Μυρτώ μου, βγαίνω με παλιούς γνωστούς και φίλες και ακούω συνεχώς ο τάδε αρραβωνιάστηκε στα 25 του, η άλλη έμεινε έγκυος στα 20 και πάει για γάμο, ο άλλος συγκατοικεί στα 22 του και αρχίζω να ανησυχώ ιδιαιτέρως, δεδομένου ότι δεν μένω σε χωριό αλλά στη συμπρωτεύουσα! Εντάξει, από κοπέλες να το καταλάβω να θέλουν να παντρευτούν, να κάνουν παιδί, να ζήσουν το παραμύθι με τον πρίγκιπα, να τον κουκουλώσουν, βρε παιδί μου(!), αλλά πώς πρέπει να αντιδράσω όταν μου λέει 25άρης χωρίς δουλειά που τον ταΐζει ο μπαμπάς του ότι στα 25 του θέλει να βρει μια κοπέλα να συγκατοικήσει 2-3 χρόνια και να την παντρευτεί στα 27-28 (και, όχι, δεν αναφερόταν στο πρόσωπό μου!); Από μια γυναίκα το συγχωρώ, αλλά να τα ακούω αυτά από έναν άντρα; Παρακαλώ, σχολίασε!
Κρίση, φίλη μου, μετακινούνται οι σταθερές ισορροπίες. Τα 27 και 28 που θυμάμαι, αφενός κινούνταν σε εντελώς διαφορετικές μυθοπλασίες, αφετέρου δεν διαχώριζαν τα φύλα ανάλογα με τις επιθυμίες ή τους στόχους του καθενός γιατί, απλούστατα, αγόρια και κορίτσια σύσσωμα μοιράζονταν την κοινή αδημονία για το πότε θα πέσει η νύχτα να ντυθούν παράξενα, χρωματιστά, κατάμαυρα, φαντασμαγορικά και να χυμήξουν στα σκοτάδια των κλαμπ, όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του με το focus αλλού και, πάντως, μακριά από αυτό που λέμε «κοντινότητα». Οι πόλεις, η χώρα, το παρόν – όλα ήταν μια στρωμένη, ασφαλής λεωφόρος (sure, sure), το μέλλον δεν πολυενδιέφερε κανέναν, το πάρτι γινόταν εδώ (sure, sure). Αντιθέτως, αυτή η γενιά, που πατάει σε κινούμενη άμμο, προφανώς μετατοπίζει και το κέντρο της προσοχής της αλλού. Κάθε εποχή και οι ανάγκες της…
Αγαπητή Μυρτώ, αποφάσισα να μιλήσω βρώμικα κι έτσι έχουμε και λέμε: κιτρινοπράσινες μύξες, εμετοί, τσίσα και κακά, πολλών και διαφόρων χρωμάτων και ποιότητος. (εξοντωμένη-μάνα- γκρινιάρικου-μωρού-7-μηνών-που- ακόμα-δεν-κοιμάται-τα-βράδια-σερί-γαμώ-το-φελέκι-μου. By the way, τείνω να πιστέψω ότι το μωρό δεν με χωνεύει και υπάρχει οργανωμένο σχέδιο εξόντωσής μου. Φιλιά
Είπαμε να μιλάμε βρώμικα, αλλά εσείς το τερματίσατε.
Υ.Γ. Νομίζω ότι αρχίζουν να κοιμούνται σερί μετά τα 16. Στα πρώτα σφηνάκια, δηλαδή.
Μυρτώ μου, μια και είσαι κι εσύ γυναίκα, σου γράφω για να μου εξηγήσεις τι σκατά έχετε μέσα στο κεφάλι σας. Κάνω σχέση με μια κοπέλα που τη γουστάρω και με γουστάρει. Περνάμε ωραία, βγαίνουμε, μαγειρεύουμε μαζί, κοιμόμαστε σπίτι μου σχεδόν κάθε βράδυ, μου λέει ότι αυτό που έχει μαζί μου δεν το έχει ξαναζήσει με άλλον και μετά από οχτώ μήνες μού προτείνει να μετακομίσουμε μαζί για να μοιραζόμαστε και τα έξοδα. Το βλέπω θετικά αλλά παίρνω το χρόνο μου. Και εκεί που είμαι έτοιμος να της πω «μάζεψέ τα κι έλα σπίτι να το δοκιμάσουμε», αρχίζει ξαφνικά κάτι περίεργες εξαφανίσεις, κλείνει τα τηλέφωνα άσχετες ώρες, να την ψάχνω και να μην τη βρίσκω, να μην ξέρω τι παίζεται, γενικά να μην καταλαβαίνω Χριστό. Της ξηγιέμαι ότι «ως εδώ ή μου λες τι φάση ή άντε γεια» και αρχίζει τα μιξοκλάματα ότι βρέθηκε μια δυο φορές με τον πρώην της που ο μπαμπάς του έχει καρκίνο και είναι χάλια, ότι δεν μπορούσε να του πει όχι γιατί τον λυπόταν και ότι δεν ήθελε να μου το πει γιατί, λέει, φοβόταν πώς θα αντιδρούσα και συγνώμες και ιστορίες. Σόρι αλλά ξενέρωσα. Θέλω να συνεχίσω μαζί της αλλά η φάση δεν είναι όπως πριν. Φ.
Οι εντάσεις και τα μπάχαλα που προκύπτουν στις σχέσεις μας οφείλονται μάλλον στον τρόπο που τις χειριζόμαστε. Με δυο λόγια, αν το κορίτσι δεν σας έκρυβε ότι συνάντησε τον πρώην της φαντάζομαι πως όλα θα ήταν πολύ πιο ισορροπημένα. Εκτός, βέβαια, αν σας το έκρυψε γιατί φοβόταν ότι θα φρικάρετε. Αλλά, πάλι, γιατί να φρικάρετε που συνάντησε τον απελπισμένο και απαρηγόρητο πρώην της; Όλοι οι κανονικοί άνθρωποι θα το έκαναν. Τι να πω...
Υ.Γ. Υπάρχει ένα θεματάκι εμπιστοσύνης μεταξύ σας ή μπα; Κι αν ναι, από πού να ξεφύτρωσε; Ή, μάλλον, από πού να ξεκίνησε;
Ύστερα από 2 χρόνια σχέσης, δεν ένιωθα πια ερωτευμένη μαζί του και αποφάσισα να του το πω γιατί πίστευα ότι του αξίζει ειλικρίνεια. Το δέχτηκε με ψυχραιμία και βουρκωμένα μάτια και αποχώρησε από τη ζωή μου με το κεφάλι ψηλά. Δε με ενόχλησε ούτε μια φορά μέσα σε τρεις μήνες. Και τώρα που μαθαίνω πως βγαίνει με κάποια άλλη θέλω να πάω να τον βρω και να τον χαστουκίσω. Γιατί;
Α. Διότι στο διάστημα αυτό δεν βρήκατε τίποτα ενδιαφέρον εκεί έξω.
10°
