Μυρτώ μου, σου θέτω ένα ερώτημα: τι γίνεται όταν περνάνε έξι μήνες από ένα χωρισμό και συνειδητοποιείς ότι: α) καμία δεν είναι σαν Εκείνη β) με καμία δεν μπορείς να συνεννοηθείς όπως με Εκείνη γ) καμία δεν μπορείς να ερωτευτείς γιατί σκέφτεσαι Εκείνη δ) καμία πιθανότητα δεν υπάρχει να τα ξαναβρείς με Εκείνη, γιατί είσαστε και οι δυο lost in translation; Κράξε, Μυρτούδι, όσο γουστάρεις, κράζομαι από μόνος μου έτσι κι αλλιώς... Πότε θα σταματήσει να μου συμβαίνει αυτό το κακό; -Paul
Ποτέ. Αφού δεν σας έφυγε με τις εκλογές, θα το ’χετε για πάντα. Να το χαίρεστε, εύχομαι, και καλές κλάψες.
Υ.Γ. 1 Άντε, θα σας δώσω άλλη μια ευκαιρία μέχρι τις επαναληπτικές. Αλλά κι εσείς βάλ’ τε τα δυνατά σας να θεραπευτείτε. Τόσοι τυφλοί βρήκαν το φως τους, τόσοι ανάπηροι περπάτησαν, τόσα θαύματα γίνανε στις προηγούμενες, ε, μην τη χαραμίσετε στο γάμο του καραγκιόζη κι αυτή την προεκλογική περίοδο.
Υ.Γ. 2 Αλλά αφού είσαστε τόσο σίγουρος ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να τα ξαναβρείτε με Εκείνη, προς τι ο σπαραγμός; Και γιατί χρησιμοποιείτε κεφαλαίο Έψιλον στο «εκείνη»; Τα κεφαλαία στη ζωή μας τα προστατεύουμε, τα διεκδικούμε και τα υπερασπιζόμαστε. Ή μήπως όχι;
»Μανδαμαζέλ Μυρτώ, άπλωσα χέρι σε ένα θηρίο και ερωτεύτηκα. Αλλά αντί να αγωνισθώ υπέρ της καύλας και της καψούρας, καταστρώνω σχέδια αδιαφορίας πείθοντας τον εαυτό μου με Α΄ κλάσης επιχειρήματα, όπως απόσταση, ανασφάλεια, αλαζονεία, αναποφασιστικότητα. Μήπως είμαι χέστης, τελικά! Σκιούζμι, τώρα, γιατί τρέχει το νερό στο ντους. -Λεοντόκαρδος
Δεν ανησυχώ για σας. Αργά ή γρήγορα, ο έρωτας θα κάνει αυτό που είναι προορισμένος να κάνει πάντα: θα σας σπρώξει με το ζόρι στο στόμα του θηρίου για να σας ροκανίσει μέχρι το τελευταίο κοκαλάκι. Αν δεν καταφέρει να το κάνει, σημαίνει απλά ότι δεν είσαστε ερωτευμένος.
Υ.Γ. Κι εγώ άπλωσα χέρι σε κάτι θηρία. Στις μπουγάτσες Θεσσαλονίκης και στα τρίγωνα Πανοράματος. Καλή η συμπρωτεύουσα, αλλά μας κατέστρεψε ολοσχερώς.
»Γεια σου Μυρτώ μου, είμαι και εγώ ένας αναγνώστης σου. Αφορμή για το γράμμα μου στέκεται μια γνωριμία που έκανα στο φέις (μη σε ξενίζει, γίνονται συχνά). Γνώρισα και εγώ μια κοπέλα από Θεσσαλονίκη και μου είπε να πάω. Έχω κοινό θέμα με τον Χαράλαμπο τον τίμιο, με τη διαφορά ότι εμένα είναι 28 χρονών και όχι 18 και της έχω πει αληθινή ηλικία. Είμαι 37, λογικά θα την πηδήξω, αλλά Μυρτώ, σκέφτομαι το οικονομικό. Θα χαλάσω πολλά, έστω και ένα βράδυ να μείνω – τα εισιτήρια 30 και 30, ξενοδοχειο 50, φαγητά, καφέδες 120. Μήπως να πάω σε κανένα μπουρδέλο καλύτερα; Αυτή πάντως με περιμένει. Τι να κάνω, λες; (Θέλω σοβαρή απάντηση, Μυρτώ.) - Άγγελος
Η σοβαρή μου απάντηση είναι να κάτσετε σπίτι με καμιά τσόντα.
»Χαιρετώ και πάλι. ∆υο λέξεις προς την παλιά σου αναγνώστρια που ερωτεύτηκε τη «φλωρούµπα» των βορείων προαστίων. ∆εν έχουµε καµία ευθύνη για την απιστία του µυαλού, είναι µία από τις αδυναµίες που φέραµε σαν ψυχές, να δουλέψουµε µαζί τους. Έχουµε ευθύνη για το τι θα κάνουµε µαζί της. Ασπασµούς. -Γιώργος
Όντως. Ειδικά όταν οι «φλωρούµπες των βορείων προαστίων» αναδίδουν από κάθε πόρο, αυτή την καταραµένη, εκµαυλιστική µυρωδιά της ράτσας τους.
»Μυρτώ, διαβάζω εδώ και χρόνια τη στήλη σου και πάντα μου φτιάχνει το κέφι. Διαβάζοντας το γράμμα του Μάνου, ο οποίος με αξιοπρέπεια δήλωσε ότι είναι οροθετικός και ανέλαβε την ευθύνη των πράξεών του, δεν σου κρύβω ότι προβληματίστηκα και συγκινήθηκα. Το ίδιο ένιωσα και όταν διάβασα για τη μικρή Φαίδρα που χρειάζεται χρήματα για την εγχείρησή της. Πρώτη φορά μου κόπηκε το χαμόγελο και πάγωσε το βλέμμα μου, διαβάζοντας τη στήλη σου. Μυρτώ, η ζωή δεν είναι μόνο πήδημα και ξεκαύλωμα. Δεν λέω ότι δεν χρειάζονται, αλλά δίνουμε μεγάλη σημασία σ’ αυτά και υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθειά μας. Τι να πω για την αξιοπρέπεια του Μάνου και τη μάχη που δίνει η μικρή Φαίδρα. Να πω μόνο ΜΠΡΑΒΟ. Να πω ότι υπάρχουν άτομα που γκρινιάζουν γιατί θα πληρώσουν εφορία για τα 3 σπίτια, τα 2 αμάξια και το εξοχικό τους ή να πω για μένα που έχω πρόβλημα γιατί αδυνάτισα και δεν μου κάνουν τα ρούχα. Η ζωή είναι μια σκατούλα, Μυρτώ. Αυτό είναι. Ή ένα αγγούρι που άλλοι το τρώνε και ζορίζονται και άλλοι το τρώνε και δροσίζονται. -Bill
Όπως λέτε κι εσείς, όλα είναι στο παιχνίδι. Αρκεί να μη στερούμαστε την ικανότητά μας να χαρούμε, να απολαύσουμε και να γεμίσουμε ενέργεια – την οποία χρειαζόμαστε για καύσιμο, όταν συμβαίνουν οι στραβές. Και ακριβώς γι’ αυτό, υπάρχει μεγάλη ανάγκη να απομακρυνθούμε από τις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές για όσο μπορούμε. Το κατάλαβα αυτή την εβδομάδα που έλειψα από την Αθήνα.
16°
