το ταψί του, πρέπει να έχεις κάνει παραγγελία μέρες πριν και να στηθείς στην ουρά.
7) Όπως και «Δίδυμοι Πύργοι» δεν θα πει ούτε Μπιν Λάντεν, ούτε Γκράουντ Ζίροου, ούτε Μανχάταν 9/11. Ξηροκρήνη θα πει. Γιατί τις δύο δωδεκαόροφες πολυκατοικίες, κολλητά η μία με την άλλη, μια ζωή Δίδυμους Πύργους τις λέγαμε. Και συνεχίζουμε να τις λέμε.
8) Εκτός από Δίδυμους Πύργους, έχουμε και δίδυμους σκέτους. Τους αδελφούς Κόντη. Σε κάθε πρεμιέρα του ΚΘΒΕ ή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου με τα κοστουμάκια τους και το χαμόγελό τους χαιρετούν τους πάντες. Και τους χαιρετούν οι πάντες. Είναι μασκότ, είναι λατρεία και τους νοιάζεται όλη η πόλη.
9) Γνωρίζεις τις απόκρυφες πτυχές της ιστορίας. Ήτοι, ο Βουκεφάλας, η αλογάρα του Μεγαλέξανδρου, πέρασε περιπέτειες και περιπέτειες. Και δεν μιλάμε για τις μάχες, αλλά για το ίδιο το άγαλμα. «Ανεγέρθηκε το 1973 με δαπάνες από ερανικές επιτροπές και εγκαινιάστηκε το 1974. Είναι έργο του γλύπτη Ευάγγελου Μουστάκα, ο οποίος το φιλοτέχνησε στο εργαστήριό του στην Παλλήνη. Το μπρούντζινο άγαλμα χυτεύτηκε στα χυτήρια "Ρέντζο Μικελούτσι" στην Πιστόια της Ιταλίας. Το ύψος του αγάλματος είναι 6 μέτρα και έχει βάρος 4 τόνους. Το συνολικό ύψος μαζί με το βάθρο ανέρχεται στα 11 μέτρα». Μόνο που η wikipedia δεν τα λέει όλα. Πως ο γλύπτης δηλαδή φιλοτέχνησε τα αμελέτητα του Βούκυ αναλογικά σε όγκο και μέγεθος με το υπόλοιπο σώμα. Κοινώς, νααα, με τα συγχωρήσεως. Προκλητικό το θέαμα, για αυτό και αποφασίστηκε ο «ευνουχισμός» του γλυπτού. Έτσι, όταν κάθεσαι από κάτω, βλέπεις τη μίνι εκδοχή.
10) Αν είσαι Σαλονικιός ξέρεις πως η Άνω Πόλη έχει πιο πολλές γάτες και από τη Μονμάρτη. Και κάποτε ο Βαρδαρής είχε πιο πολλά ερωτόσπιτα και από την Πλας Πιγκάλ.
11) Ευτυχώς που δεν χάθηκ’ ο έρωτας, ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες. Πλέον η Red District της Θεσσαλονίκης μετακόμισε από τον Βαρδάρη στα πέριξ του Μύλου. Και τα μπουρδελάκια λέγονται Studios. Όμως κάθε μερακλής Θεσσαλονικιός άνω των –άντα, όταν ακούει Βαρδάρης, θυμάται τα νιάτα του.
12) Κάθε Σαλόνικερ που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να χειροκροτεί, να εκστασιάζεται και να αλαλάζει στις έντεχνες συναυλίες, όταν ο άρτιστ τραγουδάει το «Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη». Ποια «Μακεδονία ξακουστή» και «Δεν θα την πάρουνε ποτέ»! Αυτός είναι ο εθνικός ύμνος μας.
13) Ποιος σταρ του Καρασεβντά και υποδοχές στο Ελ. Βεν.! Εδώ πάνω πρώτα, τη δεκαετία του ’80, χιλιάδες κοριτσιών μαζεύτηκαν στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούν τον Ριτζ (Ronn Moss) από την «Τόλμη και γοητεία». Χαμός και στην ντίσκο «Amnesia», όταν εμφανίστηκε τραγουδώντας playback τη σουξεδάρα «Baby come back».
14) Εδώ πάνω, επειδή δεν μας χωράει ο τόπος κι όλα τα μπαρ είναι φίσκα, πράξαμε με καινοτομία και εξωστρέφεια στον τομέα «μπαρότσαρκα». Έτσι μπορείς να βρεις πλωτά μπαρ στεγασμένα σε καράβια που πάνε πάνω κάτω τον Θερμαϊκό (σφηνάκια υποβρύχιο γιούχου), πλανόδια μπαρ που περιφέρονται πάνω σε ρόδες και σερβίρουν καϊπιρίνιες στην παραλία. Όμως γκραν σουξέ κάνει και πάλι το περιστρεφόμενο κατά 360 μοίρες μπαρ στον Πύργο του ΟΤΕ. Κι επειδή εξαντλήθηκαν και τα κοινότοπα ονόματα, πήγαμε στα πολύ ψαγμένα. Όπως το «Εμπράρ», συνώνυμο με τον μεγαλύτερο πολεοδόμο που πέρασε ποτέ και αναμόρφωσε την πόλη. Οι επίσημες αρχές του αφιέρωσαν μόνο ένα στενάκι, αλλά η «βαριά βιομηχανία» της Θεσσαλονίκης τον τίμησε όπως του άξιζε – όλη νύχτα Ρέμο!
15) X-Files Salonica. Εδώ, στα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια, μιλήσαμε πρώτοι για ψεκασμό και paranormal activities και θεωρίες συνωμοσίας, τύπου «μας ραντίζουν για να πηγαίνουμε στις πολυεθνικές και να ψωνάμε (ψωνίζουμε), αντί για τα δικά μας». Βελόπουλος, Λιακόπουλος και κύριος Κωνσταντινίδης, οι σταρ, που «αποκάλυψαν όλη την αλήθεια».
16) Θέλεις να ακούσεις ρέψιμο βροντοσαυρικό ολούθε; Να σείεται η γη από το «γκράου» μιας ανθρώπινης καταπιόνας; Ψάξε για τον Βόθρο. Ο θρύλος λέει πως αδυνατώντας να γίνει καλός στο μπάσκετ, όπως οι συμμαθητές του που μιμούνταν τον Γκάλη, θέλησε να γίνει σε έναν άλλο σπορ μετρ. Και εξέλιξε τη ρευτική σε επίπεδο τέχνης. Ανύποπτα θύματά του υπήρξαν αμέτρητα αθώα κοράσια σε λεωφορεία και στην Αριστοτέλους.
17) Όταν έχει η Έκθεση Βιβλίου της παραλίας, βρέχει. Νόμος! Νερό, όχι ψέματα, τυφώνες, καταιγίδες, τσουνάμια!
18) Αστικοί θρύλοι: 1) Ο «Κόκκορας», το γυράδικο στη Σβώλου, έφτιαχνε γύρο από γάτα. Γι’ αυτό και δεν άκουγες νιάου στη γειτονιά. 2) Τα δυο λαμόγια που κυκλοφόρησαν αφίσες και εισιτήρια για τα συναυλία Clash on the Boat, έκαναν την μπάζα και μετανάστευσαν στη Λατινική Αμερική. 3) Οι ερασιτέχνες ψαράδες που κάθε μέρα ρίχνουν πετονιά στον Θερμαϊκό, διοχετεύουν τα σκατόψαρα (κυριολεκτικά) σε λαϊκές αγορές.
19) Τράβα μου μία! Αναμνηστική και φουλ βίον ανθόσπαρτον. Με φόντο τις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου στη Νέα Παραλία ή στα Κάστρα, απέναντι από τους Κήπους του Πασά, τα σαββατοκύριακα τα νεόνυμφα παίρνουν πόζες και φωτογραφίζονται ανηλεώς ρομαντίκ. Από δίπλα και οι κουμπάροι. Λες και δεν έχει η Θεσσαλονίκη άλλα μέρη για γαμήλιες φωτογραφίες. Δεν έχει!
20) Όχι, όταν έχει ομίχλη (συχνά), δεν μας αρέσει καθόλου που η πόλη μοιάζει με σκηνικό από ταινία του Αγγελόπουλου. Γιατί δεν μπορούν να πετάξουν τα αεροπλάνα και να την κοπανήσουμε.
18°
© Γιώργος Βότσης
