Athens Voices 566

«Καλέ, δεν τα βλέπεις πώς είναι; Αυτά έχουν πάρει το DNA του Παττακού. Είναι Παττακάκια».

(Κυρία μιλάει με φίλες της. Ηλεκτρικός, Σαββατόβραδο)

Εκδρομικό πούλμαν σταματάει έξω από το δημοτικό σχολείο και ξεμπουκάρουν μαθητές. Η δασκάλα έξαλλη για να μην της βγουν στο δρόμο φωνάζει: «Ευτυχίααααα είσαι σκέτη δυστυχίααα, τσακίσου και μπες στη σειρά σου! …Από δω το Γ1 κι από κει το Γ2!»

(1ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Παρασκευής, στην οδό Αγίου Ιωάννου, Τετάρτη μεσημέρι)

Στα ΙΚΕΑ. Ηλικιωμένη κυρία με μαύρο ταγιέρ και λουλακί μαλλί συνοδεύεται από δύο πολύ αεράτα αγόρια με εφαρμοστά μπλουζάκια, γυαλιά καθρέφτη κ.λπ. Φτάνοντας στο τμήμα φωτιστικών, καθώς περνούν μπροστά από τις ντισκομπάλες λένε στη γριά:

-Να, να, αυτά τα φωτιστικά να πάρεις.

Εκείνη τα κοιτάζει για λίγο και γυρίζει και τους λέει:

-Δεν μπορώ, δεν τα θέλω! Με ζαλίζουνε!

(ΙΚΕΑ Αεροδρομίου, Δευτέρα απόγευμα)

«Είχε πάει στην ορεινή Κορινθία. Μας έφερε γλυκό του κουταλιού - γίγαντες».

(Μεσόκοπες κυρίες συζητούν αγναντεύοντας στο cafe του Σουνίου. Κυριακή πρωί)

Τσιγγανάκι στα σκαλιά της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής ζητάει λεφτά:

-Δώστε κάτι, κύριε…

-Δεν δίνω τίποτα. Να πας να ζητήσεις από τον παπά.

-Αυτός, ρε θείο, δεν δίνει, μόνο παίρνει.

(Αγία Παρασκευή, Πέμπτη πρωί)

Κορίτσια συναντιούνται το πρωί στο δρόμο και χαιρετιούνται με φιλί.

-Αχ! Τι ωραίο άρωμα! Τι είναι;

-Αριέλ.

(Μαρούσι, Τετάρτη πρωί)