Αγαπημένη Μυρτώ μας, τελικά έχεις δίκιο ότι όλα είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή. Πριν μερικά χρόνια που έβλεπα τα «Υπέροχα πλάσματά» σου στην τηλεόραση και είχες εκείνο το επεισόδιο με τον Ολυμπιακό και το ψυχάκι-οπαδό, έλεγα «την άτιμη, τι γεννάει το μυαλουδάκι της» και φυσικά ούτε που μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να βρεθώ στην ίδια θέση. Κορόιδευα κιόλας, η μαλάκω, την κολλητή μου που τα είχε με έναν άρρωστο αεκτζή. Και τελικά κόλλησα με τον πιο γλυκό γαύρο της Ελλάδας! Γαυράκι μου, αν διαβάζεις (που το ξέρω ότι διαβάζεις), σ’ αγαπώ κι ας μ’ αγαπάς λιγότερο από τον Θρύλο σου! -Η Γαυρίνα σου
Υ.Γ. Μυρτώ μου, αν τον γνώριζες, θα σου έδινε έτοιμο σενάριο αντί να κάθεσαι να παιδεύεσαι για να σκεφτείς τέτοιες ιστορίες. Φιλιάααα
Έτσι λέτε ε; Λοιπόν, η ιστορία είναι αληθινή. Ο τύπος πέταγε στα σκουπίδια τα αβοκάντο και έβγαζε έναν έναν τον αρακά απ’ το κινέζικο ρύζι. Κάθε Χριστούγεννα στόλιζε δέντρο με μικρές κόκκινες μπαλίτσες που είχαν επάνω το δαφνοστεφανωμένο. Τσακωνόταν με ποδοσφαιρικές ορολογίες («δεν προλαβαίνουμε σινεμά; Γιατί, ρε μωρό μου, μου τη σπας στο ενενήντα;»). Χαλαρά σου κράταγε μούτρα όλη μέρα επειδή είπες «πάω» και όχι «πηγαίνω». Άμα νικούσε ο Θρύλος δεν σε άφηνε να σηκωθείς από τον καναπέ μέχρι να τελειώσει ο αγώνας, για να μη σπάσεις το γούρι (κι ας κατουριόσουν του θανάτου). Μια φορά έκλεισε το σκύλο στο μπάνιο δύο ώρες, γιατί του φάνηκε πως τον κοιτούσε με βλέμμα βάζελου. Όπως βλέπετε, στην ιστορία των γκομενικών, καθένας μας σηκώνει το δικό του σταυρό. Και η ζωή ξεπερνάει την πιο διεστραμμένη φαντασία.
Υ.Γ. 1 Προφανώς η σχέση σας είναι πολύ πολύ φρέσκια. Δεν τον έχετε ζήσει ακόμη σε συνθήκη ήττας.
Υ.Γ. 2 Αλλά τι λέω; Δεν υπάρχει συνθήκη ήττας για τον Θρύλο.
Μυρτώ μου, διάβασα σε προηγούμενη στήλη σου για το φίλο σαραντάρη με τη 19χρονη κοπέλα και δεν ξέρω τι γνώμη έχεις και τι θα πεις, ούτε και με νοιάζει κιόλας, να σου πω την αλήθεια. Είμαι και εγώ ομοιοπαθής. Γνωριστήκαμε στην Καρύτση τον Αύγουστο από μια κοινή παρέα, πιάσαμε την κουβέντα, ήπιαμε σφηνάκια, γελάσαμε, μιλήσαμε για μουσική. Ε, λοιπόν, θα γελάσεις μ’ αυτό που θα πω, αλλά δεν με νοιάζει, γιατί ξέρω ότι θα γελάσεις καλοπροαίρετα: Με καμιά, αλλά καμιά, μέχρι τώρα δεν είχα τέτοια επαφή σαν αυτή που είχα μαζί της. Έτσι πέρασαν δύο ώρες χωρίς να το καταλάβω, λες και γνωριζόμασταν χρόνια, και, ρε Μυρτώ, έβλεπα τα μπλε μάτια της και μου ερχόταν συνέχεια να την πάρω στην αγκαλιά μου και να την ταράξω στα φιλιά, αλλά μετά μου είπε την ηλικία της και ξενέρωσα τη ζωή μου. Λέω «μεγάλε, σήκω φύγε, δεν σε παίρνει». Και έφυγα. Μετά με βρήκε στο φέις και ξαναμιλήσαμε, της είπα την αλήθεια, ότι δηλαδή έχω ενδοιασμούς για τη διαφορά μας και προσπάθησα να τη γειώσω, όμως επέμεινε έστω για έναν καφέ και τελικά βγήκαμε. Και τι νομίζεις ότι έγινε; Ο καφές αυτός κρατάει τρεις μήνες και εύχομαι να κρατήσει όλη μας τη ζωή. 41 κλείνω τον Γενάρη, 19 κλείνει τον Δεκέμβρη. Η ζωή είναι μία και θα τη ζήσουμε όπως θέλουμε. Με εκτίμηση στη δουλειά σου... -Γ.Π
Να τη ζήσετε όπως θέλετε. Μόνο που όταν λέτε όλη σας τη ζωή, εννοείτε φαντάζομαι τη δική σας προσωπικά, όχι όλη τη δική της. Διότι, αν υπολογίσετε ότι στατιστικά οι άντρες πεθαίνετε πιο νωρίς από μας, συν τα 20 χρόνια διαφορά, βάλε και ότι υποθετικά καπνίζετε και κάνα πακετάκι τη μέρα, ε, τον προλαβαίνετε δεν τον προλαβαίνετε τον μπαρμπα-Χατζάρα. Κατά τα άλλα γουστάρω τους ρομαντισμούς, τις ηρωικές δηλώσεις, οτιδήποτε θεωρείται δύσκολο, ακατόρθωτο, λάθος, αλλόκοτο, έξω από τα μέτρα, τα καλούπια και τα στερεότυπα. Η ζωή είναι μία και θα τη ζήσουμε χορεύοντας. Έστω και με Πι.
Μυρτούδι μου, τον έπιασα με άλλη μέσα στο σπίτι μας, πάνω στο κρεβάτι μας. Το πιστεύεις; Εγώ όχι… Όχι… -Κατερ
Ούτε κι εγώ… Ούτε κι εγώ… Είναι τρομερά ασυνήθιστο.
Υ.Γ. Μήπως πήγατε να γράψετε «με άλλο» και σας ξέφυγε το ήτα;
Αγαπητή Μυρτώ, με αφορμή το σχόλιό σου για το πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνονται το σεξ οι άντρες και οι γυναίκες, θα σου πω μια ιστορία: ήμουν με τον Δ. περίπου ενάμιση χρόνο και όλα ήταν καλά εκτός από το σεξ. Ήθελα προκαταρκτικά, του το είχα πει, αλλά εκείνος φερόταν σα να έχει μπροστά του μια σκέτη τρύπα. Γνωρίζω τον Π. Τα ίδια. Απογοητεύομαι, χωρίζω. Και ξαφνικά γνωρίζω τον Κ., ένα μελαχρινό παιδί με ζεστά χείλια και μαύρα υπέροχα μάτια. Αλληλούια! Τι προκαταρκτικά και μαλακίες, δεν χρειάζομαι τίποτα, κάνουμε σεξ παντού, μέσα σε ασανσέρ, ακόμα και στις κολόνες τις Πειραιώς το κάναμε ένα βράδυ. Όλα είναι χημεία, φίλη μου…
Μελαχρινό παιδί και κολόνες της Πειραιώς ακούω. Με το μαλακό, φίλη. Τριγυρνάνε βαμπίρ στην πόλη.
Υ.Γ. Λάθος. Βαν Χέλσινγκ, ήθελα να πω. Τα βαμπίρ τα αγαπάω.
4°
