Αγαπητοί αθενσβοϊσιανοί, νομίζω πως ήρθε η ώρα να αποφασίσετε: το Κουκάκι (τεύχος 285 14/1/10) ή τα Άνω Πετράλωνα (11/12/08) είναι τελικά το «Μικρό Παρίσι»;
«Πήγες με κάποια οργάνωση;», με ρωτάνε. Όχι, μισώ τις οργανώσεις. Πήγα ως πολίτης του κόσμου που έχει δικαίωμα να διαδηλώνει για ένα κοινό αγαθό. Σε μερικούς φάνηκε αδιανόητο: «Ρε φίλε, δεν θα το έκανα ποτέ. Τι λες τώρα». Πάντως εκεί γνώρισα αρκετούς τύπους που έκαναν το ίδιο μ’ εμένα. Ήμουν ενήμερος προ πολλών μηνών, έκλεισα οικονομικό εισιτήριο και διαμονή, και ιδού: με βρίσκω να παρακολουθώ το Klima Forum (www.klimaforum09.org) και να συμμετέχω στη μεγάλη διαδήλωση της 12ης Δεκεμβρίου. Ο διεθνής τύπος έκανε λόγο για «ιστορική στιγμή για το μέλλον του πλανήτη».
Σε πολλά σημεία στην πόλη υπήρχαν καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις, όπως μια πολική αρκούδα από πάγο που έλιωνε, και φωτογραφίες από μέρη όλου του πλανήτη που καταστρέφονται λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης και της κλιματικής αλλαγής. Ναι, το ξέραμε ότι ο πλανήτης είναι σκατά και τον καταστρέφουμε. Αλλά, ουφ, δεν ξέρω, με όλα αυτά τα δεδομένα συγκεντρωμένα μαζί με τα επιστημονικά δεδομένα και τις συζητήσεις στο Forum, ε, μια μίνι κατάθλιψη την πάθαινες κι ένα δάκρυ κορόμηλο το έριχνες. Για 100.000 διαδηλωτές τη 12η Δεκεμβρίου έκανε λόγο ένας τυπάς της Greenpeace. Ήμασταν πολλοί. Πάρα πάρα πολλοί: συγκέντρωση από το πρωί στην πλατεία Christiansborg, μουσικές να παίζουν, ομιλίες το μεσημέρι και μετά πορεία δυόμισι ώρες μέχρι να φτάσουμε έξω από το Bella Center, όπου οι «μεγάλοι» του κόσμου αποφάσιζαν για το μέλλον του κόσμου. Το πλακάτ που πήρα στον ώμο βαρύ, το περπάτημα πολύ, είχε κρύο, οι εγχειρισμένες μου αμυγδαλές έφτυναν αίμα στο τέλος από τα συνθήματα που φωνάζαμε. Άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί βρισκόμαστε εκεί.
Πιστεύαμε ότι θα σώσουμε τον κόσμο; Δεν ξέρω αλλά είναι καλύτερο από το να μην κάνεις τίποτα, αν και ψυχοφθόρο, πονάει η σκέψη ότι δεν θα καταφέρουμε τίποτα λόγω του παγκόσμιου πολιτεύματος που κυριαρχεί και λέγεται ηλιθιοκρατία. Ίσως ζηλεύω αυτούς που απλώς περνούν ξένοιαστα τη ζωούλα τους, διασκεδάζοντας, καταναλώνοντας, δίχως να προβληματίζονται για τίποτα πέρα από το λάιφστάιλ, από το «τι να φορέσω» ή «η πιστωτική μου κάρτα έχει φτάσει στο όριό της». Θέλουμε να ζούμε σε ωραία διαμερίσματα, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε πως το πραγματικό μας σπίτι είναι ο κόσμος και έχει περισσότερη σημασία το να ζούμε σ’ έναν όμορφο κόσμο από το να ζούμε σ’ ένα γαμάτο διαμέρισμα. Οι ανάγκες μας είναι ψεύτικες και τεχνητές. Πέρα από το να διαδηλώνουμε και να απαιτούμε αλλαγή πολιτικής και ευαισθησία στο περιβάλλον, οφείλουμε και ατομικά να επαναπροσδιορίσουμε πάρα πάρα πολλά πράγματα. Από την άλλη, αυτοί είμαστε. Σκέφτομαι τις γιορτινές μέρες, έχουμε ανάγκη να νιώσουμε καλά. Στολίζουμε δέντρα, ανάβουμε λαμπάκια, κάνουμε ψώνια, καταναλώνουμε πολλή πολλή ενέργεια. Αυτό είναι κακό για το περιβάλλον, κάνει καλό όμως στους ανθρώπους. Τι είναι αυτό που μετρά περισσότερο; Να αισθάνονται ωραία οι άνθρωποι ή να μην καταστρέφουν τον κόσμο; Ένας φίλος μου κατέληξε: καλά κάνει η Μαντόνα και δεν παίρνει δώρα στα παιδιά της τα Χριστούγεννα.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Γράμματα». Μόνο 100 λέξεις. Αλλιώς θα μπαίνουν συντομευμένα. Γράμματα χωρίς ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο δεν θα δημοσιεύονται.
16°
