Μίλα μου βρώμικα 560

Γεια σου Μυρτώ, είμαι καιρό τώρα (πάνε 4 χρόνια) κολλημένη με έναν που τραβιόμασταν από τα 16 μας. Αυτός από τότε είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του ότι απλά θέλει να περνάει καλά και τίποτα παραπάνω και εγώ από τότε ζω με την ελπίδα ότι θα αλλάξει γνώμη. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν το αποτέλεσμα ήταν να πληγωθώ αρκετά όλο αυτό τον καιρό, να πέσω πολύ χαμηλά και όσες προσπάθειες έκανα για να ξεκολλήσω δεν είχαν νόημα γιατί δυστυχώς είναι μέλος της παρέας μου, οπότε τον τρώω στη μάπα συνεχώς. Τώρα νιώθω ακόμα χειρότερα γιατί του είπα τέλος (2-3 μήνες τώρα) μπας και καταφέρω κάτι, αλλά τα συναισθήματά μου δεν αλλάζουν και απλά τώρα τυραννιέμαι διπλά, γιατί δεν έχουμε ούτε αυτή τη σχέση (καθαρά σεξουαλική) που είχαμε παλιά. Φίλοι μου (και φίλοι του) μου λένε ότι θέλει χρόνο και ότι θα περάσει και να μην ασχολούμαι άλλο με ένα τέτοιο άτομο –χα, ναι, αν είναι να φάω τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου περιμένοντας να περάσει–, ο ψυχολόγος μου είπε να ξεκόψω εντελώς αλλά ούτε με αυτό συμφωνώ. Έχεις κάποια άλλη πρόταση να με προβληματίσεις;

Ε άμα δεν συμφωνείτε με αυτό που λέει ο ψυχολόγος σας απολύστε τον και προσλάβετε κάποιον που να συμφωνείτε. Δεν μας φτάνουν τα άλλα, έχουμε και κάτι σκιτζήδες ψυχολόγους να μας λένε να ξεκόψουμε από τις τοξικές, αρρωστημένες σχέσεις μας. Άσε μας, ρε μεγάλε, αν θέλαμε υγιεινή ζωή θα κόβαμε το κάπνισμα.

Υ.Γ. Συνεχίστε να πληγώνεστε, να τυραννιέστε και να πέφτετε πολύ χαμηλά. Έτσι δένεται το ατσάλι.

Αγαπητή Μυρτώ, την πάτησα μ’ έναν τύπο που γνώριζα ελάχιστα από το χώρο της πρακτικής μου, τον οποίο και καψουρεύτηκα πολύ γρήγορα, σχεδόν από τη στιγμή που τον πρωτοείδα. Υπήρχε φλερτ, βλέμματα κτλ, αλλά κανείς δεν έκανε το βήμα που λέμε. Μια μέρα πριν τελειώσει η πρακτική μου, μου ’δωσε την επαγγελματική του κάρτα. «Βρες με» είπε με νόημα. Δεν μου άρεσε αυτό, παρόλ’ αυτά του έστειλα μήνυμα κι έτσι αρχίσαμε να μιλάμε μέσω μηνυμάτων, ώσπου πρότεινε επιτέλους να βγούμε. Βγήκαμε, ήταν πολύ ωραία, είχαμε και κοινά ενδιαφέροντα, χημεία. Με φίλησε, το ένα πράμα έφερε το άλλο και τελικά πήγαμε σπίτι του και το κάναμε. Μετά το σεξ όμως με ξεπέταξε με τη δικαιολογία ότι σε λίγες ώρες, δηλαδή την επόμενη μέρα, είχε δουλειά και πώς θα με ξυπνούσε, πώς θα έφευγα κτλ. Φυσικά δεν επικοινώνησα ξανά μαζί του αλλά ούτε κι εκείνος! Το θέμα είναι ότι έχει περάσει ένας και μήνας και ακόμα τον σκέφτομαι. Τι να κάνω; 

Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ύστερα από 12 χρόνια, έρχεται ένα τέτοιο γράμμα που καταλήγει με την ερώτηση «τι να κάνω;». Τι εννοείτε τι να κάνετε; Τίποτα.

Υ.Γ. Αν σώνει και καλά θέλετε να κάνετε κάτι, η Βίβλος του γκομενικού λέει να περάσετε μια γρήγορη όλα τα «Μίλα μου βρώμικα» από το 2004 μέχρι σήμερα. Μόλις το κάνετε, είναι βέβαιο ότι θα σκίσετε αμέσως την επαγγελματική του κάρτα, θα πατήσετε delete στο τηλέφωνό του, θα τον μπλοκάρετε στο fb και, με δυο λόγια, θα τον στείλετε στο διάολο είτε εμφανιστεί είτε όχι. Ο τύπος δεν είναι διαθέσιμος και δεν γουστάρει (αρκετά). Δεν είναι διαθέσιμος και δεν γουστάρει (αρκετά). Δεν είναι διαθέσιμος και δεν γουστάρει (αρκετά).

Μυρτώ, υπάρχει τελικά ο άντρας της ζωής μας; Υπάρχει; Ντάξει, υπάρχει ο έρωτας ο μεγάλος, η καψούρα, αυτός που δεν μπορούμε να κοιμηθούμε αν δεν ακουμπάνε τα πόδια μας το βράδυ, αλλά όλοι κάποιο μεγάλο κουσούρι δεν έχουν; Ο άντρας της ζωής μας είναι δυνατόν να έχει κουσούρια; Δεν πρέπει να είναι τέλειος; Και να κάνει τη σχέση τέλεια χωρίς να χρειάζεται εμείς να σκεφτόμαστε αν έχουν βγει καλά τα γιουβαρλάκια; Τι να πω. Δεν ξέρω, έχω μπερδευτεί.

Σκεφτείτε αυτό που γράψατε αντεστραμμένο, κάτι σαν «υπάρχει τελικά η γυναίκα της ζωής μας; Η γυναίκα της ζωής μας είναι δυνατόν να έχει κουσούρια; Δεν πρέπει να είναι τέλεια; Και να κάνει τη σχέση τέλεια χωρίς να χρειάζεται εμείς να σκεφτόμαστε αν βγάζουμε αρκετά λεφτά;» Νομίζω ότι μόλις πήρατε την απάντησή σας.

Υ.Γ. 1 Ο άντρας της ζωής μας είναι αυτός που μπορούμε να συνυπάρχουμε ομαλά, τρυφερά, αγαπησιάρικα, με νοιάξιμο, κοντινότητα και γέλιο για ένα ικανό διάστημα. Λέω εγώ τώρα.

Υ.Γ. 2 Αν βρείτε τέλειο άντρα χωρίς κουσούρια που κάνει την τέλεια σχέση, να τον πάτε στο Όρεγκον και να τον παραδώσετε στους ερευνητές να τον κλωνοποιήσουν.

Υ.Γ. 3 Την καψούρα της ζωής μας προτείνω να την ορίσουμε ως «άλλο καπέλο».

Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.