Athens Voices 395

«Δε γίνεται, ρε φίλε, να κάθεσαι δέκα ώρες και να σε βρίζουνε για δυο δεκάρες…»

(Συζήτηση ΜΑΤατζήδων. Ευελπίδων, Δευτέρα πρωί, ημέρα που δικάζονταν οι ακτιβιστές της 15ης Μαΐου που συνελήφθησαν στο Σύνταγμα)

«Θα βάλω το χτεσινό χρώμα, που μου πήγαινε».

(Σαραντάρης, μαύρα γυαλιά, βερμούδα, στο κινητό του. Μηλιώνη, Τρίτη πρωί, νωρίς)

Μικρός: Μαμά, κάτι έχει πάθει το μυαλό μου.

Βαριεστημένη μαμά: Τίποτα δεν έχει το μυαλό σου.

(Παγκάκι, 3χρονος πιτσιρίκος, εξουθενωμένη μαμά. Κυριακή μεσημέρι, Δημοτικός Κήπος Νίκαιας)

Πεζός: Παιδιά, για το δρόμο για το  θέατρο καλά πάω;

Δύο νεαροί: Είσαι εντελώς αντίθετα αλλά θα το ευχαριστηθείς, είναι ωραία βόλτα.

(Αναζητώντας τη θέα στην πανσέληνο. Περιφερειακός Λυκαβηττού, Κυριακή βράδυ)

«Μαμά, η Νέα Μάκρη είναι ίδια με τον Ωρωπό».

(Μικρή, ετών 5, παραλία Νέας Μάκρης, Σάββατο μεσημέρι)

-Ρε σεις, υπάρχει φαγητό κότσι.

-Είναι μέρος του σώματος το κότσι, καλέ.

(Παρέα, μεγάλο τραπεζάκι, Σόλωνος, Εν Δελφοίς, Πέμπτη μεσημέρι)

-Τι σπουδάζεις;

-Νηπιαγωγός, εσύ;

-Κεφαλονιά.

(Κοριτσοπαρέα, φοιτήτριες, Προαστιακός, Σάββατο μεσημέρι)