Μίλα μου βρώμικα 581

Μυρτώ, μη σε λούζω τώρα, να πιάσω λέω ζουμί, ε; 36 εγώ, 26 εκείνος. Ναι, ξέρεις, έχουμε και οι 2 αυτό το κουσούρι. Γνωριζόμαστε για σεξ. Και το ένα σεξ φέρνει την επικοινωνία, το δεύτερο σεξ τη φάση του αρχίζεις να μιλάς λίγο,  ν’ ανακαλύπτεις τον άλλο. Και έρχεται και η λεκτική οικειότητα και πυκνώνει η επικοινωνία... και μετά το σεξ γινόμαστε ένα, αυτό το ένα που μπαίνει μαζί για μπάνιο, τρέχουν νερά και κοιτά ο ένας τον άλλο μ’ αυτή τη λαγνεία, παρατηρεί ξανά ο ένας τον άλλο με αδηφαγία σχεδόν, με καταγεγραμμένη τη μνήμη ότι εσύ είσαι αυτός που με κάνει και νιώθω όμορφα. Μπαμ, η δήλωσή του: με πήραν, φεύγω για μεταπτυχιακό. Από 1 Αυγούστου εγώ Αθήνα, αυτός Ολλανδία. Πάρ’ τα... Και ξέρεις, ξέρω πως δεν βγαίνει έτσι. Προβληματίζομαι που θα αρκούμουν σε μια επικοινωνία (που δεν ξέρω αν θα την έχουμε) και στο να βρισκόμαστε. Αχ αυτό το λάθος timing. Αυτή η γαμω-κρίση τα φταίει, να ξέρεις. 

Απορία: όσο μεγαλώνεις εξακολουθείς να ερωτεύεσαι ή κάπου σταματά αυτό οπότε.... έχασα και τέλος; -B. 

Η πολυαγαπημένη μου φίλη που φέτος πρέπει να πατάει τα 65 και είναι πιο ερωτευμένη από ποτέ άλλοτε στη ζωή της, τσάκισε και την τελευταία μου ελπίδα ότι κάποτε θα απαλλαγούμε από το βάσανο μιας αόριστης νιότης που σε σπρώχνει με τα μούτρα στην τρύπα του Κούνελου και απλώς μου απέδειξε για μια ακόμη φορά πως ό,τι και να κάνεις εσύ η ζωή θέλει να ζήσει. Καλά ξεμπερδέματα εύχομαι και καλή σχολική χρονιά.

Υ.Γ. Το 26 με 36 μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού με ένα χειμώνα να ορθώνεται βουνό μπροστά και έναν έρωτα να ορθώνεται ακόμη πιο βουνό πίσω και πλάι, μου φέρνει ακόμα μυρμήγκια σε όλο το μήκος της πλάτης.

Πολυαγαπημένη Μυρτώ, καλησπέρα! Είμαι εδώ και καιρό με ένα καταπληκτικό παιδί που με έχει κορόνα στο κεφάλι του, θεά, υπέρτατη οντότητα κλπ. Κι εκεί που γέλαγα, ο ήλιος κρύφτηκε, όλα σκοτείνιασαν, η γη τραντάχτηκε, και ξαφνικά έρχεται αυτός που περιμένω! Αυτός που με συνάρπασε, που μου ξύπνησε αυτή τη λαχτάρα και την κάψα που δεν νιώθω όχι στη σχέση μου, αλλά που έχω να νιώσω εδώ και αρκετά χρόνια, που χώθηκε στο μυαλό μου και το απασχολεί ολημερίς κι ολονυχτίς! Ενδίδω, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να του βρω κουσούρια και να το κόψω πριν θρηνήσουμε θύματα, αλλά τελικά θρηνώ για τον εαυτό μου επειδή κάθε μέρα κολλάω όλο και περισσότερο. Αξίζει να αφήσεις τα σίγουρα και καλά για εκεί που τρέμουν τα πόδια σου; Η μήπως πού να ξεβολεύεσαι, μωρέ, και να πηγαίνεις πάλι στο(ν) άγνωστο, με κίνδυνο από θεά να βρεθείς στα τάρταρα;

Ό,τι και να πω μαλακία θα ακουστεί. Η λέξη «επιθυμία» από μόνη της, ακόμα και απλώς να την προφέρεις, βγάζει σπίθες και δε γουστάρω καθόλου το ρόλο της σώφρονος συμβουλάτορα που κάθεται έξω από το χορό και κουνάει το δάχτυλο με τα γυαλιά στη μύτη – ειδικά όταν έχει θρηνήσει θύματα πάνω από το επιτρεπτό όριο επαναλήψεων. Έτσι κι αλλιώς θα πάτε εκεί που θέλετε ακόμα και με τρεμάμενα πόδια, οπότε τα υπόλοιπα είναι για να ’χαμε να λέγαμε.  

Υ.Γ. 1 Πιθανολογώ ότι θα παίξει δράμα, κατά βάθος το διαισθάνεστε κι εσείς, αλλά ’ντάξει, δεν πέθανε κανείς από ερωτική συντριβή στις μέρες μας. 

Υ.Γ. 2 Εκτός αν ναι και μου διαφεύγει.

Υ.Γ. 3 Στα τάρταρα γίνονται τα καλύτερα πάρτι.

Μυρτώ, τι κάνεις όταν έχεις περάσει τα 30 και είσαι φουλ ερωτευμένη με έναν τεμπέλη; Ο άνθρωπος αυτός θα σηκωθεί ποτέ από τον καναπέ του να πάει να ψάξει καμία δουλειά; Κρίμα και τα τόσα πτυχία του...ή η τεμπελιά δεν γιατρεύεται; Ξέρω από πρώτο χέρι πως δουλειές γιοκ, αλλά έστω να ψάξει, να στείλει ένα βιογραφικό, να ενδιαφερθεί.

Πφφφφ....

Η τεμπελιά γιατρεύεται όταν δεις τις σταθερές σου να πηγαίνουν περίπατο. Κοινώς κρούστε καμιά καμπάνα κινδύνου πάνω από την κεφάλα του αγαπημένου σας, μπας και πάρει χαμπάρι ότι κανένας έρωτας δεν κρατάει άμα δεν ποτίζεται και καμία μπαταρία δεν παραμένει γεμάτη άμα δεν την φορτίζεις με φρέσκια ενέργεια. 

Υ.Γ. Σε πολλές περιπτώσεις βουλιάγματος στον καναπέ η τεμπελιά και η έλλειψη ενδιαφέροντος κρύβουν από κάτω συναισθηματική αδράνεια, απογοήτευση, αδιέξοδο, σιωπηλό πανικό και όλα τα υπόλοιπα ωραία συστατικά μιας ήπιας ή μιας ξεγυρισμένης κατάθλιψης. Θέλω να πω ότι η κατάθλιψη δεν είναι τεμπελιά, είναι κατάθλιψη, και μη φανταστείτε ότι κάνω την έξυπνη, το έχω ζήσει στο πετσί μου και το έχω δει σε κοντινούς μου ανθρώπους. 

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.