Αγαπητή Μυρτώ, γεια σου... Κατ’ αρχάς, πρέπει να σου πω ότι σου στέλνω αυτό το mail για καθαρά εγωιστικούς λόγους, δεν με ενδιαφέρει η δημοσίευση... Είμαι ο Μάνος 32, που σου διηγήθηκα την ιστορία με την κοπέλα που μου μετέδωσε τον ιό. Απλά είναι σημαντικό για μένα να ξέρεις ότι δεν την εκμεταλλεύτηκα, ό,τι έγινε έγινε φυσικά. Τη φιλοξένησα σπίτι μου, γιατί ο δικός της την έψαχνε ώστε να τη βγάλει για «δουλειά», της πρότεινα φιλοξενία, με εμπιστεύτηκε (ή ίσως δεν είχε και πολλές επιλογές), και το πράγμα απλά εξελίχθηκε σε σχέση. Απλά ήθελα να ξέρεις ότι δεν πλήρωσα... Ίσως είμαι λίγο από αυτό που λένε «περιθωριακός;» πες και έχω γνωρίσει κι άλλες κοπέλες που κάνουν ή έκαναν αυτή τη «δουλειά», δεν θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ καταστάσεις όταν ξέρω το πρόβλημα από μέσα. Σου τα λέω όλα αυτά, όπως ανέφερα, για εγωιστικούς λόγους. Δεν ήθελα ούτε να περάσει από το μυαλό κάποιου... Μπήκα στον κόπο να σου γράψω, για να σε ευχαριστήσω. Τα λόγια σου μου έδωσαν κουράγιο, αντίθετα με γιατρούς 3 νοσοκομείων, που δεν ήθελαν να με αναλάβουν, γιατί έχω κι άλλα προβλήματα υγείας, και μάλλον δεν θέλουν να αρχίσουν κάτι και να στεναχωρηθούν αργότερα... Και, πώς θα μπορέσω να αντιμετωπίσω με ρατσισμό μια κοπέλα που πέσαμε το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι αγκαλιά, ΧΩΡΙΣ να πρέπει να κάνει σεξ, και έβαλε τα κλάματα;
Γλυκιά μου, όποιος πιστεύεις να σε έχει καλά... -Μάνος, 32
Σας εύχομαι ακριβώς το ίδιο. Από καρδιάς.
Υ.Γ. 1 Το έχω πει ξανά. Δεν ξέρω τι βαραίνει για τον καθένα περισσότερο σε μια τέτοιου είδους ζυγαριά. Ο θυμός; Ο πανικός; Η φιλοσοφία; Ο αλτρουισμός; Έτσι κι αλλιώς, όποιον δεν τον αγγίζει προσωπικά το πρόβλημα, απλώς θεωρητικολογεί.
Υ.Γ.2 Το θέμα αυτών των γυναικών και όλη η ιστορία με τις συλλήψεις, τις δημοσιοποιήσεις, τις ευθύνες, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, έχει από πίσω μια τόσο μεγάλη κλίμακα ερωτημάτων τα οποία δυστυχώς εγκαταλείφτηκαν μέσα σε συνθήκες μπούγιου και μάλιστα μικρής διάρκειας.
Υ.Γ. 2 Παρεμπιπτόντως, τι έγινε με εκείνη την τρομερή σκούπα εξυγίανσης στην ταλαίπωρη πόλη μας; Πέρασαν οι εκλογές, ξεφούσκωσε η είδηση και τώρα πάμε σε νέες, ολόφρεσκες περιπέτειες για τα δελτία ειδήσεων; Άντε καλέ. Απλά, φαίνεται πως οι προσπάθειες τελεσφόρησαν, οι πιάτσες καθάρισαν, τα παράνομα μπουρδέλα έκλεισαν μια για πάντα, όλα τα κορίτσια έβγαλαν βιβλιάρια και το πρόβλημα λύθηκε μαγικά. Μπράβο, καλέ μας υπουργέ.
»Μυρτώ μου ο λαός του «Μίλα μου βρώμικα» μίλησε και έβγαλε αυτοδύναμο τον Χαράλαμπο τον τίμιο. Ένας λαός που από τις στήλες του έχουν περάσει τα πάντα, ευαίσθητες και τρυφερές ψυχές, ερωτευμένες, απογειωμένες και απελπισμένες, μέχρι ψευτοκουλτουριάρηδες και τσόλια. Θα πω περιληπτικά τη δική μου πονεμένη ιστορία, που είναι τόσο αγνή όσο και ενός 11χρονου κοριτσιού που πουλάει βερίκοκα στη λαϊκή των Άνω Σεπολίων. Είμαι σαραντάρης και αρχικά επικοινωνούσα για μήνες, δεν θυμάμαι πόσους, μπορεί 8, με μια 17κτούρα από Σαλόνικα, στην οποία είχα πει ότι είμαι 32. Ένιωσα γι’ αυτήν πράγματα και εκείνη για μένα (έτσι έλεγε τουλάχιστον), αλλά δεν ήθελε να ανέβω πάνω. Μάλλον έπαιζε, η άθλια, μαζί μου. Μετά γνώρισα μια άλλη 17κτούρα η οποία, αντίθετα, ήθελε να πάω και ρώταγε αν το έχω κάνει αυτό για άλλη κοπέλα. Πήγα, έσκασα πάνω από 350 ευρώ σε ξενοδοχεία, εισιτήρια, φαγητό, καφέδες, γι’ αυτή την ιστορία. Ούτε μια μαλακία δεν μου έπαιξε, ούτε ένα φιλί. Μόνος και έρημος κοιμόμουνα σε ξένη πόλη, το θεωρώ αναίσχυντο. Μετά από αυτό το πατατράκ, γνώρισα ο φουκαράς μια ακόμη 17κτούρα από Γιάννενα, που την είχαν ξεπαρτουζώσει.
Δεν πήγα να τη δω, παρότι προσκλήθην και θα πέρναγα καλά. Μη με ρωτήσεις «γιατί;», Μυρτώ, δεν ξέρω να σου πω.
Όλα αυτά είναι αλήθεια και όχι αποκύημα φαντασίας σεναριογράφου.
Τώρα είμαι ακόμη στην ατυχία να μου τυχαίνουν από επαρχία. Αλλά όχι 18κτούρες. Τις αφήνω αυτές να πληγωθούν από τους συνομηλίκους που επιλέγουν και να χάσουν την αγκαλιά, τη θαλπωρή, την αγάπη, την εμπειρία του Χαράλαμπου του τίμιου.
-Χαράλαμπος ο τίμιος, πρωθυπουργός «Mίλα μου βρώμικα»
Και πολύ καλά θα τους κάνετε, αγαπητέ πρωθυπουργέ. Αφήστε τις να βουλιάξουν στη μίζερη αγκαλιά ενός δεκαοχτάχρονου παιδαρά, για να μάθουν τι εστί βερίκοκο.
Υ.Γ. 1 Και μάλιστα Διαμαντοπούλου.
Υ.Γ. 2 Τώρα που είπα βερίκοκο, η παρομοίωσή σας με το κορίτσι, τα βερίκοκα και τη λαϊκή των Άνω Σεπολίων, με σακάτεψε. Σας βλέπω στάνταρ σε ομάδα σύνταξης προεκλογικών ομιλιών, με ταχύτατη μεταγραφή. Γλαφυρό αγόρι!
Υ.Γ. 3 Πέρασαν τόσα χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευση της στήλης «Μίλα μου βρώμικα» και ακόμα παλεύω μέσα μου με το αν πρέπει ή δεν πρέπει να δημοσιεύω αυτούσιες φράσεις και λέξεις που όταν τις βλέπω, μου γυρνάνε τα μυαλά ανάποδα. Στην αρχή τις έκοβα, μετά άρχισα να τις αφήνω. Νομίζω ότι θα ξαναρχίσω τη λογοκρισία. Ο νοών νοήτω.
18°
